۱پس یوسُف دَ مِصر بُرده شُد؛ و فوطِیفار یکی از صاحِب مَنصَبای فِرعَون و قومَندانِ پَیره‌دارا که یگ آدمِ مِصری بُود، یوسُف ره از اِسماعیلیای که اُو ره دَ اُونجی بُردُد، خرِید. ۲خُداوند قد یوسُف بُود و اُو یگ آدمِ کامیاب شُد و دَ خانِه بادارِ مِصری خُو زِندگی مُوکد. ۳بادار شی دِید که خُداوند قد یوسُف اَسته و هر کاری ره که اُو مُونه خُداوند دَزُو کامیابی مِیدیه. ۴پس نظرِ لُطفِ فوطِیفار دَ بَلِه ازُو قرار گِرِفت و اُو خِدمتگارِ ازُو شُد. فوطِیفار اُو ره ناظِرِ خانِه خُو مُقَرر کد و تمامِ دارایی خُو ره دَزُو تسلِیم کد. ۵از وختِیکه فوطِیفار یوسُف ره ناظِرِ خانه و تمامِ دارایی خُو مُقرَر کدُد، خُداوند از خاطر یوسُف خانِه امزُو مِصری ره بَرکت مِیدَد؛ بَرکتِ خُداوند دَ تمامِ دارایی شی بُود، ام دَ خانه و ام دَ صحرا. ۶پس اُو هر چِیزی که دَشت دَ دِستِ یوسُف تسلِیم کد و دَ بارِه هیچ چِیز فِکر نَمُوکد بَغَیر از نانی که مُوخورد.
یوسُف یگ جوانِ خوش اَندام و خوش نُمای بُود. ۷بعد از چند وخت خاتُونِ بادار شی دَ بَلِه یوسُف چِیم سُرخ کد و گُفت: ” بیه، قد مه خاو شُو!“ ۸مگم یوسُف اِنکار کد و دَ خاتُونِ بادار خُو گُفت: ”توخ کُو، ازی که ما دَ اِینجی اَستُم بادار مه دَ بارِه چِیزای که دَ خانه اَسته تَشوِیش نَدره و هر چِیزی که دَره دَ دِستِ ازمه تسلِیم کده. ۹دَ اِی خانه هیچ کس از مه کده باله‌تَر نِییه و هیچ چِیز ره از مه دِریغ نَکده بَغَیرِ ازتُو که خاتُون شی اَستی. پس ما چِطور مِیتنُم اِی شرارَتِ کٹه ره انجام بِدیُم و دَ ضِدِ خُدا گُناه کنُم؟“ ۱۰اگرچِه خاتُونِ فوطِیفار هر روز دَزی باره قد یوسُف توره مُوگُفت، مگم اُو از اَید شی نَمُوشُد که قد شی خاو کنه یا پالُوی شی بِشِینه.
۱۱یگ روز یوسُف دَ خانِه بادار خُو دَراَمد که دَ کار خُو مَشغُول شُنه و از نفرای خانه هیچ کس دَ اُونجی نَبُود. ۱۲خاتُونِ فوطِیفار دَ پَٹوی یوسُف چنگ اَندخت و گُفت: ”قد ازمه خاو شُو!“ مگم یوسُف پَٹوی خُو ره دَ دِستِ ازُو ایله کد و دُوتا کده بُرو رفت. ۱۳وختی اُو دِید که یوسُف پَٹوی خُو ره دَ دِست ازُو ایله کده بُرو دُوتا کد، ۱۴اُو نفرای خانِه خُو ره کُوی کد و دَزوا گُفت: ”توخ کنِید، شُوی مه یگ عِبرانی ره دَ مینکلِ ازمو اَوُرده تا مو ره رِیشخَند کُنه، اُو دَ دِیرِ ازمه اَمَد تا قد ازمه خاو کنه. لیکِن ما قد آوازِ بِلند چِیغ زَدُم. ۱۵وختی اُو شِنِید که ما قد آوازِ بِلند چِیغ مِیزَنُم، اُو پَٹوی خُو ره پیشِ ازمه ایله کده بُرو دُوتا کد.“
۱۶پس اُو پَٹوی یوسُف ره پیش خُو نِگاه کد تا وختِیکه بادار شی خانه اَمَد. ۱۷اوخته اُو قد فوطِیفار توره گُفته اینی رقم نقل کد: ”امُو غُلامِ عِبرانی ره که دَ مینکل مو اَوُردے، پیشِ ازمه اَمَد تا مَره رِیشخَند کنه، ۱۸لیکِن وختِیکه ما قد آوازِ بِلند چِیغ زَدُم اُو پَٹوی خُو ره پیشِ ازمه ایله کده بُرو دُوتا کد.“ ۱۹وختی بادارِ یوسُف تورای خاتُون خُو ره شِنِید که دَزشی نَقل کده گُفت: ”غُلام تُو دَ حقِ ازمه اینی رقم کار ره کده،“ آتِشِ قارِ ازُو داغ شُد. ۲۰و بادارِ یوسُف اُو ره گِرِفته دَ بَندی خانِه اَندخت که بَندی های پادشاه دَ اُونجی بَندی بُود.
یوسُف دَ بَندی‌خانه بُود، ۲۱لیکِن خُداوند قد شی بُود و قد ازُو مِهربانی کده اُو ره دَ نظرِ رئِیسِ بَندی‌خانه مُحترم جور کد. ۲۲اوخته رئِیسِ بَندی‌خانه تمامِ بَندی های ره که دَ بَندی‌خانه بُود دَ دِستِ یوسُف تسلِیم کد و هر کارِ که دَ اُونجی انجام دَده مُوشُد، دَ زیرِ نظرِ یوسُف انجام دَده مُوشُد. ۲۳رئِیسِ بَندی‌خانه از تمامِ کارای که دَ دِستِ یوسُف تسلِیم کدُد، بیغَم بُود، چراکه خُداوند قد یوسُف بُود و هر کاری ره که یوسُف انجام مِیدَد، خُداوند اُو ره کامیاب مُوکد.