۱اَی بِرارو، ما نَمیخایُم که شُمو ازی بےخبر بَشِید که بابه‌کَلونای مو پگ شی دَ تَی آوُر بُود و تمامِ ازوا از دریا تیر شُد ۲و پگِ ازوا دَ وسِیلِه مُوسیٰ دَ آوُر و دَ دریا تعمِید گِرِفت ۳و پگ شی از یگ خوراکِ روحانی خورد ۴و از یگ وُچی‌کدَنی روحانی وُچی کد؛ چُون اُونا از قادِه روحانی وُچی کد که از پُشتِ ازوا میمَد و اُو قاده مسیح بُود. ۵لیکِن خُدا از غَدرِ ازوا راضی نَبُود، امزی خاطر جَسَدِ ازوا دَ بیابو پورته شُد. ۶تمامِ امزی چِیزا رُخ دَد تا بَلدِه ازمو نَمُونه های عِبرَت بَشه تا مو رقمِ ازوا اَلّی دَ آرزوی شرارَت-و-بَدی نَبَشی. ۷بُت‌پرَست نَشُنِید، مِثلِ که بعضی ازوا شُد، امُو رقم که دَ کِتابِ مُقَدَّس نوِشته شُده: ”قَوم شِشت که بُخوره و وُچی کُنه و باله شُد که خَرمَستی کُنه.“ ۸مو نَباید زِناکاری کُنی، رقمی که بعضی ازوا کد و دَ یگ روز بِیست و سِه هزار نفر کُشته شُده اُفتَد. ۹مو نَباید مسیح ره آزمایش کُنی، رقمی که بعضی ازوا کد و دَ وسِیلِه مار ها نابُود شُد. ۱۰و نَه ام نِق نِق کُنِید، رقمی که بعضی ازوا کد و دَ وسِیلِه نابُود کُنِنده نابُود شُد. ۱۱امی چِیزا قد ازوا رُخ دَد تا نَمُونِه عِبرَت بَشه و نوِشته شُد تا مو ره هِدایَت کُنه، مو کسای ره که زمان های آخِر دَز مو رسِیده. ۱۲پس کسی که فِکر مُونه قایم-و-اُستوار اَسته، اُو هُوش خُو ره بِگِیره که نَفته. ۱۳هیچ آزمایش دَ بَلِه شُمو نَمَده که بَلدِه اِنسان عادی نَبَشه. مگم خُدا وفادار اَسته و نَمیله که شُمو از حدِ تَوان خُو کَلو آزمایش شُنِید، بَلکِه قد آزمایش قتی یگ راهِ دُوتا ره ام آماده مُونه تا شُمو بِتنِید اُو ره تَحَمُل کُنِید.
۱۴پس اَی عزِیزای مه، از بُت‌پرَستی دُور دُوتا کُنِید. ۱۵ما رقمی توره مُوگُم که بُگی قد مردُمای دانا توره مُوگُم؛ خودون شُمو دَ بارِه چِیزای که مُوگیُم قضاوَت کُنِید. ۱۶آیا امُو جامِ بَرکت که مو بَلدِه شی شُکرگُزاری مُونی، شرِیک شُدو دَ خُونِ مسیح نِیَسته؟ و نانی ره که ٹوٹه مُونی، شرِیک شُدو دَ جِسمِ مسیح نِییه؟ ۱۷ازی که یگ نان وجُود دَره، مو ام باوجُودِ که کَلو اَستی، یگ جِسم اَستی، چُون پگ مو دَ یگ نان شرِیک مُوشی. ۱۸دَ بارِه قَومِ اِسرائیل فِکر کُنِید: آیا اُو کسای که قُربانی ها ره مُوخوره، دَ قُربانگاه شرِیک نِیَسته؟ ۱۹پس مقصد مه چی اَسته؟ آیا اِی که بُت کُدَم چِیز اَسته، یا اِی که قُربانی بَلدِه بُت یَگو چِیز اَسته؟ ۲۰نَه! بَلکِه مقصد مه اِی اَسته که چِیزی ره که بُت‌پرَستا قُربانی مُونه، اُونا بَلدِه جِنیات قُربانی مُونه، نَه بَلدِه خُدا؛ و ما نَمیخایُم که شُمو شرِیکِ جِنیات بَشِید. ۲۱شُمو نَمِیتَنِید که ام از جامِ مَولا وُچی کُنِید و ام از جامِ جِنیات. امچُنان شُمو نَمِیتَنِید که ام دَ دِسترخونِ مَولا شرِیک بَشِید و ام دَ دِسترخونِ جِنیات. ۲۲آیا مو میخاهی که غَیرَتِ مَولا ره دَ شور بیری؟ آیا مو ازُو کده قَوی‌تَر اَستی؟
۲۳تمامِ چِیزا جایز اَسته، مگم تمامِ چِیزا فایده‌مند نِیَسته. تمامِ چِیزا رَوا اَسته، لیکِن تمامِ چِیزا آباد نَمُوکُنه. ۲۴هیچ کس دَ پُشتِ فایدِه خود خُو نَگَرده، بَلکِه دَ پُشتِ فایدِه دِیگرو بِگرده. ۲۵هر چِیزی که دَ قصابی سَودا مُوشه بُخورِید و بخاطرِ آسُودَگی وِجدان خُو هیچ سَوال نَکُنِید. ۲۶چُون «زمی و هر چِیزی که دَ مَنِه شی یَه از خُداوند اَسته.» ۲۷اگه کُدَم آدمِ بےایمان شُمو ره مِهمو مُوکُنه و شُمو ام میخاهِید که بورِید، هر چِیزی که پیشِ رُوی شُمو ایشته شُد بُخورِید و بخاطرِ آسُودَگی وِجدان خُو هیچ سوال نَکُنِید. ۲۸ولے اگه کُدَم کس بَلدِه شُمو بُگه: ”اِی گوشت از قُربانی بُت اَسته.“ اوخته بخاطرِ امزُو آدمِ که شُمو ره خبردار کده و بخاطرِ آسُودَگی وِجدان نَخورِید. ۲۹مقصد مه وِجدانِ ازشُمو نِییه، بَلکِه وِجدانِ امزُو آدمِ دِیگه اَسته؛ چُون چرا وِجدانِ کسِ دِیگه دَ بارِه آزادی مه قضاوَت کُنه؟ ۳۰اگه ما یَگو خوراک ره قد شُکرگُزاری مُوخورُم، چرا بخاطرِ چِیزی که خُدا ره شُکر کدُم، دَ بارِه مه بَدگویی شُنه؟ ۳۱پس چی مُوخورِید، چی وُچی مُونِید یا هرچِیزی دِیگه ره انجام مِیدِید، پگ شی ره بَلدِه بُزُرگی-و-جلالِ خُدا انجام بِدِید. ۳۲باعِثِ لخشِیدونِ یهُودیا، یونانیا و جماعتِ ایماندارای خُدا نَشُنِید، ۳۳امُو رقم که ما کوشِش مُونُم که پگ ره دَ هر کاری که انجام مِیدیُم راضی کنُم؛ ما دَ پُشتِ فایدِه خود خُو نَمِیگردُم، بَلکِه دَ پُشتِ فایدِه غَدر کسای دِیگه مِیگردُم تا اُونا نِجات پَیدا کُنه.