۱اُمِیدوار اَستُم که مَره قد کم وَری لَوڈگی مه تَحَمُل کُنِید، دَ حقِیقت آلی ام مَره تَحَمُل مُوکُنِید. ۲ما دَ بارِه شُمو غَیرَت دَرُم، غَیرَتِ اِلٰهی، چُون شُمو ره دَ یگ شُوی نامزاد کدُم، یعنی دَ مسیح، تا شُمو ره بحَیثِ یگ دُخترِ خانِه پاکدامو دَزُو تقدِیم کنُم. ۳لیکِن ترس مُوخورُم که امُو رقم که مار دَ وسِیلِه حِیله-و-مَکر خُو حَوا ره بازی دَد، امُو رقم فِکرای شُمو ام از صداقت-و-اِخلاصی که دَ مسیح دَرِید، گُمراه شُنه. ۴چُون اگه کُدَم کس بییه و دَ بارِه یگ عیسای دِیگه اِعلان کنه بغَیر از عیسای که مو دَز شُمو اِعلان کدی، یا شُمو یگ روحِ دِیگه ره قبُول کُنِید بغَیر از روحی که یافتِید یا یگ خوشخبری دِیگه ره قبُول کُنِید بغَیر از خوشخبری که گاه قبُول کدِید، شُمو اُو ره دَ آسانی تَحَمُل مُونِید.
۵ما فِکر نَمُونُم که ما امزُو رسُولای فَوق‌اُلعاده کده کمتَر بَشُم. ۶شاید ما یگ توره‌گوی خُوب نَبَشُم، ولے دَ عِلم کم نِییُم، بَلکِه از هر نِگاه و دَ هر چِیز مو اِی ره بَلدِه شُمو ثابِت کدے. ۷آیا ما گُناه کدُم که خود ره خار-و-حقِیر کدُم تا شُمو سربِلَند شُنِید وختِیکه خوشخبری خُدا ره مُفت بَلدِه شُمو اِعلان کدُم؟ ۸ما دِیگه جماعت های ایماندارا ره قد گِرِفتونِ کومَک غارَت کدُم تا شُمو ره خِدمت کنُم. ۹و غَیتِیکه قد ازشُمو بُودُم و دَ یَگو چِیز ضرُورَت دَشتُم، بارِ دوشِ هیچ کس نَشُدُم، چُون بِرارونی که از مَقدونیه اَمَد، ضرُورَت های مَره پُوره کد. پس ما نَه‌ایشتُم و دَ آینده ام نَمیلُم که از هیچ نِگاه بارِ دوش شُمو شُنُم؛ ۱۰دَ حقِیقتِ مسیح که دَ وجُودِ ازمه اَسته قَسم مُوخورُم که دَمزی باره اِفتخار مَره دَ منطقه های اَخَیا هیچ کس از مه گِرِفته نَمِیتنه. ۱۱چرا؟ آیا بخاطری که شُمو ره دوست نَدرُم؟ خُدا مِیدَنه که شُمو ره دوست دَرُم.
۱۲ولے کاری ره که فِعلاً مُونُم، اِدامه دَده مورُم تا فرصت ره از نفرای فرصت-طلب بِگِیرُم، از کسای که دَ تلاش اَسته تا خودون ره دَ وسِیلِه چِیزی که دَ بَلِه شی اِفتخار مُونه قد ازمو برابر کُنه. ۱۳چُون امی رقم آدما رسُولای دروغی و خِدمتگارای فِریبکار اَسته که ظاهِر خو ره رقمِ رسُولای مسیح جور مُونه. ۱۴اِی یگ چِیزِ عجِیب نِیَسته، چُون خودِ شَیطو ام خود ره رقمِ ملایکِه نُور جور مُونه. ۱۵پس اِی یگ گپِ کٹه نِییه که خِدمتگارای شَیطو ام ظاهِر خُو ره رقمِ خِدمتگارای عدالت جور کُنه. عاقُبَتِ ازوا مُطابِقِ اعمالِ ازوا سَنجِیده مُوشه.
