۱وختِیکه شائول از دُمبال کدونِ فَلَسطِینیا پس اَمَد، دَزُو گُفته شُد که: ”اونه، داوُود دَ بیابونِ عین-گِدی اَسته.“ ۲اوخته شائول سِه هزار نفرِ اِنتِخاب شُده ره از تمامِ اِسرائیل گِرِفت و بَلدِه پالِیدونِ داوُود و نفرای شی سُون قاده های بُزونِ کوهی رفت. ۳اُو دَ قوتونای گوسپندو که دَ بَغلِ راه بُود رسِید؛ دَ اُونجی یگ غار بُود و شائول دَزُو داخِل شُد که رفع حاجت کنه. داوُود و نفرای شی دَ آخِرای غار شِشتُد. ۴نفرای داوُود دَزُو گُفت: ”اِی روزی اَسته که خُداوند دَ بارِه شی دَز تُو گُفت: ’ما دُشمون تُو ره دَ دِست تُو تسلِیم مُونُم تا هر رقم که دَ نظر تُو خُوب معلُوم مُوشه قد شی رفتار کنی.‘“ اوخته داوُود باله شُده آهِسته گوشِه چَپَنِ شائول ره بُرِید. ۵مگم پسانتَر وِجدانِ داوُود اُو ره ملامَت کد، چراکه اُو گوشِه چَپَنِ شائول ره بُرِیدُد. ۶اُو دَ نفرای خُو گُفت: ”خُداوند از مه دُور دَشته بَشه که اِی کار ره دَ حقِ بادار خُو مَسَح شُدِه خُداوند کنُم و دِست خُو ره دَ خِلافِ ازُو باله کنُم، چُون اُو مَسَح شُدِه خُداوند اَسته.“ ۷پس داوُود قد امزی تورا نفرای خُو ره سرزنِش کد و اُونا ره نَه‌ایشت که دَ بَلِه شائول حَمله کنه. اوخته شائول باله شُده از غار بُر شُد و دَ راهِ خُو رفت.
۸بعد ازُو داوُود باله شُده از غار بُرو رفت و از پُشتِ شائول کُوی کده گُفت: ”اُو بادار مه، پادشاه!“ وختِیکه شائول پُشت خُو ره توخ کد داوُود قد رُوی خُو دَ زمی خَم شُد و اِحترام کد. ۹و داوُود دَ شائول گُفت: ”چرا دَ تورِه کسای گوش مِیدی که مُوگیه، ’داوُود قَصد دَره دَز تُو ضرَر بِرسَنه‘؟ ۱۰اینه، اِمروز قد چِیمای خُو دِیدی که چِطور خُداوند تُو ره دَ غار دَ دِست مه تسلِیم کد؛ و بعضی نفرا مَره شَلّه شُد که تُو ره بُکُشُم، لیکِن دِل مه دَز تُو سوخت و ما گُفتُم، ’ما دِست خُو ره دَ بَلِه بادار خُو باله نَمُونُم، چراکه اُو مَسَح شُدِه خُداوند اَسته.‘ ۱۱اَی آتِه مه، توخ کُو و بِنگر که گوشِه چَپَن تُو دَ دِستِ ازمه یَه؛ ازی که ما گوشِه چَپَن تُو ره بُرِیدُم و تُو ره نَکُشتُم، بِدَن و یقِین کُو که از دِست مه بَدی و خیانَت نَمییه. ما دَز تُو هیچ گُناه نَکدیم، لیکِن تُو دَ شِکارِ ازمه بُر شُدے که جان مَره بِگِیری. ۱۲خُداوند دَ بَینِ ازمه و ازتُو قضاوَت کنه و خُداوند اِنتِقام مَره از تُو بِگِیره، لیکِن دِستِ ازمه دَ خِلافِ ازتُو باله نَمُوشه. ۱۳رقمی که مَثَلِ پیشنه‌گو مُوگیه: ’کارِ بَد از بَدکارا سر مِیزَنه؛‘ لیکِن دِستِ ازمه دَ خِلافِ ازتُو باله نَمُوشه. ۱۴پادشاهِ اِسرائیل از دُمبالِ کِی اَمَده؟ کِی ره دُمبال مُونی؟ یگ سَگِ مُرده ره؟ یگ کَیک ره؟ ۱۵پس بیل که خُداوند قاضی بَشه و دَ بَین ازمه و ازتُو قضاوَت کنه. بیل که اُو بِنگره و دعوای مَره قد ازتُو فَیصَله کنه و مَره از دِست تُو خلاص کنه.“
۱۶وختی داوُود از گُفتونِ امزی تورا دَ شائول خلاص شُد، شائول گُفت: ”داوُود باچِه مه، اِی آوازِ ازتُو یَه؟“ و شائول آواز خُو ره بِلند کده چخرا کد ۱۷و دَ داوُود گُفت: ”تُو ازمه کده نیک اَستی، چراکه تُو دَ حقِ ازمه خُوبی کدے، ولے ما دَ حقِ ازتُو بَدی کدیم. ۱۸اِمروز تُو دَز مه ثابِت کدی که تُو چِطور دَ حقِ ازمه خُوبی کدے، چُون وختِیکه خُداوند مَره دَ دِست تُو تسلِیم کد، تُو مَره نَکُشتی. ۱۹اَرے، کِی اَسته که دُشمون خُو ره گِیر کنه و اُو ره بیله که صَحیح-و-سلامَت بوره؟ پس خُداوند اَجر تُو ره قد خُوبی بِدیه بخاطرِ چِیزی که اِمروز دَ حقِ ازمه کدی. ۲۰آلی ما مِیدَنُم که تُو حتماً پادشاه مُوشی و پادشاهی اِسرائیل دَ دِستِ ازتُو برقرار مُوشه. ۲۱پس بَلدِه مه دَ خُداوند قَسم بُخور که بعد ازمه اَولادِه مَره از بَین نَمُوبری و نام مَره از خانَوارِ آتِه مه گُل نَمُونی.“ ۲۲داوُود بَلدِه شائول قَسم خورد. اوخته شائول دَ خانِه خُو رفت و داوُود و نفرای شی دَ پناهگاه رفت.