کتاب مزامیر

چرا پیروان عیسی مسیح، خداوند را با سرود و موسیقی پرستش می‌‌‌‌‌کنند؟ این سوالی بود که یکی از دوستان عزیز ما مطرح نموده اند و در این بخش می‌‌‌‌‌خواهیم در مورد علل این موضوع با خوانندگان صحبت کنیم و دلایل آنرا از خود کلام خداوند یعنی کتاب مقدس بدست بیاوریم. اگر از کتاب زبور شریف، آیۀ اول مزمور 47 را بخوانیم می‌‌‌‌‌بینیم که نوشته شده است: ای تمام اقوام جهان کف بزنید و سرود خوشی را با آوار بلند درحضور خداوند بسرائید. در اینجا می‌‌‌‌‌بنیم که زبور نویس مردم را تشویق می‌‌‌‌‌کند تا با خوشی، موسیقی و کف زدن خدا را ستایش کنند و همینطور اگر به زبور 149 آیۀ سوم نظر بیافگنیم می‌‌‌‌‌خوانیم که : نام او را با رقص ستایش نموده و بانوای چنگ و رباب او را پرستش کنید. در اینجا باز هم می‌‌‌‌‌بینیم که گفته شده خداوند را با رقص و چنگ و رباب و خوشی پرستش کنید. و مزمور 150 که آخرین مزمور و نیز یکی زیبا ترین مزامیر می‌‌‌‌‌باشد می‌‌‌‌‌فرماید: هللویاه سپاس بر خداوند! خدا را در قُدس او ستایش کنید. در فَلَک قوتِ او، او را ستایش کنید. او را به سبب کار‌های عظیم او ستایش کنید. او را بر حسب کثرت عظمت اش ستایش کنید. او را با آواز شیپور ستایش کنید و با چنگ و رباب او را ستایش کنید. با دایره و رقص او را ستایش کنید. با نی و دو تار او را ستایش کنید. با چنگ‌های بلند آواز او را ستایش کنید. با چنگ‌های خوش صدا او را ستایش کنید. هر کی دوست دارد خداوند را ستایش کند. هللویاه ! سپاس بر خداوند. ما در این مزمور خواندیم که کلام خداوند ما را رهنمائی می‌‌‌‌‌کند که ما با خوشی خداوند را پرستش و ستایش کنیم. چیزی که ما در زندگی مسیحی خود دیدیم و تجربه کرده ایم اینست که ما می‌‌‌‌‌توانیم با خوشی در حضور خداوند بیائیم. مثلاً اگر ما و شما به یک محفل عروسی دعوت می‌‌‌‌‌شویم و یا به یک محفل خوشی می‌‌‌‌‌رویم، چه می‌‌‌‌‌کنیم و چه می‌‌‌‌‌بینیم؟ معمولاً موسیقی و ساز نواخته می‌‌‌‌‌شود و رقص و آواز خوانی است و برای خوشی می‌‌‌‌‌رویم. ما برای ماتم گرفتن در یک محفل خوشی نمیرویم که با هیچ کس صحبت نکنیم و آرام در یک گوشۀ بنشینیم بلکه خوشی می‌‌‌‌‌کنیم و زمانی که ما برای عبادت در حضور خداوند می‌‌‌‌‌رویم ما باید با خوشیِ تمام برویم و این خود برای ما یک برکت است که در حضور خدا می‌‌‌‌‌رویم. این یک جشن است برای ما مسیحیان که خداوند را ستایش می‌‌‌‌‌کنیم زیرا خداوند نیکوست و ما را دوست دارد و ما به حضور شاۀ شاهان می‌‌‌‌‌رویم. پس چرا با خوشی نرویم؟ همان طوری که حضرت داود می‌‌‌‌‌فرماید، ما نیز می‌‌‌‌‌خواهیم برای شما بگوئیم که ما می‌‌‌‌‌توانیم که با خوشی در حضور خداوند برویم. متأسفانه به خوبی می‌‌‌‌‌بینیم که شیطان خوشی را از سر زمین ما گرفته و به عوضش غم، مشکلات و سختی‌ها را در وطن ما جایگزین ساخته و ما دعا می‌‌‌‌‌کنیم که ما همان روح خوشی را، همانطوری که حضرت داود در زبور می‌‌‌‌‌فرماید که هرکس که روح دارد خداوند را ستایش کند و ما شکر می‌‌‌‌‌کنیم که روح خداوند در ماست وقتی که ما عیسی مسیح را منحیث خداوند و نجات دهندۀ خود قبول می‌‌‌‌‌کنیم، در اصل ما روح خداوند را اجازه می‌‌‌‌‌دهیم که زندگی ما را اداره کند و کسی که روح دارد با خوشی و سرود و ستایش می‌‌‌‌‌تواند در حضور خداوند برود. دوستان عزیز! اما فقط فکر نکنید که ما تنها می‌‌‌‌‌توانیم با سرود و همانطوری که در زبور خواندیم با دایره و چنگ به حضور خداوند برویم، بدون اینها نیز می‌‌‌‌‌توانیم به حضور خداوند برویم و یا اگر ما دایره و چنگ و یا هارمونیم و طبله نداریم، می‌‌‌‌‌توانیم با آواز‌های خوش خود، که از قلب ما بیرون شود