۱۶بسم مُوگیُم، هیچ کس مَره لَوڈه فِکر نَکُنه؛ ولے اگه مُونِید، پس مَره بحَیثِ یگ لَوڈه قبُول کُنِید تا ما ام کَمَک وَری دَ بَلِه خُو اِفتخار کنُم. ۱۷چِیزی ره که امی رقم قد اِطمِینانِ پُراِفتخار مُوگیُم از طرفِ مَولا نَمُوگیُم، بَلکِه مِثلِ یگ لَوڈه مُوگیُم. ۱۸ازی که غَدر کسا مُطابِقِ راه-و-رَسمِ جِسم اِفتخار مُونه، ما ام اِفتخار مُونُم. ۱۹چُون شُمو آدمای لَوڈه ره دَ خوشی تَحَمُل مُونِید، چراکه خودون شُمو دانا اَستِید. ۲۰دَ حقِیقت شُمو کسای ره تَحَمُل مُونِید که شُمو ره غُلام جور کُنه، یا شُمو ره غارَت کُنه، یا از شُمو فایده-کشی کُنه، یا خود ره از شُمو کده باله بِدَنه و یا قد چپات دَ رُوی شُمو بِزنه. ۲۱قد شرمِندَگی اِقرار مُونُم که مو دَمزی کارا کَلو ضعِیف بُودے.
لیکِن اگه کُدَم کس جُراَت مُونه که دَ بارِه یَگو چِیز اِفتخار کُنه - ما مِثلِ یگ لَوڈه توره مُوگیُم - ما ام جُراَت مُونُم که اِفتخار کنُم. ۲۲آیا اُونا عِبرانی اَسته؟ ما ام اَستُم. آیا اُونا اِسرائیلی اَسته؟ ما ام اَستُم. آیا اُونا اَولادِه اِبراهِیم اَسته؟ ما ام اَستُم. ۲۳آیا اُونا خِدمتگارای مسیح اَسته؟ - ما رقمِ یگ دیونه توره مُوگیُم - ما کَلوتَر اَستُم: ما سخت‌تَر زَحمت کشِیدیم، کَلوتَر بَندی شُدیم، بےحِساب لَت خوردیم و بار ها دَ خطرِ مَرگ قرار گِرِفتیم. ۲۴پَنج دَفعه از دِست یهُودیا قَمچی خوردُم، هر دَفعه یگ کم چِل قَمچی. ۲۵سِه دفعه قد چوب لَت خوردُم، یگ دفعه سنگسار شُدُم، سِه دفعه ام کِشتی مه مَیده شُد؛ یگ شاو و روز ره دَ دریا تیر کدُم. ۲۶دایم دَ سَفر بُودیم، خطر از هر سُو بُود: خطر از دریاچه ها، خطر از دُزا، خطر از قَومای خود مه، خطر از مردُمای غَیرِ یهُود؛ خطر دَ شار، خطر دَ بیابو، خطر دَ دریا و خطر از بِرارونِ دروغی. ۲۷دَ زَحمتا و سختیا بُودیم، دَ بےخاوی های کَلو و دَ گُشنَگی و تُشنَگی؛ بارها بِدُونِ خوراک و دَ یَخی و لُچی تیر کدیم. ۲۸عِلاوِه امزی چِیزای ظاهِری، فِشاری که هر روزه دَ بَلِه مه مییه، تشوِیش دَ بارِه تمامِ جماعت های ایماندارا اَسته. ۲۹آیا وختِیکه یگ شُمو ضعِیف شُنه، ما ام قد شی قتی ضعِیف نَمُوشُم؟ یا وختِیکه یگ شُمو بِلَخشه، ما دَر نَمِیگِیرُم؟ ۳۰اگه ما باید اِفتخار کنُم، دَ بَلِه چِیزای اِفتخار مُونُم که ضعِیفی مَره نِشو مِیدیه. ۳۱خُدا، آتِه مَولای مو عیسیٰ که تا اَبَد قابِلِ سِتایش اَسته، مُوفامه که ما دروغ نَمُوگیُم. ۳۲دَ دَمِشق، والی که تابِع حارِث پادشاه بُود، پَیرَدارا ره دَ شارِ دَمِشق مُقَرر کدُد که مَره دِستگِیر کُنه، ۳۳لیکِن ما دَ مَنِه یگ سَبَد از کِلکِینی که دَ دیوالِ شار بُود تاه ایشته شُدُم و از دِستِ ازُو دُوتا کدُم.