۱وختی اُونا دَ بَیت فاجی و بَیت عَنیا دَ دامونِ کوهِ زَیتُون که نزدِیکِ اورُشَلیم اَسته رسِید، عیسیٰ دُو نفر از یارای خُو ره رَیی کده ۲دَزوا گُفت: ”دَ آغِیلی که پیشِ رُوی شُمو اَسته، بورِید و امی که دَزشی داخِل شُدِید، دِستی یگ کُرِه اُلاغ ره پَیدا مُونِید که دَ اُونجی بسته یَه و تا آلی ره هیچ کس دَ بَلِه شی سوار نَشُده؛ اُو ره واز کده بیرِید. ۳اگه کُدَم کس دَز شُمو بُگیه، ’چرا اِی کار ره مُونِید؟‘ شُمو بُگِید: ’مَولا اِی ره لازِم دَره و دِستی دَ امِینجی پس رَیی مُونه.‘“ ۴پس اُونا رفته کُرِه اُلاغ ره پَیدا کد که دَ پالُوی یگ درگه دَ مَنِه کوچه بسته بُود و اُونا اُو ره واز کد. ۵بعضی کسای که دَ اُونجی ایسته بُود، دَزوا گُفت: ”چِیز کار مُونِید، چرا کُرِه اُلاغ ره واز مُوکُنِید؟“ ۶اُونا امُو چِیز ره گُفت که عیسیٰ دَزوا گُفتُد. پس دَزوا اِجازه دَد که بُبره. ۷اوخته اُونا کُرِه اُلاغ ره دَ پیشِ عیسیٰ اَوُرد و چَپَن های خُو ره دَ پُشت شی اَندخت و عیسیٰ دَ بَلِه ازُو سوار شُد. ۸غَدر مردُم چَپَن های خُو ره دَ سرِ راه اَوار کد و یگ تِعدادِ دِیگه شاخچه های بلگدار ره که از زمِینا قطع کدُد، دَ راه فرش کد. ۹کسای که پیشلونِ ازُو مورفت و کسای که از پُشت شی میمَد، چِیغ زَده مُوگُفت:
”هوشیعانا!
مُبارک اَسته کسی که دَ نامِ خُداوند مییه.
۱۰مُبارک اَسته پادشاهی بابه‌کَلون مو داوُود که دَ حالِ اَمَدو یَه!
هوشیعانا دَ بِلندترِین جای عالمِ باله.“
۱۱اوخته عیسیٰ دَ اورُشَلیم داخِل شُد و دَ خانِه خُدا رفت و چارطرف خُو سُون تمامِ چِیزا توخ کد، مگم ازی که ناوخت بُود اُو قد دوازده یار خو دَ بَیت عنیا رفت.
۱۲روزِ دِیگِه شی وختِیکه اُونا از بَیت عنیا بُرو اَمَد، عیسیٰ گُشنه شُد. ۱۳اُو از دُور یگ دِرختِ انجِیرِ پُربلگ ره دِید و رفت تا شاید یَگو میوه دَزُو پَیدا کُنه. وختِیکه دَ پیش شی رسِید بغَیر از بلگ دَزُو هیچ چِیز پَیدا نَکد، چراکه فصلِ انجِیر نَبُود. ۱۴اوخته دَ دِرخت گُفت: ”بعد ازی دِیگه هرگِز کس از میوِه تُو نَخوره.“ و یارای شی اِی ره شِنِید.
