۱و شائول دَ قتلِ اِستیفان رضایَت دَده بُود.
دَمزُو روز آزار-و-اَذیَتِ سخت دَ خِلافِ جماعتِ ایماندارای اورُشَلیم شُروع شُد و تمامِ ایماندارا بَغَیر از رسُولای عیسیٰ مسیح دَ منطقه های یهُودیه و سامِره تِیت‌پَرَک شُد. ۲چند نفر از مَردای پرهیزگار-و-خُداتَرس جِنازِه اِستیفان ره خاک کد و بَلدِه شی ماتمِ کٹه گِرِفت. ۳مگم شائول جماعتِ ایماندارا ره سخت عذاب مُوکد و خانه دَ خانه گشته، خاتُونو و مَردا ره کشِیده دَ بَندی‌خانه پورته مُوکد.
۴پس ایماندارای که تِیت‌پَرَک شُده بُود، دَ هر جای که مورَفت کلام ره تعلِیم مِیدَد. ۵فِیلِیپُس دَ شارِ سامِره رفت و نِجاتِ عیسیٰ مسیح ره دَ مردُمِ اُونجی اِعلان کد. ۶وختِیکه مردُم تورای فِیلِیپُس ره شِنِید و مُعجزه های ره که اُو انجام مِیدَد هُوش کد، پگ شی دَ دِقَت دَ تورای شی تَوَجُه کد، ۷چُون جِنیات از جانِ غَدر کسای که جِندی بُود، دَ آوازِ بِلند چِیغ زَده بُر شُد و خیلی آدمای شَل و لَنگ شفا پَیدا کد. ۸ازی خاطر خوشی کٹه دَ اُو شار پَیدا شُد.
۹دَ اُونجی یگ آدم دَ نامِ شِمعون بُود که از وختای گاه دَ امزُو شار جادُوگری مُوکد و مردُمِ سامِره ره دَ حَیرَت اَندختُد و خود ره آدمِ بُزُرگ نِشو مِیدَد. ۱۰پگِ مردُمِ سامِره از ریزه گِرِفته تا کٹه دَزُو گوش مِیدَد و مُوگُفت: ”اِی آدم نَمُونِه قُدرتِ امزُو خُدای اَسته که ’قُدرتِ بُزُرگ‘ نام دَره.“ ۱۱اُونا دَزُو سخت تَوَجُه دَشت، چُون غَدر وخت مُوشُد که اُونا ره قد جادُوگری خُو دَ حَیرَت اَندخته بُود. ۱۲مگم وختی اُونا دَ خوشخبری فِیلِیپُس که اُو دَ بارِه پادشاهی خُدا و نامِ عیسیٰ مسیح اِعلان کد ایمان اَوُرد، مَردا و خاتُونوی ازوا غُسلِ تعمِید گِرِفت. ۱۳حتیٰ خودِ شِمعون ام ایمان اَوُرده غُسلِ تعمِید گِرِفت و بعد ازُو قد فِیلِیپُس مَند و از دِیدونِ مُعجزه ها و کارای پُر قُدرت که انجام دَده مُوشُد حَیرو مَندُد.
۱۴وختِیکه رسُولا دَ اورُشَلیم شِنِید که مردُمِ سامِره کلامِ خُدا ره قبُول کده، اُونا پِترُس و یوحَنّا ره پیشِ ازوا رَیی کد. ۱۵اُونا که دَ اُونجی رسِید، بَلدِه ایماندارا دُعا کد تا روح اُلقُدس ره حاصِل کُنه، ۱۶چراکه روح اُلقُدس تا اُو غَیت دَ هیچ کُدَمِ ازوا نازِل نَشُدُد و اُونا فقط دَ نامِ مَولا عیسیٰ غُسلِ تعمِید گِرِفته بُود و بس. ۱۷پس پِترُس و یوحَنّا دِستای خُو ره دَ بَلِه ازوا ایشت و اُونا ام روح اُلقُدس ره حاصِل کد. ۱۸وختی شِمعون دِید که قد ایشتونِ دِستای رسُولا روح اُلقُدس بخشِیده مُوشه، اُو دَ پیشِ ازوا پَیسه اَوُرده ۱۹گُفت: ”اِی قُدرت ره دَز مه ام بِدِید، تا دَ بَلِه هرکسی که ما دِست بیلُم اُو روح اُلقُدس ره حاصِل کُنه.“ ۲۰پِترُس دَ جواب شی گُفت: ”پَیسِه تُو قد خود تُو قَتی نابُود شُنه، چُون تُو فِکر کدی که بَخشِش-و-نِعمتِ خُدا دَ پَیسه خرِیده مُوشه! ۲۱تُو دَزی باره هیچ حِصّه و تقسِیم نَدَری، چراکه دِل تُو دَ حُضُورِ خُدا راست نِییه. ۲۲پس، ازی شرارَت خُو توبه کُو و از خُدا درخاست کُو تا شاید امی نِیَتِ ناپاکِ دِل تُو بخشِیده شُنه، ۲۳چُون ما مِینگرُم که تُو دَ تَلخی حسادت و دَ چنگِ گُناه گِرِفتار اَستی.“ ۲۴شِمعون دَ جواب شی گُفت: ”شُمو بَلدِه مه دَ پیشِ خُداوند دُعا کُنِید تا چِیزای ره که دَ بارِه مه گُفتِید دَ بَلِه مه نَیه.“ ۲۵پس پِترُس و یوحَنّا بعد از شاهِدی دَدو و گُفتونِ کلامِ مَولا عیسیٰ، ازُونجی پس طرفِ اورُشَلیم رَیی شُد و دَ بَینِ راه دَ غَدر آغِیلای سامِره خوشخبری ره اِعلان کد.
