۱دَ امزُو زَمان اِسرائیل پادشاه نَدَشت. و دَ امزُو روزا طایفِه دان بَلدِه خُو مُلک مُوپالِید تا دَ اُونجی جای-دَ-جای شُنه، چُون تا امزُو غَیت هیچ مُلک دَ مینکلِ طایفه های اِسرائیل بَلدِه ازوا نَرسِیدُد. ۲پس اَولادِه دان پَنج نفر ره از تمامِ طایفِه خُو که مَردای دِلاوَر بُود از صُرعه و اِشتائول رَیی کد تا دَ بارِه سرزمِینی که پَیدا کدُد جاسُوسی و تحقِیق کنه؛ و دَزوا گُفت: ”بورِید و دَ بارِه امزُو سرزمی تحقِیق کنِید.“ اوخته اُونا دَ کوهِستونِ اِفرایم دَ خانِه مِیکا اَمَد و دَ امُونجی شِشت. ۳دَ غَیتِیکه اُونا دَ پالُوی خانِه مِیکا بُود، آوازِ جوانِ لاوی ره شِنَخت؛ پس اُونا دَ اُونجی رفت و دَزُو گُفت: ”کِی تُو ره دَ اِینجی اَوُرده؟ دَ اِینجی چی مُونی و کار تُو دَ اِینجی چی اَسته؟“ ۴اُو دَزوا گُفت: ”مِیکا فِلان فِلان کارا ره بَلدِه مه کده و مَره کِرا کده و ما پیشوای ازُو شُدیم.“ ۵اوخته اُونا دَزُو گُفت: ”از خُدا پُرسان کُو تا مو بِدَنی که آیا دَ امزی راهِ که موری کامیاب مُوشی یا نَه؟“ ۶پیشوا دَ جوابِ ازوا گُفت: ”بخَیر-و-سلامَت بورِید. دَ راهی که شُمو مورِید دَ زیرِ نظرِ خُداوند اَسته.“
۷پس امُو پَنج نفر رَیی شُده دَ لایِش اَمَد، اُونا مردُم ره دِید که دَ اُونجی دَ صُلح-و-اَمنیَت زِندگی مُونه و رقمِ صَیدونیا دَ آرامِش و اَمنیَت اَسته. دَ اُو سرزمی هیچ آزار دِهِندِه نَبُود که اُونا ره آزار-و-اَذیَت کنه؛ و اُونا از صَیدونیا دُور بُود و دَ کس کار-و-غَرَض نَدَشت. ۸وختِیکه اُونا دَ صُرعه و اِشتائول پیشِ بِرارون خُو پس اَمَد، بِرارو ازوا پُرسان کده گُفت: ”چی خبر اَوُردید؟“ ۹اُونا گُفت: ”باله شُنِید که دَ بَلِه ازوا حَمله کنی، چُون مو امُو سرزمی ره دِیدی، غَدر یگ سرزمِینِ خُوب اَسته. شُمو آرام شِشتید؛ معطل نَکنِید، بَلکِه رفته داخِل شُنِید و امُو سرزمی ره تَصَرُف کنِید. ۱۰وختِیکه بورِید، شُمو یگ مردُمِ آرام و سرزمِینِ غَدر پِراخ ره مِینگرِید. خُدا اُو ره دَ دِستِ ازشُمو تسلِیم کده و اُو منطقِه اَسته که از هر چِیز که دَ رُوی زمی پَیدا مُوشه هیچ چِیز کمبُود نَدره.“
۱۱پس شَش صد نفر از طایفِه دان قد سلاح های جنگی مُسَلَح شُد و از صُرعه و اِشتائول حَرکت کده ۱۲باله رفت و دَ قِریَت-یعارِیم دَ یهُودا خَیمه زَد. امزی خاطر امُو جای ره تا اِمروز مَحَنِه-دان مُوگیه که دَ غَربِ قِریَت-یعارِیم اَسته. ۱۳ازُونجی اُونا دَ کوهِستونِ اِفرایم تیر شُد و دَ خانِه مِیکا رفت.
