۱دَ اَزَل کلام بُود و کلام پیشِ خُدا بُود و کلام خودِ خُدا بُود. ۲اُو از اَزَل قد خُدا بُود. ۳تمامِ چِیز دَ وسِیلِه ازُو خَلق شُد و بِدُونِ ازُو هیچ چِیز ام خَلق نَشُد. هر چِیزی که دَ وجُود اَمَد ۴دَزُو زِندگی دَشت و زِندگی نُورِ اِنسان بُود. ۵نُور دَ ترِیکی روشنَیی مِیدیه و ترِیکی دَ بَلِه ازُو زور نَشُده.
۶یگ آدم ظاهِر شُد که از طرفِ خُدا رَیی شُدُد و نام شی یحییٰ بُود. ۷اُو بَلدِه شاهِدی دَدو اَمَد تا دَ بارِه نُور شاهِدی بِدیه و تا پگِ مردُم دَ وسِیلِه ازُو ایمان بیره. ۸اُو خود شی امُو نُور نَبُود، بَلکِه اَمَد تا دَ بارِه امزُو نُور شاهِدی بِدیه.
۹نُورِ حقِیقی که بَلدِه هر اِنسان نُور مُوبَخشه دَ دُنیا میمَد. ۱۰ دَ حقِیقت اُو دَ دُنیا بُود و دُنیا دَ وسِیلِه ازُو خَلق شُد، ولے مردُمِ دُنیا اُو ره نَشِنخت. ۱۱اُو دَ بَینِ قَومِ خود خُو اَمَد و قَومِ خود شی اُو ره قبُول نَکد. ۱۲مگم تمامِ کسای که اُو ره قبُول کد، یعنی دَ نامِ ازُو ایمان اَوُرد، اُو دَزوا حقِ ازی ره دَد که بچکِیچای خُدا شُنه، ۱۳ بچکِیچای که نَه از خُون، نَه از خاهِشای نَفسِ اِنسان و نَه ام از خاهِشِ جِسمانی یگ مَرد دَ وجُود اَمَد، بَلکِه از اِرادِه خُدا.
۱۴کلام اِنسان جور شُد و دَ بَینِ ازمو زِندگی کد. مو بُزُرگی-و-جلالِ ازُو ره دِیدی، بُزُرگی ره که تنها لایقِ باچِه یگانه از طرفِ آتِه آسمانی بُود و پُر از فَیض و راستی.
۱۵یحییٰ دَ بارِه ازُو شاهِدی دَد و جار زَده گُفت: ”اِی امُو کس اَسته که ما دَز شُمو گُفتدُم: ’اُو که بعد از مه مییه، مقام شی از مه کده باله اَسته، چُون اُو پیش از مه وجُود دَشته.‘“ ۱۶از بَرکتِ بےاندازِه ازُو فَیض سرِ فَیض نصِیبِ پگ مو شُده. ۱۷چُون شریعت تَوَسُطِ مُوسیٰ دَز مو دَده شُد و فَیض و راستی دَ وسِیلِه عیسیٰ مسیح دَز مو رسِید. ۱۸خُدا ره هیچ کس هرگِز نَدِیده؛ یگانه باچِه که دَ آته نزدِیک اَسته، اُو خُدا ره دَز مو شِنَختَند.
۱۹و شاهِدی یحییٰ اینَمی اَسته: وختِیکه رَهبرای یهُودیا پیشوایو و لاویا ره از شارِ اورُشَلیم رَیی کد تا ازُو پُرسان کُنه که ”تُو کِی اَستی؟“ ۲۰اُو اِقرار کد و مُنکِر نَشُد، اَرے، اُو اِقرار کد که ”ما مسیح نِیَستُم.“ ۲۱و اُونا از شی پُرسان کد: ”پس تُو کِی اَستی؟ آیا تُو اِلیاس پَیغمبر اَستی؟“ اُو گُفت: ”نَه، ما نِیَستُم.“ اُونا بسم پُرسِید: ”آیا تُو امُو پَیغمبر اَستی که مو چِیم دَ راهِ شی اَستی؟“ اُو جواب دَد: ”نَه.“ ۲۲دَ آخِر اُونا دَزُو گُفت: ”پس تُو کِی اَستی؟ مو بَلدِه امزُو کسای که مو ره رَیی کده باید یگ جواب بُبری. تُو دَ بارِه خود خُو چی مُوگی؟“
۲۳اُو گُفت:
”ما آوازِ کسی اَستُم که دَ بیابو جار زَده مُوگه:
’راه ره بَلدِه خُداوند آماده کُنِید،‘“
امُو رقمِیکه اِشعیا پَیغمبر گُفتُد.
۲۴امُو نفرای که از طرفِ فرِیسیا رَیی شُدُد، ۲۵ازُو پُرسان کده گُفت: ”اگه تُو نَه مسیح و نَه اِلیاس پَیغمبر و نَه ام امُو پَیغمبرِ دِیگه اَستی، پس چرا غُسلِ تعمِید مِیدی؟“ ۲۶یحییٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”ما قد آو غُسلِ تعمِید مِیدُم، مگم دَ بَین شُمو یگ نفر ایسته یَه که شُمو اُو ره نَمِینَخشِید. ۲۷اُو امُو کس اَسته که بعد از مه مییه و ما حتیٰ لیاقت ازی ره نَدَرُم که بندِ چپلی شی ره واز کنُم.“ ۲۸اِی چِیزا دَ آغِیلِ بَیتِ عنیا که دَ اُو لبِ دریای اُردُن اَسته، واقِع شُد، یعنی دَمزُو جای که یحییٰ مردُم ره غُسلِ تعمِید مِیدَد.
