۱اینیا کٹه کَلونای اَولادِ بابه های ازوا اَسته و اینی ام شَجَره نامه کسای که قد ازمه دَ زمانِ حُکمرانی اَردِشیر پادشاه از بابُل اَمَد:
۱۵ما اُونا ره دَ نزدِیکِ دریای که دَ اَهَوا موره جَم کدُم و مو دَ اُونجی سِه روز خَیمه زَدی. وختی ما دَ مینکلِ مردُم و پیشوایو توخ کدُم، از اَولادِه لاوی هیچ کس ره دَ اُونجی پَیدا نَکدُم. ۱۶پس ما پُشتِ اِلیعِزر، اَرِیئیل، شِمَعیا، اِلناتان، یارِیب، اِلناتان، ناتان، زِکریا و مِشُلام که رهبرا بُود و پُشتِ یویارِیب و اِلناتان که آدمای دانا بُود، نفر رَیی کدُم. ۱۷امچُنان اُونا ره دَ پیشِ عِدّو که کٹِه یگ جای دَ نامِ کاسفیا بُود رَیی کدُم و تورای ره که باید دَ عِدّو و قَومای شی خِدمتگارای خانِه خُدا که دَ کاسفیا بُود مُوگُفت، دَ دانِ ازوا اَندختُم تا خِدمتگارا ره بَلدِه خانِه خُدای مو گِرِفته دَ پیش مو بیره. ۱۸ازی که دِستِ خَیرِ خُدای مو دَ بَلِه مو بُود، اُونا یگ آدمِ دانا ره که شِرِبیا نام دَشت و از اَولادِه مَحلی باچِه لاوی، باچِه اِسرائیل بُود قد باچه ها و قَومای شی جُمله هژده نفر دَ پیش مو اَوُرد؛ ۱۹ اُونا حَشَبیا ره ام اَوُرد و اِشَعیا اَولادِه مِراری قد قَومای خُو و باچه های ازوا که بِیست نفر بُود، قد ازُو قتی بُود. ۲۰از اَولادِه خِدمتگارای خانِه خُدا که داوُود و نفرای دَربار شی اُونا ره بَلدِه کومَکِ لاویا تعیِین کدُد، دُو صد و بِیست خِدمتگار ره اَوُرد که نامِ پگ شی ثَبت شُد.
۲۱ دَ امزُو غَیت ما دَ اُونجی دَ نزدِیکِ دریای اَهَوا اِعلان کدُم که روزه بِگِیری و خود ره دَ حُضُورِ خُدای خُو فروتن کنی و ازُو بَلدِه خودون خُو، بَلدِه اَولادای خُو و بَلدِه تمامِ مال و دارایی خُو سَفرِ بَخَیر طلب کنی. ۲۲چُون شَرم مه اَمد که از پادشاه، عسکر و اَسپ‌سوار طلب کنُم تا مو ره دَ راه از دُشمنا حِفاظَت کنه، چراکه مو دَ پادشاه گُفتُدی که دِستِ خَیرِ خُدای مو دَ بَلِه تمامِ کسای اَسته که اُو ره طلب مُونه، لیکِن قُدرت و غَضَب شی دَ ضِدِ کسای اَسته که اُو ره ایله مُونه. ۲۳پس مو روزه گِرِفته کومَکِ خُدای خُو ره بَلدِه امزی سَفر طلب کدی و اُو ناله-و-زاری مو ره شِنِید.
۲۴اوخته ما دوازده نفر از کٹه کَلونای پیشوایو، یعنی شِرِبیا و حَشَبیا ره قد دَه نفر از قَومای ازوا جدا کدُم ۲۵و نُقره و طِلّا ره قد ظرفا و هدیه های که پادشاه، مُشاوِرای شی، نفرای دَربار شی و تمامِ اِسرائیلیای حاضِر دَ اُونجی تقدِیم کدُد، دَ پیشِ رُوی ازوا تول کدُم. ۲۶ چِیزای ره که تول کده دَ دِست ازوا دَدُم اینیا بُود: شَش صد و پِنجاه وَزنه نُقره، صد وَزنه ظرفای نُقره‌یی، صد وَزنه طِلّا، ۲۷بِیست کاسِه طِلّایی دَ اَرزِشِ هزار دِرهَم و دُو ظرف از بِهترِین بُرنزِ جَلجَلی که رقمِ طِلّا اَرزِش دَشت. ۲۸بعد ازُو دَزوا گُفتُم، ’شُمو بَلدِه خُداوند مُقَدَّس اَستِید و ظرفا ام مُقَدَّس اَسته و امی نُقره و طِلّا هدیه های داوطلبانه بَلدِه خُداوند، خُدای بابه‌کَلونای شُمو اَسته. ۲۹پس فِکر خُو ره بِگِیرِید و ازوا تا وختی نِگاهوانی کُنِید که اُونا ره دَ حُضُورِ پیشوایونِ بُزُرگ، لاویا و کٹه کَلونای اَولادِ بابه های اِسرائیل دَ اورُشَلیم، دَ اُتاقای خانِه خُدا تول کده تسلِیم کنِید.‘ ۳۰اوخته پیشوایو و لاویا نُقره، طِلّا و ظرفای تول شُده ره گِرِفت تا اُونا ره دَ خانِه خُدای مو دَ اورُشَلیم بُبره.
۳۱پس مو دَ روزِ دوازدهُمِ ماهِ اوّل از دریای اَهَوا کوچ کده سُون اورُشَلیم رَیی شُدی؛ دِستِ خُدای مو دَ بَلِه مو بُود و اُو مو ره از دِستِ دُشمنا و راهزَنا نِجات دَد. ۳۲وختی مو دَ اورُشَلیم رسِیدی، سِه روز دَ اُونجی دَمراسی کدی. ۳۳دَ روزِ چارُم دَ مَنِه خانِه خُدای مو نُقره، طِلّا و ظرفا ره تول کده دَ دِستِ مِریموت پیشوا باچِه اوریا تسلِیم کدی که اِلعازار باچِه فِینحاس ام قد ازُو قتی بُود؛ یوزاباد باچِه یِشُوعَ و نوعَدیا باچِه بِنُّوی از جَمِ لاویا ام قد ازُو دَ اُونجی حُضُور دَشت. ۳۴تمامِ امزُو چِیزا حِساب و تول شُد و تولِ پگِ ازوا دَ امزُو غَیت نوِشته شُد.
۳۵بعد ازُو اسِیرای که از اسِیری پس اَمدُد، بَلدِه خُدای اِسرائیل قُربانی‌های سوختَنی تقدِیم کد، یعنی دوازده گاو بَلدِه تمامِ اِسرائیل و نَوَد و شَش قُوچ و هفتاد و هفت باره؛ اُونا امچُنان دوازده ٹَکه بَلدِه قُربانی گُناه تقدِیم کد. پگِ امزیا قُربانی سوختَنی بَلدِه خُداوند بُود. ۳۶دَ عَینِ حال اُونا فرمان های پادشاه ره دَ نُماینده های پادشاه و والی های غَربِ دریای فَرات دَد و اُونا دَ قَوم و خانِه خُدا کومَک کد.