کتاب مزامیر

مزمور پنجاه و چهارم

دعای رهایی از شر دشمنان

(قصیده ای از داود. او این مزمور را هنگامی نوشت که اهالی زیف می خواستند او را به دست شائول تسلیم کنند. به اول  سموئیل ۲۳: ۱۹ و ۲۶: ۱ رجوع شود.)

​۱ای خدا به خاطر نام خود مرا نجات بده و به قوّت خویش بر من داوری نما. ​۲ای خدا دعای مرا بشنو و سخنان زبانم را گوش بگیر، ​۳زیرا بیگانگان بر علیه من برخاسته اند و مردمان ظالم قصد کشتن مرا دارند. آن ها خدا را در مد نظر خود ندارند.

​۴اما خدا مددگار من است و خداوند از حفظ کنندگان جان من است. ​۵بدی را بر دشمنان من بر می گرداند. به راستی خود آن ها را ریشه کن ساز. ​۶با کمال خوشی و میل به پیشگاه تو قربانی ها تقدیم می کنم. نام تو را ای خداوند سپاس می گویم، زیرا که نیکوست. ​۷چونکه از تمامی سختی ها مرا نجات داده و چشم من شکست دشمنانم را نگریسته است.