۱عهدِ اوّل ام قانُون-و-مُقرَرات بَلدِه عِبادت و امچُنان یگ جایگاهِ مُقَدَّسِ زمِینی دَشت. ۲چُون یگ خَیمه ایستَلجی شُد که دَ اُتاقِ اوّل شی چِراغدان، میز و نانِ حُضُورِ خُداوندبُود؛ اِی اُتاق جای مُقَدَّس گُفته مُوشُد. ۳و دَ پُشتِ پردِه دوّم یگ اُتاقِ دِیگه بُود که مُقَدَّستَرِین جای گُفته مُوشُد. ۴دَ مَنِه ازُو قُربانگاهِ طِلّایی بُخورِ خوشبُوی و صندُوقِ عهد که از چار طرف قد طِلّا پوشَنده شُدُد، وجُود دَشت که دَ مَنِه صندُوق یگ جامَکِ طِلّایی پُر از «مَن»، تَیاقِ هارُون که شِگوفه کدُد و دُو لَوحِ عهد ایشته شُدُد. ۵دَ بَلِه صندُوق کِرُوبی های پُر جلال دَ سرِ جای کِفاره سایه کدُد. مگم آلی فرصت نِییه که دَ بارِه امزی چِیزا دَ تفصِیل توره بُگی. ۶پس اِی چِیزا امی رقم جای-دَ-جای شُد که پیشوایو تا آلی ره دَوامدار دَ اُتاقِ اوّل داخِل مُوشه تا خِدمت خُو ره انجام بِدیه. ۷مگم دَ اُتاقِ دوّم تنها پیشوای بُزُرگ داخِل مُوشه، اُو ام سالِ یگ دفعه و هرگِز بِدُونِ خُونی که بَلدِه خود خُو و بَلدِه خطاهای نافامِیدِه قَوم تقدِیم مُونه، داخِل نَمُوشه. ۸دَ امزی رقم روح اُلقُدس نِشو مِیدیه که تا وختی خَیمِه اوّل ایسته یَه، راهِ داخِل شُدو دَ مُقَدَّستَرِین جای معلُومدار نِییه. ۹اِی یگ نَمُونه بَلدِه زمانِ حاضِر اَسته و نِشو مِیدیه که هدیه ها و قُربانی های که تقدِیم مُوشه، نَمِیتنه وِجدانِ عِبادت کُنِنده ره کامِلاً پاک کُنه، ۱۰بَلکِه تنها قد خوردَنی و وُچی‌کدَنی و طرِیقه های مُختلِفِ شُستُشوی سر-و-کار دَره. امی دستُورا مربُوطِ جِسمِ اِنسان مُوشه که فقط تا زمانِ اِصلاح اِدامه دَره.
۱۱مگم وختِیکه مسیح دَ عِنوانِ پیشوای بُزُرگِ چِیزای خُوب ظاهِر شُد، چِیزای که فِعلاً اَمَده، اُو دَ خَیمِه بُزُرگتَر و کامِلتَر داخِل شُد که قد دِستِ اِنسان جور نَشُده یعنی مربُوطِ ازی خِلقَت نِییه. ۱۲اُو قد خُونِ ٹَکه ها و گوسَله ها داخِل نَشُد، بَلکِه قد خُونِ خود خُو یگ دفعه و بَلدِه همیشه دَ مُقَدَّستَرِین جای داخِل شُده نِجاتِ اَبَدی ره بَلدِه مو دَ دِست اَوُرد. ۱۳چُون اگه خُونِ بُزا و نَرگاو ها و پاش دَدونِ خگِشترِ غونَجی کسای ره که ناپاک شُده تقدِیس مُوکُنه تا جِسمِ ازوا پاک شُنه، ۱۴پس چِیقَس کَلوتَر خُونِ مسیح که دَ وسِیلِه روحِ اَبَدی خود خُو ره دَ عِنوانِ قُربانی بےعَیب دَ خُدا تقدِیم کد، وِجدان مو ره از کارای که سُون مَرگ مُوبره پاک مُوکُنه تا خُدای زِنده ره خِدمت-و-عِبادت کُنی!
