کتاب مزامیر

مزمور شصت و ششم

سرود شکرگزاری

(سرود و مزمور)

​۱ای تمامیِ روی زمین، خدا را آواز شادمانی دهید! ​۲جلال نام او را بسرائید و در ستایش او، عظمت او را تمجید کنید. ​۳به خدا بگوئید: «چه با هیبت اند کارهای تو! به سبب شدت قوّت تو دشمنانت از ترس در برابر تو سر تسلیم خم می کنند. ​۴تمام روی زمین تو را پرستش کرده و تو را ستایش می کنند و نام تو را با سرود می ستایند.»

​۵بیائید کارهای خدا را مشاهده کنید و ببینید که چه کارهای مهیبی را برای بنی آدم انجام داده است. ​۶بحر را به خشکی تبدیل کرد و مردم با پای پیاده از میان آن عبور کردند. در آنجا ما از خدا خوشی کردیم. ​۷در توانائی خود تا به ابد سلطنت می کند و چشمانش ناظر امت ها است. پس فتنه انگیزان بر ضد او قیام نکنند. ​۸ای مردم جهان، خدای ما را متبارک خوانید و آواز ستایش او را بشنوانید. ​۹او به جانهای ما حیات می بخشد و نمی گذارد که پاهای ما لغزش خورَد.

​۱۰تو ای خدا، ما را آزمایش کردی و چون نقره ای که در کوره تصفیه می شود ما را پاک ساختی. ​۱۱تو ما را به دام درآوردی و بار سنگینی را بر پشت های ما نهادی. ​۱۲مردمان را بر سر ما مسلط ساختی و به آتش و آب درآمدیم. اما سرانجام ما را به یک جای آرام و پُر برکت آوردی.

​۱۳به خانۀ تو با قربانی های سوختنی می آیم و به وعده های خود وفا می کنم. ​۱۴وعده های که در ایام سختی، لبهای خود را بر آن ها گشودم و به زبان خود آوردم. ​۱۵قربانی های سوختنی پرواری را نزد تو می گذرانم. گوساله ها و بزها را با دود قوچها ذبح می کنم.

​۱۶ای همۀ خداترسان بیائید و بشنوید تا شما را از آنچه خدا برای جان من کرده است آگاه سازم. ​۱۷با دهانم نزد او آواز خود را بلند کردم و سرود ستایش بر زبان من بود. ​۱۸اگر شرارت را در دل خود نگه می داشتم، خداوند دعایم را نمی شنید. ​۱۹اما خدا دعای مرا شنیده است و به آواز دعای من توجه فرموده.

​۲۰متبارک باد خدا که دعای مرا رد نکرده و رحمت خویش را از من دریغ نداشته است.