۲۹روزِ دِیگِه شی یحییٰ دِید که عیسیٰ طرفِ ازُو مییه. اوخته یحییٰ گُفت: ”اونه، بارِه خُدا که گُناهِ دُنیا ره باله مُونه. ۳۰اِی امُو کس اَسته که ما دَ بارِه شی گُفتدُم: ’بعد از مه یگ مَرد مییه که از مه کده بُزُرگتَر اَسته، چراکه اُو پیش از مه وجُود دَشته.‘ ۳۱ما خود مه اُو ره نَمِیشنَختُم، مگم بخاطری که اُو دَ بَنی اِسرائیل معرفی شُنه، ما اَمدُم تا قد آو غُسلِ تعمِید بِدُم.“ ۳۲یحییٰ دَ شاهِدی خُو اِدامه دَده گُفت: ”ما روح اُلقُدس ره دِیدُم که دَ شکلِ یگ کَوتر از آسمو نازِل شُده دَ بَلِه ازُو شِشت و امُونجی مَند. ۳۳ما تا اُو غَیت اُو ره نَمیشنَختُم، مگم خُدای که مَره رَیی کد تا مردُم ره قد آو غُسلِ تعمِید بِدُم، اُو دَز مه گُفت: ’دَ بَلِه هر کسی که روح اُلقُدس نازِل شُده شِشت، اُو امُو شخص اَسته که قد روح اُلقُدس غُسلِ تعمِید مِیدیه.‘ ۳۴ما دَ چِیم خُو دِیدیم و شاهِدی دَده مُوگیُم که اُو باچِه خُدا یَه.“
۳۵روزِ دِیگِه شی ام یحییٰ قد دُو پَیرَو خُو دَ امزُو جای ایسته بُود. ۳۶وختی دِید که عیسیٰ ازُونجی تیر مُوشه، اُو گُفت: ”اونه، بارِه خُدا.“ ۳۷وختِیکه امُو دُو پَیرَو تورِه یحییٰ ره شِنِید، اُونا از پسِ عیسیٰ رَیی شُد. ۳۸عیسیٰ دَور خورده دِید که اُونا از پس شی مییه و ازوا پُرسان کده گُفت: ”شُمو چِیزخیل ره مُوپالِید؟“ اُونا دَزشی گُفت: ”رَبّی - که «اُستاد» معنیٰ مِیدیه - دَ کُجا مِیشِینی؟“ ۳۹اُو دَزوا گُفت: ”بیِید و بِنگرِید.“ پس اُونا اَمَده دِید که اُو دَ کُجا مِیشِشت و اُونا امُو روز ره قد شی مَند، چُون ساعتِ دَهُمِ روز بُود. ۴۰یکی امزُو دُو نفر که تورِه یحییٰ ره شِنِید و از پسِ عیسیٰ رَیی شُد، نام شی اَندریاس، بِرارِ شِمعون پِترُس بُود. ۴۱اُو اوّل بِرار خُو شِمعون ره پَیدا کده دَزُو گُفت: ”مو مسیح ره پَیدا کدے“ که ترجمِه شی «اِنتِخاب شُدِه خُدا» اَسته. ۴۲اُو شِمعون ره پیشِ عیسیٰ اَوُرد و عیسیٰ سُون شی توخ کده گُفت: ”تُو شِمعون باچِه یونا اَستی. ازی بعد نام تُو کیفا بَشه.“ که معنای شی «قاده» اَسته.
۴۳روزِ دِیگِه شی عیسیٰ قَصد کد که دَ منطقِه جلِیلیه بوره. اُو فِیلِیپُس ره پَیدا کده دَزُو گُفت: ”از پُشت مه بیه.“ ۴۴فِیلِیپُس از شارِ بَیت صَیدا، یعنی از شارِ اَندریاس و پِترُس بُود. ۴۵ اوخته فِیلِیپُس رفته نَتَنائیل ره پَیدا کد و دَزُو گُفت: ”مو کسی ره پَیدا کدے که مُوسیٰ دَ تورات و پَیغمبرا دَ دِیگه کِتابا دَ بارِه شی نوِشته کده؛ اُو عیسیٰ باچِه یوسُف از شارِ ناصِره یَه.“ ۴۶نَتَنائیل دَزُو گُفت: ”آیا از ناصِره ام چِیزی خُوب بُر مُوشه؟“ فِیلِیپُس گُفت: ”بیه و توخ کُو.“ ۴۷وختی عیسیٰ دِید که نَتَنائیل سُون شی مییه، دَ بارِه ازُو گُفت: ”اینه، یگ اِسرائیلی حقِیقی که دروغ و فِریب دَز شی نِییه.“ ۴۸نَتَنائیل دَز شی گُفت: ”از کُجا مَره مِینَخشی؟“ عیسیٰ دَ جوابِ ازُو گُفت: ”پیش ازی که فِیلِیپُس تُو ره کُوی کنه، وختِیکه دَ تَی دِرختِ انجِیر بُودی، ما تُو ره دِیدُم.“ ۴۹ اوخته نَتَنائیل دَ جواب شی گُفت: ”اُستاد، تُو باچِه خُدا اَستی. تُو واقعاً پادشاهِ بَنی اِسرائیل اَستی.“ ۵۰عیسیٰ دَزُو گُفت: ”فقط امی که دَز تُو گُفتُم تُو ره دَ زیرِ دِرختِ انجِیر دِیدُم، ایمان اَوُردی؟ ازی بعد ازی کده کارای بُزُرگتَر ره ام مِینگری.“ ۵۱و اُو بسم دَ نَتَنائیل گُفت: ”ما دَز شُمو راست مُوگُم: شُمو آسمو ره مِینگرِید که واز شُده ملایکه های خُدا از بَلِه سرِ «باچِه اِنسان» باله موره و تاه مییه.“