۱۵دَ امزی دلِیل مسیح واسِطِه عهدِ نَو اَسته تا کسای که کُوی شُده، بِتنه میراثِ اَبَدی وعده شُده ره دَ دِست بیره، چُون مرگِ ازُو رُخ دَده تا اُونا ره از گُناه های که دَ عهدِ اوّل کده، نِجات بِدیه. ۱۶چُون دَ هر جای که یگ وصیَت‌نامه یَه، لازِم اَسته که مرگِ وصیَت کُنِنده ثابِت شُنه، ۱۷چراکه وصیَت‌نامه فقط بعد از مَرگ اِعتبار پَیدا مُونه و تا وختِیکه وصیَت کُنِنده زِنده یَه، وصیَت‌نامه اِعتبار نَدره. ۱۸دَ امزی رقم، امُو عهدِ اوّل ام بِدُونِ خُون برقرار نَشُد. ۱۹چُون وختِیکه مُوسیٰ تمامِ احکام ره دَ مُطابِقِ شریعت دَ پگِ مردُم اِعلان کد، خُونِ گوسَله ها و بُز ها ره گِرِفته قد آو، پاشُمِ سُرخ و علفِ زوفا دَ بَلِه طومارِ عهد و پگِ مردُم پاش دَد ۲۰و گُفت: ”اِی خُونِ امزُو عهد اَسته که خُدا دَز شُمو حُکم کده که نِگاه کُنِید.“ ۲۱و امی رقم اُو خُون ره دَ بَلِه خَیمه و تمامِ چِیزای که بَلدِه خِدمت اِستِعمال مُوشُد، پاش دَد. ۲۲دَ مُطابِقِ شریعت، تقرِیباً تمامِ چِیزا قد خُون پاک مُوشه و بِدُونِ ریختَندونِ خُون، بخشِش وجُود نَدره.
۲۳پس لازِم بُود که نَمُونه های چِیزای آسمانی قد امزی قُربانی ها پاک شُنه، ولے خودِ چِیزای آسمانی دَ قُربانی های بِهتَر ازیا ضرُورَت دَره. ۲۴چراکه مسیح دَ جایگاهِ مُقَدَّسی داخِل نَشُد که دَ وسِیلِه دِستِ اِنسان جور شُده و فقط یگ نمُونِه جایگاهِ حقِیقی اَسته، بَلکِه دَ خودِ عالمِ باله داخِل شُد تاکه آلی بَلدِه ازمو دَ حُضُورِ خُدا ظاهِر شُنه. ۲۵و نَه ام مسیح داخِل شُد که خود خُو ره بار بار دَ عِنوانِ قُربانی تقدِیم کُنه، رقمی که پیشوای بُزُرگ هر سال دَ جایگاهِ مُقَدَّس قد خُونی داخِل مُوشه که از خود شی نِییه. ۲۶چُون دَ اُو صُورت، مسیح باید از شُروعِ دُنیا بار بار رَنج مِیکشِید. مگم آلی اُو فقط یگ دفعه دَ زمانِ آخِر ظاهِر شُد تا دَ وسِیلِه قُربانی خُو گُناه ره از بَین بُبره. ۲۷امُو رقم که بَلدِه اِنسان یگ دفعه مُردو مُقرَر شُده و بعد ازُو قضاوَت، ۲۸امُو رقم مسیح ام یگ دفعه قُربانی شُد تا گُناه های غَدر کسا ره دَ بَلِه خُو بِگِیره، اُو دفعه دوّم ظاهِر مُوشه، ولے نَه بَلدِه کِفارِه گُناه ها، بَلکِه بَلدِه نِجاتِ کسای که دَ شَوقِ کَلو چِیم دَ راهِ شی اَسته.