۱پس مو باید ترس دَشته بَشی، نَشُنه دَ حالِیکه وعدِه داخِل شُدو دَ آرامِشِ ازُو هنوز باقی اَسته، معلُومدار شُنه که یَگونِ ازشُمو فرصت ره از دِست دَده بَشه. ۲چُون خوشخبری امُو رقم که دَز مو اِعلان شُد امُو رقم دَزوا ام اِعلان شُد، مگم کلامی ره که اُونا شِنِید بَلدِه ازوا فایده نَرَسَند، چراکه اُونا قد شِنوِنده ها دَ ایمان اِتفاق نَکد. ۳لیکِن مو که ایمان اَوُردی دَ امزُو آرامِش داخِل مُوشی دَمزُو آرامِش که خُدا دَ بارِه شی گُفته:
”پس ما دَ غَیتِ قار خُو قَسم خوردُم
که اُونا هرگِز دَ آرامِش مه داخِل نَمُوشه.“
باوجُودِ که کارِ خُدا دَ وختِ خَلق کدونِ دُنیا تامو شُدُد، ۴چُون دَ یگ جای دَ بارِه روزِ هفتُم اینی رقم مُوگیه: ”و خُدا دَ روزِ هفتُم از تمامِ کارای خُو آرام گِرِفت.“ ۵و دَ امزُو جای بسم مُوگیه: ”اُونا هرگِز دَ آرامِش مه داخِل نَمُوشه.“ ۶ولے ازی که آرامِش هنوز باقی اَسته تا بعضی کسا دَزُو داخِل شُنه و ازی که کسای که سابِق خوشخبری ره شِنِید، بخاطرِ نافرمانی دَزُو داخِل نَشُد، ۷خُدا بسم یگ روز ره تعیین مُونه یعنی «اِمروز» ره که بعد از وختای کَلو دَ وسِیلِه داوُود گُفت و امُو رقم که دَ باله ذِکر شُده:
”اِمروز، اگه آوازِ ازُو ره مِیشنَوِید،
دِل خُو ره سخت نَکُنِید.“
۸چُون اگه یوشِع دَزوا آرامِش مِیدَد، خُدا بعد ازُو دَ بارِه یگ روزِ دِیگه توره نَمُوگُفت. ۹پس آرامِشِ روزِ آرام هنوز بَلدِه قَومِ خُدا باقی اَسته؛ ۱۰چُون هر کسی که دَ آرامِشِ خُدا داخِل شُنه، اُو ام از کارای خُو آرام مِیگِیره، امُو رقم که خُدا خود شی از کارای خُو آرام گِرِفت. ۱۱پس بیِید که سخت کوشِش کُنی که دَ امزُو آرامِش داخِل شُنی، تا هیچ کس از نافرمانی ازوا سرمَشق نَگِیره و نَفته. ۱۲چُون کلامِ خُدا زِنده و فعال اَسته، از هر شمشیرِ دُودَم کده تیزتَر و دَ اندازِه بُرِنده اَسته که جان ره از روح و بَندها ره از مَغز جدا مُونه و فِکرها و نِیَت های دِل ره تشخِیص مِیدیه. ۱۳هیچ مَخلُوق از نظرِ خُدا تاشه نِییه، بَلکِه تمامِ چِیز دَ پیشِ چِیمای ازُو لُچ و بَرمَلا اَسته و دَزُو پگ مو باید حِساب خُو ره بِدی.
۱۴پس، ازی که مو یگ پیشوای بُزُرگِ باعَظمَت دَری که از آسمونا تیر شُده، یعنی عیسیٰ باچِه خُدا، بیِید که اِقرار خُو ره محکم نِگاه کُنی. ۱۵چُون مو اُو رقم پیشوای بُزُرگ نَدَری که نَتَنه دَ ناتَوانی های مو قد مو همدَردی کُنه، بَلکِه اُو کسی اَسته که از هر نِگاه رقمِ ازمو وَری آزمایش شُد، ولے بِدُونِ گُناه باقی مَند. ۱۶پس بیِید که قد اِطمِینان-و-جُراَت دَ تختِ فَیض نزدِیک شُنی تاکه رَحمت پَیدا کُنی و فَیض ره دَ دِست بیری تا دَ وختِ ضرُورَت مو ره کومَک کُنه.