۱پس آلی که امی رقم یگ جَمِ کٹِه شاهِدا دَ گِرد مو جم شُده، بیِید که هر بارِ اِضافی و گُناهی ره که دَ آسانی دَ گِرد مو پیچ مُوخوره از خود دُور کُنی و قد صَبر-و-حَوصِله دَ مُسابقِه که پیشِ رُوی مو قرار گِرِفته، بِدَوی ۲و نظر خُو ره سُون عیسیٰ که بُنیانگُذار و کامِل کُنِندِه ایمان مو اَسته بِگِیری، چراکه اُو بخاطرِ خوشی که پیشِ رُوی شی قرار دَده شُد، مَرگ دَ بَلِه صلِیب ره تَحَمُل کده رَسوایی شی ره نادِیده گِرِفت و دَ دِستِ راستِ تختِ خُدا شِشت. ۳دَ بارِه ازُو که امی رقم مُخالِفَت ره از طرفِ گُناهکارا دَ ضِد خُو تَحَمُل کد فِکر کُنِید تا مَنده و دِلسرد نَشُنِید.
۴دَ مُبارزِه خُو دَ ضِدِ گُناه، شُمو هنوز تا حدی ره مُقاوِمَت نَکدِید که خُون خُو ره بِریزنِید. ۵و شُمو امُو نصِیحَتِ خُداوند ره پُرمُشت کدِید که شُمو ره «بچکِیچای خُو» مُوگیه،
”باچِه مه، اِصلاح-و-تربیِه خُداوند ره خار-و-حقِیر حِساب نَکُو
و غَیتِیکه تُو ره سرزنِش مُونه دِلسرد نَشُو،
۶چُون خُداوند کسای ره که دوست دَره، اِصلاح-و-تَربیه مُونه
و هر باچِه ره که مَورِدِ قبُول شی اَسته، قَمچی مِیزنه.“
۷سختی ها ره بخاطرِ اِصلاح-و-تربیِه خُو تَحَمُل کُنِید. خُدا قد شُمو رقمِ باچه های خُو رفتار مُوکُنه، چُون کُدَم باچه اَسته که آتِه شی اُو ره اِصلاح-و-تَربیه نَکُنه؟ ۸لیکِن اگه شُمو اِصلاح-و-تَربیه نَشُنِید رقمی که پگِ بچکِیچا دَ اِصلاح شُدو شرِیک اَسته، اوخته شُمو حرامزاده ها اَستِید نَه باچه ها. ۹علاوه ازی، مو آته های جِسمانی دَشتی که مو ره اِصلاح-و-تَربیه مُوکد و مو اُونا ره اِحتِرام مُوکدی. پس چِیقَس کَلوتَر باید از آتِه روحانی خُو اِطاعَت کُنی تا زِنده بُمنی؟ ۱۰آته های مو بَلدِه یگ وختِ کم مو ره اِصلاح-و-تَربیه کد، امُو رقم که دَزوا خُوب معلُوم شُد، مگم خُدا مو ره بخاطرِ فایدِه مو اِصلاح-و-تَربیه مُونه تا دَ قُدُوسیَتِ ازُو شرِیک شُنی. ۱۱هر اِصلاح-و-تَربیه دَ غَیتِیکه انجام مُوشه دَردآوَر اَسته، نَه خوشایَند؛ مگم پسانتَر دَ امزُو کسای که دَ وسِیلِه شی تَربیه شُده، ثَمرِ آرامبخشِ عدالت مِیدیه.
۱۲امزی خاطر دِستای ضعِیف و زانُوهای سُست خُو ره قَوی کُنِید. ۱۳و بَلدِه پایای خُو راه های راست جور کُنِید تا کسی که لَنگ اَسته از راه بُر نَشُنه، بَلکِه شفا پَیدا کُنه.
