۱عِلَّتِ جنگ-و-جنجال دَ بَین شُمو چی اَسته؟ آیا عِلَّتِ ازوا خاهِشهای نَفسانی شُمو که دَ اَعضای جِسم شُمو جنگ مُوکُنه، نِییه؟ ۲شُمو چِیم خُو ره دَ چِیزی میلِید که نَدرِید، شُمو قتل و حسادت مُونِید، مگم نَمِیتَنِید اُو ره حاصِل کنِید؛ شُمو جنگ و جنجال مُونِید، لیکِن بازَم دَ دِست شُمو نَمییه، چراکه شُمو از خُدا طلب نَمُونِید. ۳و طلب ام که مُونِید دَ دِست شُمو نَمییه، چراکه قد نِیَتِ بَد طلب مُونِید تا خاهِش های نَفسانی خُو ره پُوره کُنِید.
۴اَی مردُمِ زِناکار! آیا شُمو نَمُوفامِید که دوستی دُنیا، دُشمَنی قد خُدا اَسته؟ پس هر کسی که میخایه دوستِ دُنیا بَشه، اُو دُشمونِ خُدا جور مُوشه. ۵آیا شُمو فِکر مُونِید که نوِشته های مُقَدَّس بےفایده مُوگه که ”خُدا روحی ره که دَز مو قرار دَده، سخت دَزشی علاقه دَره؟“ ۶مگم خُدا ازی کده ام فَیضِ کَلو دَز مو مُوبَخشه. امزی خاطر دَ کِتابِ مُقَدَّس مُوگیه:
”خُدا مُخالِفِ آدمای کِبری-و-مغرُور اَسته،
لیکِن دَ آدمای بےکِبر فَیض مُوبَخشه.“
۷پس از خُدا اِطاعَت کنِید و دَ مُقابِل شَیطو ایستادَگی کنِید تاکه شَیطو از پیش شُمو دُوتا کُنه. ۸دَ خُدا نزدِیک شُنِید تا اُو ام دَز شُمو نزدِیک شُنه. اَی گُناهکارا، دِستای خُو ره از گُناه پاک کنِید و اَی مردُمای دُودِله، دِل خُو ره صاف کنِید؛ ۹ماتَم بِگِیرِید، وویے و مَخته کنِید؛ بیلِید که خَندِه شُمو دَ وویے و خوشی شُمو دَ غَم بَدَل شُنه. ۱۰دَ حُضُورِ خُدا خود ره خاکسار کنِید و اُو شُمو ره سربِلند مُونه.
۱۱ اَی بِرارو، بَدگویی یگدِیگِه خُو ره نَکنِید. چُون هر کسی که بِرارِ ایماندار خُو ره بَد بُگیه یا دَ بَلِه ازُو قضاوَت کنه، دَ حقِیقت اُو شریعت ره بَد مُوگیه و دَ بَلِه شریعت قضاوَت مُونه. پس اگه شُمو دَ بَلِه شریعت قضاوَت کُنِید، شُمو مُطابِقِ شریعت عمل نَمُوکُنِید، بَلکِه قاضی شی جور مُوشِید. ۱۲تنها یگ صاحِبِ شریعت و قاضی وجُود دَره، که قُدرتِ نِجات دَدو و تَباه کدو دَ دِستِ ازُو یَه. پس تُو کِی اَستی که دَ بَلِه همسایِه خُو قضاوَت مُونی؟
۱۳اَی آدمای که مُوگِید: ”اِمروز یا صَباح دَ فلان شار موری و یگ سال ره دَ اُونجی تیر کده تُجارت مُونی و فایدِه کَلو دَ دِست میری،“ ۱۴دَ حالِیکه شُمو نَمِیدنِید که صَباح چی مُوشه، چُون زِندگی شُمو رقمِ تَفت-و-بُخار اَلّی اَسته که یگ لَحظه دِیده مُوشه و بعد ازُو از بَین موره. ۱۵ پس دَ جای ازُو شُمو باید بُگِید: ”اگه خُدا خاسته بَشه و مو زِنده بَشی، اِی کار یا اُو کار ره مُونی.“ ۱۶لیکِن فِعلاً شُمو لاف مِیزَنِید که لاف زَدو هر رقم شی بَد اَسته. ۱۷ پس هر کسی که انجام دَدونِ کارِ نیک ره مُوفامه و انجام نَمِیدیه، اُو گُناهکار حِساب مُوشه.