۱بِرارونِ عزِیز، خودون شُمو خبر دَرِید که اَمَدونِ ازمو دَ پیش شُمو بےفایده نَبُود. ۲شُمو مِیدَنِید که مو دَ شارِ فِیلِیپی رَنج دِیدی و چِیقس مردُم قد ازمو بَدرَفتاری کد. لیکِن باوجُودِ امزی مُخالِفَت های سخت، خُدا دَز مو جُراَت دَد تاکه خوشخبری خُدا ره دَز شُمو بِرسَنی. ۳نصِیحَت-و-تشوِیقِ ازمو نَه از گُمراهی بُود و نَه دَ نِیَت ناپاک و نَه ام دَ فِریب دَز شُمو رسِید. ۴بَر عکس، خُدا از مو راضی شُد و اِعلان کدونِ خوشخبری ره دَ عُهدِه ازمو ایشت. و مو دَ اِی مقصد خوشخبری ره اِعلان نَکدی که مردُم از مو راضی شُنه، بَلکِه مو رضایَتِ خُدا ره میخاهی، چُون خُدا از تمامِ نِیَتِ دِل های مو خبر دَره. ۵شُمو مِیدَنِید که مو هیچ وخت کوشِش نَکدی که قد زِبونِ لَخشُم شُمو ره جَلب کنی و نَه ام از خاطرِ کُدَم منافعِ شخصی دَ دِیر شُمو اَمَدی؛ خُدا دَزی باره شاهِد اَسته. ۶مو از مردُم اِحتِرام-و-بُزُرگی نَخاستی، نَه از خود شُمو و نَه از کسِ دِیگه، اگرچِه بحَیثِ رسُولای مسیح مو امی حقِ بُزُرگی ره دَ بَلِه شُمو دَشتی. ۷لیکِن مو قد شُمو دَ نَرمی-و-مُلایمت رفتار کدی، مِثلِ یگ آبِه مِهربو که از نِلغه‌گون خُو آبَیله مُونه. ۸مُحَبَت-و-علاقِه ازمو دَ بارِه شُمو تا امزُو حد بُود که نَه تنها پَیغامِ خُدا ره دَز شُمو اِعلان کدی، بَلکِه حتیٰ زِندگی خُو ره ام دَ اِختیار شُمو ایشتی، چراکه شُمو امُوقَس دَز مو عزِیز بُودِید. ۹بِرارو، مُشَقَت و سختی های ره که مو دِیدی حتماً از یاد شُمو نَرفته بَشه: شاو و روز مو زَحمت کشِیده بَلدِه تَهیِه معاش خُو کار مُوکدی تاکه از خاطرِ رَسَندونِ پَیغامِ خُدا سربارِ یَگون شُمو نَشُنی. ۱۰و شُمو، اَی ایماندارا، شاهِد اَستِید که دَ چی پاکی و دَ چی عدالت و خلُوصِ نِیَت قد شُمو رفتار مُوکدی و خُدا خود شی ام دَزی باره شاهِد اَسته. ۱۱امچُنان شُمو مِیدَنِید که مو قد هر کُدَمِ ازشُمو امُو رقم رفتار مُوکدی، که یگ آته قد بچکِیچای خُو رفتار مُونه: ۱۲مو شُمو ره نصِیحَت مُوکدی، دِلداری مِیدَدی و شُمو ره شَلّه مُوشُدی تاکه رفتار شُمو قابِلِ قبُولِ خُدا بَشه، چُون اُو شُمو ره دَ پادشاهی و جلال خُو دعوَت مُونه.
۱۳و ازی دَلِیل ام مو دایم خُدا ره شُکر مُونی، چُون وختِیکه پَیغامِ خُدا ره دَز شُمو اِعلان کدی، شُمو که اُو ره از دانِ ازمو شِنِیدِید، اُو ره تورِه اِنسانی فِکر نَکدِید، بَلکِه اُو ره دَ عِنوانِ کلامِ خُدا قبُول کدِید که واقعاً کلامِ ازُو ام اَسته و دَ زِندگی شُمو که ایماندار اَستِید کار مُونه. ۱۴اَی بِرارو، شُمو از جماعت های ایماندارای خُدا که دَ مُلکِ یهُودیه اَسته، تقلِید کُنِنده شُدِید، یعنی امُو رَنج-و-سختی های که اُونا از خاطرِ ایمان خُو دَ عیسیٰ مسیح از وطندارای یهُودی خُو دِید، شُمو ام از دِستِ وطندارای خودون خُو دِیدِید. ۱۵مَولا عیسیٰ و اَنبیا ره یهُودیا کُشت و آلی اُونا مو ره ام آزار-و-اَذیَت مُونه. خُدا ازوا خوش نِییه و اُونا مُخالِفِ پگِ مردُم اَسته ۱۶و کوشِش مُونه مو ره از رَسَندونِ پَیغامِ خُدا که باعِثِ نِجاتِ مردُمِ غَیرِ یهُود مُوشه، مَنع کنه. دَزی رقم بارِ گُناه های ازوا گِرَنگتَر شُده موره و دَ آخِر غَضَبِ خُدا دَ بَلِه ازوا نازِل مُوشه.
۱۷بِرارونِ عزِیز، بعد ازُو که یگ مُدَت ره از شُمو دُور شُدی، اگرچِه دِل مو از شُمو دُور نَبُود، مو دُوچند زیادتَر دَ اِی آرزو بُودی و کَلو کوشِش مُوکدی که رُوی شُمو ره بسم بِنگری. ۱۸مو میخاستی که دَ پیش شُمو بییی و مخصُوصاً خود مه، پولُس، بارها کوشِش کدُم که دَ دِیر شُمو بییُم، لیکِن شَیطو مو ره نَه‌ایشت. ۱۹اُمِید و خوشی و تاجِ اِفتخارِ ازمو چی اَسته؟ آیا شُمو نِیَستِید که دَ وختِ ظهُورِ مَولا عیسیٰ دَ حُضُورِ ازُو باعِثِ سربِلندی ازمو مُوشِید؟ ۲۰اَرے، شُمو اِفتخارات و خوشی ازمو اَستِید.