۱۴دُمبالِ صُلح-و-صفا قد پگِ مردُم بَشِید و بَلدِه مُقَدَّس شُدو کوشِش کُنِید که بِدُونِ ازی هیچ کس مَولا ره نَمِینگره. ۱۵هُوش خُو ره بِگِیرِید که هیچ کس دَ مینکل شُمو از فَیضِ خُدا محرُوم نَشُنه و هیچ رِیشِه تلخ کٹه شُده باعِثِ رَنج-و-مُشکِلات نَشُنه و دَ وسِیلِه شی غَدر کسا آلُوده نَشُنه. ۱۶ توخ کُنِید که هیچ کس فاسِق و بےحَیثیَت نَشُنه، رقمِ عیسَو که حقِ اوّلباری خُو ره دَ یگ وخت نان سَودا کد، ۱۷چُون شُمو مِیدنِید که بعد ازُو ام اُو خاست که صاحِبِ بَرکت شُنه، مگم رَد شُد، چراکه راهِ پس‌گَشت بَلدِه شی نَبُود، باوجُودِ که قد آودِیده دَ جُستُجوی شی بُود.
۱۸شُمو نزدِیکِ کوهی نَمَدِید که کس بِتنه دَزُو دِست بِزنه، کوهی که اَلَنگِه آتِش، ترِیکی، تِیرَگی، بادِ شَدِید ۱۹و صَدای شیپُور دَشته بَشه و آوازِ کلامی که شِنَوِنده ها زاری کد که دِیگه قد ازوا توره گُفته نَشُنه. ۲۰- چُون اُونا تابِ امزُو حُکم ره اَوُرده نَتنِست که گُفته شُدُد: ”حتیٰ اگه یگ حَیوان ام دَ کوه ڈَکه بُخوره، اُو باید سنگسار شُنه.“ ۲۱امُو مَنظره دَ اندازِه ترسناک بُود که مُوسیٰ گُفت: ”ما از ترس مِیلَرزُم.“ - ۲۲دَ حقِیقت شُمو نزدِیکِ کوهِ صَهیون که شارِ خُدای زِنده اَسته اَمَدِید، یعنی دَ اورُشَلیمِ آسمانی و دَ مجلِسِ ملایکه های بےحِساب، ۲۳دَ جماعتِ اوّلباری های که نام های ازوا دَ عالمِ باله نوِشته شُده، دَ پیشِ خُدای که قاضی پگ اَسته، دَ پیشِ اَرواحِ مردُمایعادِل که کامِل شُده، ۲۴دَ حُضُورِ عیسیٰ واسِطِه عهدِ نَو و دَ پیشِ خُونِ پاش دَده شُده که از خُونِ هابِیل کده تورِه خُوبتَر مُوگیه.
۲۵توخ کُنِید که امزُو که توره مُوگیه رُوی‌گردو نَشُنِید، چُون اگه کسای که امزُو که دَ رُوی زمی توره گُفت رُوی گردو شُد و دُوتا نَتنِست، پس مو چِطور مِیتنی دُوتا کُنی اگه امزُو که از آسمو توره مُوگیه رُوی‌گردو شُنی؟ ۲۶دَ اُو غَیت آوازِ ازُو زمی ره تکان دَد، مگم آلی اُو وعده کده که ”ما یگ دفعِه دِیگه نَه تنها زمی ره، بَلکِه آسمو ره ام تکان مِیدیُم.“ ۲۷امی عِبارت «یگ دفعِه دِیگه» سُون از بَین رفتونِ چِیزای اِشاره مُونه که تکان‌پَذِیز اَسته -- یعنی چِیزای که خَلق شُده -- تا چِیزای که تکان‌ناپَذِیز اَسته، باقی بُمنه. ۲۸پس، ازی که مو پادشاهی تکان‌ناپذِیر ره دَ دِست میری، بیِید که شُکرگُزاری کُنی و خُدا ره قد ترس و اِحتِرام بطَوری عِبادت کُنی که قابِلِ قبُولِ ازُو بَشه، ۲۹چُون خُدای مو آتِشی اَسته که مُوسوزَنه.