۱بَلدِه خُو بُت ها جور نَکُنِید و مُجَسمه های تراش شُده و ستُون های پرَستِشی بَلدِه خُو ایستَلجی نَکُنِید و سنگای ره که دَزشی عکس کنده شُده دَ سرزمِین خُو جای نَدِید تا اُونا ره سَجده کُنِید، چراکه ما خُداوند، خُدای شُمو اَستُم. ۲روزای آرام مَره نِگاه کُنِید و دَ جایگاهِ مُقَدَّس مه اِحتِرام دَشته بَشِید. ما خُداوند اَستُم. ۳اگه از دستُورای مه پَیرَوی کُنِید و احکام مَره نِگاه کده دَ جای بیرِید، ۴اوخته بارِش ها ره دَ مَوسُم شی بَلدِه شُمو رَیی مُونُم و زمی حاصِل خُو ره مِیدیه و دِرختای بیابو میوه مِیگِیره. ۵خرمون جُغُول کدون شُمو تا وختِ چِیندونِ انگُور دَوام مُونه و چِیندونِ انگُور شُمو تا وختِ کِشت کدونِ زمی. شُمو نان خُو ره سیر مُوخورِید و دَ سرزمِین خُو دَ اَمنیَت زِندگی مُونِید.
۶ما دَ سرزمِین شُمو صُلح-و-آرامِش ره برقرار مُونُم و شُمو آرام خاو مورِید و هیچ کس شُمو ره نَمِیتَرسَنه. ما حَیوانای درِنده ره از سرزمِین شُمو گُم مُونُم و هیچ شمشیرِ دُشمو از سرزمِین شُمو تیر نَمُوشه. ۷شُمو از پُشتِ دُشمَنای خُو مورِید و اُونا دَ پیشِ رُوی شُمو قد شمشیر کُشته شُده موفته. ۸پَنج نفر شُمو صد نفر ره پیش مُونه و صد نفر شُمو هزارها نفر ره؛ و دُشمَنای شُمو دَ پیشِ رُوی شُمو قد شمشیر کُشته شُده موفته.
۹ما دَ بَلِه شُمو نظرِ لُطف مُونُم و شُمو ره باروَر کده تِعداد شُمو ره کَلو مُونُم و عهد خُو ره قد شُمو نِگاه مُونُم. ۱۰شُمو از غَلّه-و-دانِه کُهنِه سالِ تیر شُده مُوخورِید و غَلّه-و-دانِه کُهنه ره بُر کده بَلدِه حاصِلِ نَو جای جور مُونِید. ۱۱ما جایگاهِ خُو ره دَ مینکل شُمو قرار مِیدیُم و ما از شُمو کِرک نَمُوکنُم. ۱۲ما دَ مینکل شُمو حَرکت مُونُم و خُدای شُمو مُوشُم و شُمو قَوم مه مُوشِید. ۱۳ما خُداوند، خُدای شُمو اَستُم که شُمو ره از سرزمِینِ مِصر بُرو اَوُردُم تا دِیگه غُلامِ مِصریا نَبَشِید. ما بَندهای یُوغِ غُلامی شُمو ره مَیده کدُم و باعِث شُدُم که شُمو سر بِلند راه بِگردِید.
۱۴لیکِن اگه از اَید مه نَشُنِید و پگِ امزی احکام ره دَ جای نَیرِید، ۱۵اگه دستُورای مَره رَد کُنِید و دِل شُمو از قانُونای مه بَدبُر شُنه و تمامِ احکام مَره دَ جای نَوُرده عهد مَره مَیده کُنِید، ۱۶ما اینی کارا ره دَ حق شُمو مُونُم: ما ترس-و-وَحشَت ره دَ بَلِه شُمو میرُم و مَرَضِ کُشِنده و تاوی ره که چِیمای شُمو ره از کار میله و زِندگی شُمو ره از بَین مُوبره. و شُمو تُخم ره دَ زمِین خُو بےفایده کِشت مُونِید، چراکه دُشمَنای شُمو حاصِل شی ره مُوخوره. ۱۷ما رُوی خُو ره دَ ضِد شُمو قرار مِیدیُم و شُمو دَ وسِیلِه دُشمَنای خُو شِکست مُوخورِید؛ کسای که از شُمو بَد مُوبره دَ بَلِه شُمو حُکمرانی مُونه و دَ حالِیکه هیچ کس شُمو ره دُمبال نَمُونه شُمو دُوتا مُونِید.