۲۶اوخته یگ ملایکِه خُداوند دَ فِیلِیپُس گُفت: ”باله شُو و سُون جنُوب بورُو، دَ امزُو راهِ بیابونی که از اورُشَلیم طرفِ منطقِه غَزه موره.“ ۲۷پس اُو باله شُده رَیی شُد. دَمزُو راه یگ آدمِ اِتیوپیای که خِدمتگارِ دربارِ کَنداکه مَلِکِه اِتیوپیا بُود، سَفر مُوکد؛ اُو یگ شخصِ قُدرتمَندِ و مسئُولِ تمامِ خَزانه های کَنداکه بُود. اُو بَلدِه عِبادت دَ اورُشَلیم اَمَدُد ۲۸و پس سُون وطن خُو مورَفت. اُو دَ گاڈی خُو شِشته کِتابِ اِشعیا نَبی ره خانده رَیی بُود. ۲۹دَ امزُو غَیت روح اُلقُدس دَ فِیلِیپُس گُفت: ”دَ نزدِیکِ امزُو گاڈی بورُو و خود ره دَزُو بِچَسپن.“ ۳۰پس فِیلِیپُس دَوِیده نزدِیک رفت و شِنِید که از کِتابِ اِشعیا نَبی میخانه. اوخته از شی پُرسان کد: ”آیا چِیزی ره که میخانی مُوفامی؟“ ۳۱اُو دَ جواب شی گُفت: ”چِطور مِیتنُم بُفامُم، اگه کس مَره راهنُمایی نَکُنه؟“ اوخته اُو از فِیلِیپُس خاهِش کد که دَ گاڈی سوار شُنه و دَ پالُوی شی بِشِینه. ۳۲جای ره که از کِتابِ مُقَدَّس میخاند، اینی بُود:
”اُو رقمِ گوسپو اَلّی دَ کُشتارگاه بُرده شُد
و رقمِ بارِه که دَ پیشِ مال‌کَلگر چُپ مِیشِینه،
اُو دان خُو ره واز نَکد و چُپ شِشت.
۳۳اُو حقِیر حِساب شُد و حقِ ازُو از شی گِرِفته شُد.
کِی مِیتنه از نسلِ ازُو توره بُگیه،
چراکه زِندگی شی از رُوی زمی گِرِفته شُد.“
۳۴خِدمتگارِ دَربار از فِیلِیپُس پُرسان کد: ”لُطفاً دَز مه بُگی که امی چِیزا ره پَیغمبر دَ بارِه خود خُو گُفته یا دَ بارِه کُدَم کسِ دِیگه؟“ ۳۵اوخته فِیلِیپُس دان خُو ره واز کد و امزُو جای کِتابِ مُقَدَّس شُروع کده خوشخبری دَ بارِه عیسیٰ ره دَزُو گُفت. ۳۶پس دَ حالِیکه اُونا دَ راه رَیی بُود دَ یگ نَوُرِ آو رسِید و خِدمتگارِ دَربار گُفت: ”اینه، دَ اِینجی آو اَسته. آیا ما نَمِیتنُم غُسلِ تعمِید بِگِیرُم؟“ ۳۷[فِیلِیپُس گُفت: ”اگه قد تمامِ دِل ایمان بیری هیچ مانِعی وجُود نَدره.“ اُو جواب دَد: ”ما ایمان دَرُم که عیسیٰ باچِه خُدا اَسته.“] ۳۸پس خِدمتگارِ دَربار اَمر کد که گاڈی ره ایسته کنه. اوخته هر دُوی شی یعنی فِیلِیپُس و خِدمتگارِ دَربار دَ مَنِه آو رفت و فِیلِیپُس اُو ره غُسلِ تعمِید دَد. ۳۹وختِیکه اُونا از آو بُر شُد، اولغَتله روح خُداوند فِیلِیپُس ره غَیب کد و خِدمتگارِ دَربار دِیگه اُو ره هُوش نَکد، ولے قد خوشی کَلو دَ راهِ خُو رفت. ۴۰مگم فِیلِیپُس دَ شارِ اَشدود دِیده شُد و دَ بَینِ راه دَ هر شاری که مِیرَسِید دَ مردُم خوشخبری مِیدَد تا اِی که دَ شارِ قَیصَریه رسِید.