۱۴امُو پَنج نفر که بَلدِه جاسُوسی سرزمِینِ لایِش رفتُد، دَ بِرارون خُو گُفت: ”آیا مِیدَنِید که دَ مَنِه امزی خانه ها ایفود و بُت های که دَ خانه پرَستِش مُوشه وجُود دَره، بُتِ تَراش شُده و بُتِ ریختَنده شُده؟ پس آلی شُمو مُوفامِید که چی کار کنِید.“ ۱۵اوخته اُونا تاو خورده دَ خانِه جوانِ لاوی که دَ خانِه مِیکا بُود اَمَد و قد ازُو احوال پُرسی کد. ۱۶و امُو شَش صد مَرد که قد سلاح های جنگی مُسَلَح شُدُد و از اَولادِه دان بُود، دَ دانِ درگه ایسته بُود. ۱۷اوخته امُو پَنج نفر که بَلدِه جاسُوسی سرزمِینِ لایِش رفتُد، داخِل شُد و بُتِ تَراش شُده، ایفود، بُتِ ریختَنده شُده و بُت های دِیگه ره که دَ خانه پرَستِش مُوشُد گِرِفت؛ و پیشوا قد شَش صد مَرد که قد سَلاح های جنگی مُسَلَح شُدُد، دَ دانِ درگه ایسته بُود. ۱۸وختِیکه اُونا دَ خانِه مِیکا داخِل شُد و بُتِ تَراش شُده، ایفود، بُتِ ریختَنده شُده و بُت های دِیگه ره که دَ خانه پرَستِش مُوشُد گِرِفت، پیشوا دَزوا گُفت: ”چِیز کار مُونِید؟“ ۱۹اُونا دَزُو گُفت: ”چُپ بَش! دِست خُو ره دَ دان خُو بِگِیر و قد ازمو اَمَده آته و پیشوای مو بَش. کُدَم شی خُوبتَر اَسته، اِی که پیشوای خانِه یگ نفر بَشی یا اِی که پیشوای یگ طایفه و اَولادِ بابه دَ اِسرائیل بَشی؟“ ۲۰اوخته دِلِ پیشوا خوش شُد و اُو ایفود، بُت های ره که دَ خانه پرَستِش مُوشُد و بُتِ تَراش شُده ره گِرِفت و قد امزُو مَردا قَتی رفت.
۲۱پس اُونا تاو خورده رَیی شُد و بچکِیچا، چارپایا و مال-و-اَسباب ره پیشِ رُوی خُو قرار دَد. ۲۲وختِیکه اُونا از خانِه مِیکا دُور رفت، مَردای که دَ خانه های گِرد-و-بَرِ خانِه مِیکا بُود جم شُد و خود ره دَ اَولادِه دان رَسَند ۲۳و دَ بَلِه ازوا چِیغ زَد که ایسته شُنه؛ و اَولادِه دان رُوی خُو ره تاو دَده دَ مِیکا گُفت: ”چی گپ شُده که تُو نفرا ره جَم کده اَوُردی؟“ ۲۴مِیکا گُفت: ”خُدایون مَره که جور کده بُودُم قد پیشوا گِرِفته رفتِید، دِیگه بَلدِه مه چی باقی مَنده؟ هنوز ام مُوگِید: ’چی گپ شُده؟‘“ ۲۵اَولادِه دان دَزُو گُفت: ”بِهتر اَسته که آواز تُو دَ مینکل مو شِنِیده نَشُنه؛ اگه نَه، مَردای تُندخُوی مو دَ بَلِه تُو حَمله مُونه و تُو و خانَوار تُو جان های خُو ره از دِست مِیدِید.“ ۲۶و اَولادِه دان دَ راهِ خُو رَیی شُده رفت. وختی مِیکا دِید که اُونا ازُو کده غَدر قَوی یَه، اُو تاو خورده پس دَ خانِه خُو رفت.
۲۷پس اُونا چِیزی ره که مِیکا جور کدُد و پیشوای ره که دَزُو تعلُق دَشت گِرِفت و دَ لایِش دَ بَلِه قَومی اَمَد که دَ آرامِش و اَمنیَت بُود و اُونا ره قد دَمِ شمشیر زَده شار ره دَ آتِش سوختَند. ۲۸دَ اُونجی هیچ نِجات دِهِندِه نَبُود، چراکه مردُمِ لایِش از صَیدون دُور بُود و قد هیچ مردُمِ دِیگه کار-و-غَرَض نَدَشت. امُو شار دَ درِّه بُود که مربُوطِ بَیت-رِحوب مُوشُد. اَولادِه دان شار ره دُوباره آباد کد و دَزُو جای-دَ-جای شُد. ۲۹اُونا امُو شار ره دان نام کد؛ نامِ بابه‌کَلونِ ازوا دان بُود که بَلدِه اِسرائیل زَیده شُد. مگم نامِ سابِقِ امزُو شار لایِش بُود. ۳۰اوخته اَولادِه دان امُو بُتِ تَراش شُده ره بَلدِه خُو دَ یگ جای قرار دَد و یوناتان اَولادِه جِرشوم باچِه مُوسیٰ قد باچه های خُو تا زَمانِ اسِیر شُدونِ باشِنده های سرزمی، پیشوای اَولادِه دان بُود. ۳۱پس اُونا بُتِ تَراش شُدِه مِیکا ره که اُو جور کدُد بَلدِه خُو برقرار نِگاه کد و تا زمانی که خانِه خُدا دَ شِیلوه بُود، برقرار بُود.