خداوند را ستایش کنیم. وقتی ما خداوند را با سرود و موسیقی پرستش می‌‌‌‌‌کنیم، به این منظور نیست که ما با موسیقی خداوند را خوشنود بسازیم و برای خود وسیله و یا راۀ نجات را فراهم بسازیم. بلکه خوشی ما اینست که ما نجات یافته ایم و زندگی نوی را در عیسی مسیح داریم و ما بخاطر سپاس گزاری و شکرگزاری با سرود و خوشی در حضور خداوند می‌‌‌‌‌رویم. در عهد عتیق می‌‌‌‌‌خوانیم که مردم اسرائیل زمانی که از سرزمین مصر خارج می‌‌‌‌‌شوند و با خوشی از خداوند شکرگزاری می‌‌‌‌‌کنند که از اسارت مصری‌ها آزاد شدند. دایره می‌‌‌‌‌زنند و از همان سامان آلات موسیقی موجود همان زمان برای ستایش و پرستش خداوند استفاده می‌‌‌‌‌کنند و به همین شکل وقتی ما به عیسی مسیح ایمان می‌‌‌‌‌اوریم ازاسارت گناه آزاد می‌‌‌‌‌شویم و صاحب زندگی ابدی می‌‌‌‌‌شویم و از طریق عیسی مسیح فرزند خواندگی خداوند را حاصل می‌‌‌‌‌کنیم و به همین دلیل با خوشی و شادمانی به حضور خداوند می‌‌‌‌‌رویم که از چنگ گناه آزاد شدیم و دیگر در تاریکی نیستیم. دیگر اینکه پرستش ما با خوشی با شکرگزاری با موسیقی و حتی باید با رقص توأم باشد. مگر بعضی وقت‌ها حالاتی در زندگی ما می‌‌‌‌‌آید که ما با گریه دعا می‌‌‌‌‌کنیم و در حضور خداوند می‌‌‌‌‌ائیم و اینطور نیست که همیشه باید با خوشی و موسیقی خداوند را پرستش کنیم. مثلاً اگر کدام گناهی از ما سر می‌‌‌‌‌زند، می‌‌‌‌‌توانیم با گریه و خواستن بخشش در حضور خداوند ایستاد شویم. همانطوریکه ما دربارۀ حضرت داود در کتاب دوم سموئیل فصل 12 آیات 16 می‌‌‌‌‌خوانیم که داود بخاطر طفل خود در پیش خداوند زاری کرد که او را شفا بدهد و روزه گرفت و تمام شب به روی زمین خوابید. چون بین ما و خداوند یک ارتباط پدر - فرزندی است، بعضی اوقات ما به حضور پدرخود به خوشی می‌‌‌‌‌ائیم ولی بعض اوقات اگر مرتکب کدام گناهی می‌‌‌‌‌شویم، می‌‌‌‌‌توانیم که با گریه و زاری به حضورش برویم و بخشش بخواهیم. در آیات اول و دوم مزمور 88 می‌‌‌‌‌خوانیم که : ای خداوند! خدای نجات من، در روز نزد تو فریاد می‌‌‌‌‌کنم و در هنگام شب ناله و زاری می‌‌‌‌‌کنم. اگر ما و شما در حالتی قرار داریم که مشکلی در زندگی خود داریم و یا فردی از خانوادۀ ما مریض است و یا برای نجات کسی دعا می‌‌‌‌‌کنیم و نمیتوانیم خداوند را با خوشی ستایش و پرستش کنیم، ما می‌‌‌‌‌توانیم که با فروتنی به حضور خداوند برویم و دعا کنیم و بخواهیم و خود را در مقابلش مسکین بسازیم. البته این کار هایست که ما مسیحیان انجام می‌‌‌‌دهیم ولی وقتی دعای ما جواب داده می‌‌‌‌شود آنگاه می‌‌‌‌توانیم که با خوشی، رقص، آواز و موسیقی خداوند را ستایش و پرستش کنیم. از شما دوستان عزیز هم خواهش و تشویق می‌‌‌‌کنیم که اگر در گروه‌های کوچک و یا کلیسا‌های خانگی جمع می‌‌‌‌شوید، سرود بخوانید و یا خداوند را با اشعار نو ، یعنی می‌‌‌‌توانید که خودتان شعر بسرائید و برای خداوند سرود بسازید، زیرا کلام خداوند می‌‌‌‌گوید که با سرود تازه خداوند را بسرائید و یا می‌‌‌‌توانید شعری را که در وصف خداوند سرائیده شده است در قالبِ آهنگی که آنرا زیاد دوست دارید و یاد دارید تمرین کنید و زمانی که در کلیسا جمع می‌‌‌‌شوید آنرا در جمع دیگر خواهران و برادران تان بخوانید و با شعر و سرود و اگر دسترسی به آلات موسیقی دارید، خداوند را عبادت کنید. البته باید گفت که ما سرود‌ها را از طریق رادیو پخش می‌‌‌‌کنیم و اگر دوست‌های عزیز ما خواسته باشند می‌‌‌‌توانیم سی دی‌های سرود‌ها را برای شان بفرستیم، لطفاً با ما به تماس شوید و بعد از دریافت سی دی‌ها سرود‌ها را بشنوید و یاد بگیرید و از آن در کلیسای خانگی تان استفاده کنید.