۱دَمزُو روزا یهُودا بِرارای خُو ره ایله کده دَ پیشِ یگ آدمِ عَدُولامی که حِیره نام دَشت رفت و قد ازُو شِشت. ۲دَ اُونجی یهُودا دُخترِ یگ آدمِ کِنعانی ره که نام شی شُوعا بُود دِید و اُو ره خاتُو کده قد شی خاو شُد. ۳امُو خاتُو حامِله شُده یگ باچه پَیدا کد و یهُودا اُو ره عیر نام ایشت. ۴اُو بسم حامِله شُد و باچه دَ دُنیا اَوُرد و اُو ره اونان نام ایشت. ۵اُو باز ام یگ باچه پَیدا کد و نام شی ره شیلا ایشت. وختِیکه اُو ره پَیدا کد، یهُودا دَ منطقِه کِزِیب بُود.
۶و یهُودا بَلدِه عیر باچِه اوّلباری خُو خاتُو گِرِفت. نامِ ازُو دُختر تامار بُود. ۷مگم عیر باچِه اوّلباری یهُودا دَ نظرِ خُداوند آدم شرِیر بُود. پس خُداوند اُو ره از بَین بُرد. ۸اوخته یهُودا دَ اونان گُفت: ”قد خاتُونِ بِرار خُو توی کُو و حقِ ایوَری خُو ره دَ جای بَیر تا بَلدِه بِرار تُو نسل پَیدا شُنه.“ ۹لیکِن اونان که مُوفامِید، اُو نسل از خود شی نَمُوشه، اُو هر وختِیکه قد خاتُونِ بِرار خُو خاو مُوکد، از اَولاد پَیدا شُدو جِلَوگِیری مُوکد تا دَ بِرار خُو نسل پَیدا نَکنه. ۱۰اِی کار دَ نظرِ خُداوند بَد خورد و خُداوند اونان ره ام از بَین بُرد. ۱۱اوخته یهُودا دَ بیری خُو تامار گُفت: ”بورُو دَ خانه آتِه خُو و بیوه بُمَن تا غَیتِیکه باچِه مه شیلا کٹه شُنه.“ چُون قد خود خُو گُفت: ”نَشُنه که شیلا ام رقمِ بِرارون خُو از بَین بوره.“ پس تامار رفته دَ خانِه آتِه خُو شِشت.
۱۲بعد از وختای کَلو دُخترِ شُوعا یعنی خاتُونِ یهُودا فَوت کد. وختِیکه روزای ماتمِ یهُودا تیر شُد، اُو قد دوست خُو حِیرِه عَدُولامی دَ پیشِ گوسپو کَلگرای خُو دَ منطقِه تِمنه رفت. ۱۳و دَ تامار خبر دَده شُد که ”اینه، خُسُر تُو بَلدِه کَل کدونِ رَمِه خُو دَ تِمنه موره.“ ۱۴اوخته اُو کالای بیوَگی خُو ره بُر کد و یگ چادر دَ سر خُو اَندخته رُوی خُو ره پُوٹ کد و دَ دَمِ درگِه شارِ عینایم دَ راهِ تِمنه شِشت، چُون اُو دِید که شیلاه کٹه شُده مگم یهُودا اُو ره بَلدِه شیلا خاتُو نَکده. ۱۵وختی یهُودا اُو ره دِید، خیال کد که اُو فاحِشه یَه، چراکه اُو رُوی خُو ره پُوٹ کدُد. ۱۶پس دَ بغلِ راه سُون ازُو رفته دَزُو گُفت: ”بیه قد مه یگ جای شُو،“ چُون یهُودا نَمِیدَنِست که اُو بیری شی اَسته. تامار گُفت: ”بَلدِه مه چِیزخیل مِیدی که قد مه یگجای مُوشی؟“ ۱۷یهُودا گُفت: ”از گَلِه خُو یگ بُزغله دَز تُو رَیی مُونُم.“ تامار گُفت: ”اگه یَگو چِیز تا وختِ رَیی کدونِ بُزغله گِرَو بِدی، صَحیح اَسته.“ ۱۸یهُودا گُفت: ”چِیزخیل دَز تُو گِرَو بِدُم؟“ اُو گُفت: ”مُهر و بَند شی ره قد تَیاقی که دَ دِست تُو اَسته.“ پس یهُودا اُونا ره دَز شی دَد و قد ازُو خاو شُد و تامار دَ وسِیلِه ازُو حامِله شُد. ۱۹اوخته تامار باله شُده رفت و چادر ره از بَلِه خُو دُور کده دُوباره کالای بیوَگی خُو ره پوشِید.
۲۰بعد ازُو یهُودا بُزغله ره از دِستِ دوستِ عَدُولامی خُو رَیی کد تا چِیزای گِرَوی ره از پیشِ امزُو خاتُو پس بِگِیره، مگم حِیره اُو ره پَیدا نَتنِست. ۲۱اُو از مردُمِ اُونجی پُرسان کد: ”امُو فاحِشِه که دَ عینایم دَ دَمِ راه شِشتُد، کُجا اَسته؟“ اُونا گُفت: ”هیچ فاحِشِه دَ اِینجی نَبُوده.“ ۲۲و حِیره پیشِ یهُودا پس اَمَد و گُفت: ”اُو ره پَیدا نَتنِستُم و مردُمِ امزُو جای ام مُوگه، ’هیچ فاحِشه دَ اِینجی نَبُوده.‘“ ۲۳یهُودا گُفت: ”بیل که امُو چِیزا ره بَلدِه خُو نِگاه کنه، نَشُنه که مو رَسوا شُنی. دَ هر حال ما بُزغله ره دَزُو رَیی کدُم مگم تُو اُو ره پَیدا نَتنِستی.“
۲۴تَقرِیباً سِه ماه بعد دَ یهُودا گُفته شُد که ”بیری تُو تامار فاحِشَگی کده و دَ نتِیجِه فاحِشَگی حامِله شُده.“ یهُودا گُفت: ”بورِید، اُو ره بیرِید تا دَر دَده شُنه.“ ۲۵دَ حالِیکه تامار ره بُرو میوُرد اُو یگ پَیغام بَلدِه خُسُر خُو رَیی کده گُفت: ”صاحِب امزی چِیزا مَره حامِله کده.“ و اِدامه دَده گُفت: ”توخ کُو که امی مُهر و بَند شی و امی تَیاق از کِی اَسته؟“ ۲۶یهُودا امُو چِیزا ره شِنَخت و گُفت: ”اُو از مه کده عادِلتَر اَسته، چراکه ما اُو ره بَلدِه باچِه خُو شیله نَگِرِفتُم.“ و یهُودا دِیگه قد ازُو خاو نَشُد. ۲۷وختِیکه زمانِ زَیدونِ تامار رسِید معلُوم شُد که دُوگنی دَ کَورِه شی اَسته. ۲۸دَ وختِ زَیدو یکی از باچه ها دِست خُو ره بُر کد و دایی یگ تارِ سُرخ ره گِرِفته دَ بندِ دِست شی بسته کد و گُفت: ”اِی اوّل بُرو اَمَد.“ ۲۹مگم اُو دِست خُو ره پس کش کد و بِرار شی اوّل بُرو اَمَد. اوخته دایی گُفت: ”چِطور یگ رَخنه بَلدِه خُو واز کدی!“ امزی خاطر اُو ره فارِص نام ایشت. ۳۰بعد ازُو بِرار شی که تارِ سُرخ دَ دِست شی بُود بُرو اَمَد و اُو ره زارِح نام ایشت.