۱دَ روزِ سِوّم، دَ شارِ قانای جلِیلیه یگ توی بُود و آبِه عیسیٰ ام دَ اُونجی بُود. ۲عیسیٰ و یارای شی ام دَمزُو توی دعوَت شُده بُود. ۳وختِیکه شرابِ انگُور تامو شُد، آبِه عیسیٰ دَزُو گُفت: ”شرابِ ازوا تامو شُده.“ ۴عیسیٰ دَزُو گُفت: ”اَی خاتُو، دَز مه و ازتُو چی غَرَض؟ تا آلی ره وخت مه نَرسِیده.“ ۵آبِه شی دَ خِدمتگارا گُفت: ”هر چِیزی که شُمو ره مُوگه، امُو رقم بُکُنِید.“
۶دَ اُونجی شَش کُوزِه سنگی بَلدِه طهارَت مُطابِق رَواجِ یهُودیا ایشته بُود، هر کُدَم شی پَنج یا شَش سَطل آو مِیگِرِفت. ۷عیسیٰ دَ خِدمتگارا گُفت: ”کُوزه ها ره از آو پُر کُنِید.“ و اُونا کُوزه ها ره تا دان از آو پُر کد. ۸اُو دَزوا گُفت: ”آلی یگ کَمَک وَری کشِیده دَ پیشِ کٹِه مجلِس بُبرِید.“ و اُونا بُرد. ۹وختی کٹِه مجلِس آوی ره که شرابِ انگُور جور شُدُد مَزه کد، نَفامِید که از کُجا اَوُرده شُده، مگم خِدمتگارای که آو ره از چاه کشِیدُد، خبر دَشت. اوخته کٹِه مجلِس داماد ره کُوی کد ۱۰و دَزُو گُفت: ”پگِ مردُم همیشه شرابِ خُوب ره دَ اوّل میره و غَیتِیکه مِهمونا نشه شُد، پس ازُو شرابِ اَرزو بَی ره میره؛ مگم تُو شرابِ خُوب ره تا آلی ره نِگاه کدُدی.“ ۱۱امی مُعجزِه اوّل ره عیسیٰ دَ شارِ قانای جلِیلیه انجام دَد و جلال-و-بُزُرگی خُو ره ظاهِر کد و یارای شی دَزُو ایمان اَوُرد.
۱۲بعد ازُو اُو قد آبه، بِرارو و یارای خُو دَ شارِ کَفرناحُوم رفت و دَ اُونجی چند روز مَند.
۱۳عِیدِ پِصَح از یهُودیا نزدِیک شُدُد و عیسیٰ دَ شارِ اورُشَلیم رفت. ۱۴اُو دَ خانِه خُدا مردُم ره دِید که گاو، گوسپو و کَوتر سَودا مُونه و صرافا دَ پُشتِ میزای خُو شِشته یَه. ۱۵پس عیسیٰ از ریسپو یگ قَمچی جور کد و پگِ ازوا ره قد گاو و گوسپون شی از خانِه خُدا رُفَنده بُر کد و پَیسه های صرافا ره تِیت کده میزای شی ره چَپه کد ۱۶و دَ کسای که کَوتر سَودا مُوکد، گُفت: ”امیا ره ازِینجی گُم کُنِید! خانِه آتِه مَره جای خرِید-و-فروش جور نَکُنِید!“ ۱۷اوخته دَ یادِ یارای شی اَمَد که دَ کِتابِ مُقَدَّس نوِشته شُده: ”چُون غَیرَتی که دَ بارِه خانِه تُو دَرُم دَ وجُود مه شُعله‌وَر اَسته.“
۱۸ دَمزُو غَیت یهُودیا دَزُو گُفت: ”چی مُعجزه-و-نشانی دَز مو نِشو مِیدی تا ثابِت شُنه که تُو اِختیارِ ازی کارا ره دَری؟“ ۱۹عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”اِی خانِه خُدا ره خراب کُنِید و ما دَ مَنِه سِه روز اِی ره دُوباره آباد مُونُم.“ ۲۰پس یهُودیا گُفت: ”آباد کدونِ امزی خانِه خُدا چِل و شَش سال ره دَربَر گِرِفت. آکُو تُو اِی ره دَ مَنِه سِه روز آباد مُونی؟“ ۲۱مگم مقصدِ عیسیٰ از خانِه خُدا جِسمِ خود شی بُود. ۲۲و غَیتِیکه عیسیٰ بعد از مَرگ دُوباره زِنده شُد، دَ یادِ یارای شی اَمَد که اُو امی توره ره دَزوا گُفتُد. پس اُونا دَ نوِشته های مُقَدَّس و دَ تورای که عیسیٰ گُفتُد، باوَر کد.
۲۳وختِیکه اُو دَ عِیدِ پِصَح دَ اورُشَلیم بُود، غَدر نفرای که مُعجزه های ازُو ره دِید، دَ نامِ ازُو ایمان اَوُرد. ۲۴لیکِن عیسیٰ خود شی دَزوا اِعتبار نَکد، چراکه تمامِ مردُم ره خُوب مِینَخشِید ۲۵و لازِم نَبُود که کس دَ بارِه اِنسان یَگو چِیز دَزُو بُگیه، چُون اُو خود شی مُوفامِید که دَ دِل اِنسان چی اَسته.