۱ای خدا، ستایش در سهیون منتظر توست و وعده ها برای تو وفا خواهد شد. ۲ای که دعا را می شنوی، همۀ بشر نزد تو می آیند. ۳گناهان بر من سنگینی کرده است، اما تو تقصیرهای مرا کفاره می کنی. ۴خوشا به حال کسی که او را برگزیده و نزدیک به خود ساخته ای تا در پیشگاه تو ساکن شود. از برکات خانۀ تو و از قدوسیت عبادتگاه تو ما سیر می شویم.
۵ای خدایی که نجات ما هستی، با کارهای هیبتناک و عادلانه ما را جواب می دهی. تو مایۀ امید ساکنان سراسر جهان و دورترین بحر هستی. ۶کوهها را به قوّت خود برافراشته ای و کمر خود را به قدرت بسته ای. ۷تلاطم بحرها را آرام می گردانی، تلاطم امواج آن ها را و شورش امت ها را. ۸ساکنان سراسر جهان از کارهای عجیب تو ترسانند. تو باعث فریاد شادمانی از یک سوی جهان تا سوی دیگر آن هستی.
۹زمین را ملاقات کرده و سیراب می کنی و آنرا بسیار حاصلخیز می گردانی. نهر خدا از آب پُر است. غلۀ ایشان را تهیه می کنی و زمین را به این طور آماده می سازی: ۱۰کُردهایش را سیراب کرده و بلندی هایش را هموار می سازی. با باران فراوان آنرا شاداب نموده و نباتاتش را برکت می دهی. ۱۱به احسان تو محصولات تاج زمین گردیده و راههای تو فراوانی را ببار می آورد. ۱۲کشتزارهای صحرا نیز حاصلخیز شده و تپه ها با شادمانی استوار گردیده اند. ۱۳چمنزارها پُر از گله و رمه و وادی ها سرشار از غله هستند. همه از خوشی فریاد می زنند و سرود می سرایند.