۱۵بعد ازُو اُونا دَ اورُشَلیم اَمَد و عیسیٰ دَ خانِه خُدا داخِل شُده دَ بُر کدونِ کسای شُروع کد که دَ خانِه خُدا خرِید و فروش مُوکد. اُو میزای صرافا و چَوکی های کَوتر فروشا ره سرچپه کد ۱۶و دَ هیچ کس اِجازه نَدَد که مال خُو ره از مینکلِ خانِه خُدا تیر کُنه. ۱۷اُو دَ مردُم تعلِیم مِیدَد و مُوگُفت: ”آیا نوِشته نَشُده که،
’خانِه مه جای عِبادت بَلدِه تمامِ قَوم ها گُفته مُوشه؟‘
مگم شُمو اِی ره غارِ دُزا جور کدید.“
۱۸وختِیکه پیشوایونِ عالی مقام و عالِمای دِین اِی ره شِنِید، اُونا دَ پُشتِ یگ فرصت بُر شُد که چِطور اُو ره از بَین بُبره؛ چُون اُونا ازُو ترس مُوخورد، چراکه پگِ مردُم از تعلِیم شی حَیرو مَندُد. ۱۹وختِیکه شام شُد، عیسیٰ و یارای شی از شار بُرو رفت.
۲۰صَباح‌گاه وختِیکه اُونا ازُونجی تیر مُوشُد، اُونا درختِ انجِیر ره دِید که از رِیشه خُشک شُده. ۲۱پِترُس تورِه عیسیٰ ره دَ یاد خُو اَوُرد و دَزشی گُفت: ”اُستاد، اونه امُو دِرختِ انجِیر ره که نالَت کدی خُشک شُده.“ ۲۲عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”دَ خُدا ایمان دَشته بَشِید. ۲۳ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، اگه کس دَ امزی کوه بُگیه، ’کنده شُو و دَ دریا پورته شُو،‘ و دَ دِل خُو شک نَکُنه، بَلکِه ایمان دَشته بَشه که چِیزی که مُوگیه واقِع مُوشه، اُو بَلدِه شی انجام دَده مُوشه. ۲۴امزی خاطر دَز شُمو مُوگُم، هر چِیزی ره که دَ دُعا طلب کُنِید، یَقِین دَشته بَشِید که اُو ره دَ دِست اَوُردید و اُو از شُمو مُوشه. ۲۵وختِیکه بَلدِه دُعا ایسته مُوشِید، اگه دَ ضِدِ کُدَم کس یَگو چِیز دَ دِل خُو دَرِید، اُو ره بُبخشِید تا آتِه آسمانی شُمو ام خطاهای شُمو ره بُبَخشه. ۲۶[لیکِن اگه شُمو نَبخشِید، آتِه آسمانی شُمو ام خطاهای شُمو ره نَمُوبخشه.“]
۲۷اُونا بسم دَ اورُشَلیم اَمَد. دَ حالِیکه عیسیٰ دَ خانه خُدا قَدم مِیزَد، پیشوایونِ عالی مقام و عالِمای دِین و رِیش سفیدا دَ پیش شی اَمَد ۲۸و گُفت: ”قد کُدَم اِختیار اِی کارا ره مُونی؟ کِی دَز تُو امی اِختیار ره دَده که اِی کارا ره انجام بِدی؟“ ۲۹عیسیٰ دَزوا گُفت: ”ما ام از شُمو یگ سوال پُرسان مُونُم و شُمو دَز مه جواب بِدِید؛ اوخته ما دَز شُمو مُوگُم که قد کُدَم اِختیار اِی کارا ره انجام مِیدیُم: ۳۰آیا غُسلِ تعمِیدِ یحییٰ از عالمِ باله بُود یا از اِنسان؟ دَز مه جواب بِدِید.“ ۳۱اُونا قد یگدِیگِه خُو مشوَره کده گُفت: ”اگه بُگی که از عالمِ باله بُود، اوخته اُو مُوگیه، ’پس چرا دَزُو ایمان نَوُردِید؟‘ ۳۲و اگه بُگی که از اِنسان بُود، مردُم مو ره مُوکُشه.“ چُون اُونا از جمعیَتِ مردُم ترس مُوخورد، چراکه پگِ مردُم یحییٰ ره پَیغمبر مِیدَنِست، ۳۳و امزی خاطر اُونا دَ جوابِ عیسیٰ گُفت: ”مو نَمِیدَنی.“ عیسیٰ دَزوا گُفت: ”ما ام دَز شُمو نَمُوگُم که قد کُدَم اِختیار اِی کارا ره انجام مِیدیُم.“