۱۸و اگه باوجودِ امزی چِیزا ام از اَید مه نَشُدِید، اوخته شُمو ره بخاطرِ گُناه های شُمو هفت برابر جَزا مِیدیُم. ۱۹ما غرُورِ قُدرت شُمو ره مَیده مُونُم و آسمون شُمو ره دَ بَلِه شُمو رقمِ آیِن و زمِین شُمو ره رقمِ مِس جور مُونُم. ۲۰قُوَت شُمو بےفایده مَصرَف مُوشه، چراکه زمِین شُمو حاصِل خُو ره نَمِیدیه و دِرختای زمِین شُمو میوه نَمِیگِیره.
۲۱و اگه هنوز ام دَ خِلاف مه رفتار کدِید و از اَید مه نَشُدِید، اوخته بخاطرِ گُناه های شُمو هفت برابر بَلاها ره دَ سر شُمو میرُم. ۲۲ما جانوَرای وَحشی بیابو ره دَ ضِد شُمو رَیی مُونُم تا شُمو ره از اَولادای شُمو محرُوم کُنه و چارپایای شُمو ره نابُود کُنه و تِعداد شُمو ره کم کُنه و سَرَک های شُمو ره خالی کُنه. ۲۳اگه باوجُودِ امزی چِیزا اِصلاح نَشُدِید و دَ خِلاف مه رفتار کدِید، ۲۴اوخته ما ام دَ خِلاف شُمو رفتار مُونُم و شُمو ره بخاطرِ گُناه های شُمو هفت برابر جَزا مِیدیُم. ۲۵ما شمشیر ره دَ ضِد شُمو میرُم تا اِنتِقامِ مَیده کدونِ عهد مَره بِگِیره. وختِیکه دَ شارای خُو دُوتا کُنِید، مَرَضِ وُبا ره دَ مینکل شُمو رَیی مُونُم و شُمو دَ دِستِ دُشمو تسلِیم مُوشِید. ۲۶غَیتِیکه ذخِیرِه آرد شُمو ره از بَین بُبرُم، اوخته دَه خاتُو دَ یگ تندُور نان شُمو ره پُخته مُونه و نان ره وَزن کده بَلدِه شُمو جِیره مِیدیه، شُمو مُوخورِید، ولے سیر نَمُوشِید. ۲۷اگه باوجُودِ ازی ام، از اَید مه نَشُدِید و دَ خِلاف مه رفتار کدِید، ۲۸اوخته ما قد قار-و-غَضَب دَ خِلاف شُمو رفتار مُونُم و ما خود مه شُمو ره بخاطرِ گُناه های شُمو هفت برابر جَزا مِیدیُم. ۲۹ از شِدَّتِ گُشنَگی شُمو گوشتِ باچه‌گو و دُخترون خُو ره مُوخورِید. ۳۰ما جای های عِبادت شُمو ره خراب کده قُربانگاه های بُخورِ خوشبُوی شُمو ره مَیده مُونُم و لاش‌های شُمو ره دَ بَلِه لاش‌های بُت‌های شُمو پورته کده از شُمو کِرک مُونُم. ۳۱ما شارای شُمو ره خراب مُونُم، جای های مُقَدَّس شُمو ره بیرو مُونُم و خوشبُویی های خوشایَند شُمو ره بُوی نَمُونُم. ۳۲ما سرزمِین شُمو ره بیرَنه جور مُونُم و دُشمَنای شُمو که دَزشی جای-دَ-جای مُوشه اُو ره دِیده حَیرو مُومنه. ۳۳شُمو ره دَ مینکلِ مِلَّت ها تِیت‌پَرَک مُونُم و شمشیر خُو ره بُر کده از پُشت شُمو مییُم. سرزمِین شُمو بیرَنه جور مُوشه و شارای شُمو دَ خَرابه تبدِیل مُوشه. ۳۴اوخته زمی دَ تمامِ روزای که بیرو مُومنه و دَ حالِیکه شُمو دَ سرزمِینِ دُشمَنای خُو اَستِید، از سال های آرام خُو لِذَت مُوبره؛ اَرے، زمی آرام مُونه و سال های آرام خُو ره پُوره مُونه. ۳۵زمی دَ تمامِ روزای که بیرو مُومنه، امُو رقم آرام مُونه که دَ سال های آرام شُمو دَ وختِیکه شُمو دَ بَلِه ازُو زِندگی مُوکدِید، اُو رقم آرام نَکدُد.
