۱دَ زمانِ قدِیم خُدا دَ طرِیقه های کَلو و مُختلِف دَ وسِیلِه اَنبیا قد بابه‌کَلونای مو توره گُفت، ۲مگم دَ امزی روزای آخِر دَ وسِیلِه باچِه خُو قد ازمو توره گُفت، دَ وسِیلِه باچِه که اُو ره وارِثِ تمامِ چِیزا قرار دَد و دَ وسِیلِه ازُو تمامِ عالم ره آست کد.
۳اُو نُورِ جلالِ خُدا و نِشان دِهِندِه ذاتِ خُدا اَسته و تمامِ چِیزا ره قد کلامِ پُرقُدرت خُو نِگاه مُونه. وختِیکه اُو کارِ پاک کدو بَلدِه گُناه های اِنسان ره دَ جای اَوُرد، دَ عالمِ باله دَ دِستِ راستِ خُدای مُتعال شِشت.
۴دَ اندازِه که از ملایکه ها کده مقام شی باله شُد، دَ امزُو اندازه نامی که صاحِب شُد ازوا کده بُزُرگتَر بُود. ۵چُون دَ کُدَمِ از ملایکه ها خُدا تا آلی ره گُفته که:
”تُو باچِه مه اَستی،
ما اِمروز آتِه تُو شُدُم“؟
و یا:
”ما آتِه ازُو مُوشُم
و اُو باچِه مه مُوشه“؟
۶و غَیتِیکه باچِه اوّلباری ره دَ دُنیا میره، اُو بسم مُوگیه:
”تمامِ ملایکه های خُدا باید اُو ره پرَستِش کُنه.“
۷دَ بارِه ملایکه ها خُدا مُوگیه:
”ملایکه های خُو ره رقمِ باد ها جور مُونه
و خِدمتگارای خُو ره رقمِ اَلَنگه های آتِش.“
۸مگم اُو دَ بارِه باچِه خُو مُوگیه:
”اَی خُدا، تَخت تُو تا اَبَد برقرار مُومنه
و تَیاقِ پادشاهی تُو، تَیاقِ عدالت-و-اِنصاف اَسته.
۹تُو عدالت ره دوست دَری و از شرارَت بَد مُوبری؛
امزی خاطر خُدا، خُدای تُو،
تُو ره قد روغونِ خوشی کَلوتَر از رفِیقای تُو مَسَح کده.“
۱۰و امچُنان مُوگیه:
”اَی خُداوند، تُو دَ اِبتِدا بُنیادِ زمی ره ایشتی
و آسمونا کارِ دِستای ازتُو یَه.
۱۱اُونا نیست مُوشه، لیکِن تُو باقی مُومنی؛
اُونا پگ شی رقمِ کالا کُهنه-و-فرسُوده مُوشه.
۱۲تُو اُونا ره رقمِ چَپَن پیچ مُونی
و اُونا رقمِ کالا تبدِیل مُوشه.
لیکِن تُو امُو اَستی که بُودی
و سال های تُو خلاصی نَدره.“
۱۳ خُدا دَ کُدَمِ از ملایکه های خُو تا آلی ره گُفته که:
”دَ دِستِ راست مه بِشی
تا دُشمَنای تُو ره تَی‌پَیی زیرِ پای تُو جور کنُم“؟
۱۴آیا پگِ ملایکه ها روح های خِدمتگار نِیَسته؟ و آیا اُونا رَیی نَشُده تا بَلدِه کسای خِدمت کُنه که وارِثِ نِجات مُوشه؟