۳۶و باقی‌مَنده های شُمو که زِنده مُومنه، ما دَ دِل های ازوا دَ سرزمِینِ دُشمَنای شُمو سُستی-و-ضعِیفی مِیندَزُم؛ حتیٰ صَدای بَلگی که دَ وسِیلِه باد بُرده مُوشه، اُونا ره دُوتادَلجی مُونه و اُونا رقمی دُوتا مُونه که بُگی از دَمِ شمشیر دُوتا مُونه و موفته، باوجُودِ که کس اُونا ره دُمبال نَمُونه. ۳۷اُونا یگ دَ بَلِه دِیگه موفته، فقط بُگی که از دَمِ شمشیر دُوتا مُونه؛ و شُمو تَوانایی مُقاوِمَت دَ برابرِ دُشمَنای خُو ره نَمِیدَشته بَشِید. ۳۸شُمو دَ مینکلِ مِلَّت ها مُومُرِید و زمِینِ دُشمَنای شُمو، شُمو ره مُوخوره. ۳۹و باقی‌مَنده های شُمو دَ سرزمِینِ دُشمَنای شُمو بخاطرِ گُناه‌های خودون خُو و ام بخاطرِ گُناه‌های بابه‌کَلونای خُو گَنڈه مُوشه.
۴۰لیکِن اگه اُونا گُناه‌های خودون خُو ره و گُناه‌های بابه‌کَلونای خُو ره اِقرار کُنه که اُونا دَز مه خیانَت کده و دَ خِلاف مه رفتار کده ۴۱-- و امزی خاطر ما ام دَ خِلافِ ازوا رفتار کدُم و اُونا ره دَ سرزمِینِ دُشمَنای ازوا اَوُردُم -- و اگه اُونا دِل‌های ناخَتنِه خُو ره نَرم-و-فروتن کُنه و جَزای گُناه‌های خُو ره قبُول کُنه، ۴۲اوخته ما عهد خُو ره قد یعقُوب و قد اِسحاق و قد اِبراهِیم دَ یاد خُو میرُم و امُو سرزمی ره ام دَ یاد خُو میرُم. ۴۳لیکِن اوّل زمی باید از وجُودِ ازوا خالی شُنه و بعد ازُو زمی مِیتنه از سال های آرام خُو لِذَت بُبره و اُونا جَزای گُناه‌های خُو ره مِینگره، چراکه اُونا قانُونای مَره رَد کد و اُونا از احکام مه بَدبُر شُد. ۴۴مگم باوجودِ امزی چِیزا، وختِیکه اُونا دَ سرزمِینِ دُشمَنای خُو اَسته، ما اُونا ره رَد نَمُونُم و ازوا اُوقس بَدبُر نَمُوشُم که اُونا ره بیخی از بَین بُبرُم و عهد خُو ره قد ازوا مَیده کنُم -- چُون ما خُداوند، خُدای ازوا اَستُم -- ۴۵بَلکِه ما بخاطرِ ازوا عهدِ بابه‌کَلونای ازوا ره دَ یاد خُو میرُم که ما اُونا ره دَ پیشِ چِیمِ مِلَّت ها از سرزمِینِ مِصر بُرو اَوُردُم تا خُدای ازوا بَشُم. ما خُداوند اَستُم.‘“
۴۶اینَمیا قانُون ها، دستُور ها و احکامِ شریعت اَسته که خُداوند بَینِ خود خُو و بَنی اِسرائیل دَ کوهِ سِینا دَ وسِیلِه مُوسیٰ قرار دَد.