۱عیسیٰ بسم دَ عِبادت خانه داخِل شُد. دَ اُونجی یگ آدم بُود که دِست شی خُشک شُدُد. ۲اُونا نظر شی دَ عیسیٰ بُود تا بِنگره که اگه اُو امُو آدم ره دَ روزِ آرام شفا بِدیه، اُونا اُو ره ملامَت کُنه . ۳پس اُو دَمزُو آدمِ دِست خُشک شُده گُفت: ”بیه، دَ مینکل‌جای ایسته شُو.“ ۴اوخته اُو دَزوا گُفت: ”آیا دَ روزِ آرام نیکی کدو رَوا اَسته یا بَدی کدو، نِجات دَدونِ جان یا کُشتون شی؟“ اُونا چُپ مَند. ۵عیسیٰ چار طرف خُو قد قار سُون ازوا توخ کد و از سنگدِلی ازوا جِگرخُون شُده دَزُو آدم گُفت: ”دِست خُو ره دِراز کُو.“ اُو دِراز و دِست شی جور شُد. ۶اوخته فرِیسیا بُرو رفت و فَوری قد طرفدارای هیرودیس دَ ضِدِ عیسیٰ نَقشه کشِید که چی رقم اُو ره نابُود کنه.
۷عیسیٰ قد یارای خُو سُون لبِ دریا رفت و یگ جمعیَتِ کٹه از جلِیلیه از پُشت شی رَیی شُد؛ ۸و از یهُودیه، اورُشَلیم، اِدومیه، از اُو طرفِ دریای اُردُن و از منطقای صُور و صَیدون ام جمعیَتِ کٹِه مردُم وختی دَ بارِه کارای ازُو شِنِید، دَ پیش شی اَمَد. ۹بخاطرِ جمعیَتِ کَلو اُو دَ یارای خُو گُفت که یگ کِشتی بَلدِه شی آماده کُنه تا مردُم دَ بَلِه ازُو بِیر-و-بار نَکُنه. ۱۰چُون اُو غَدر کسا ره شفا دَده بُود، امزُو خاطر هر کسی که ناجوری دَشت دَ بَلِه ازُو تُشه مُوکد تا دَ جان شی دِست بِزنه. ۱۱هر غَیتِیکه اَرواحِ ناپاک اُو ره مِیدِید، دَ پیش شی رُوی دَ خاک موفتَد و چِیغ زَده مُوگُفت: ”تُو باچِه خُدا اَستی!“ ۱۲مگم عیسیٰ سخت تاکِید کده دَزوا اَمر مُوکد که اُو ره بَرمَلا نَکُنه.
۱۳اوخته عیسیٰ دَ بَلِه کوه رفت و کسای ره که میخاست دَ پیش خُو طلب کد و اُونا دَ پیش ازُو اَمَد. ۱۴اُو دوازده نفر ره کُوی کده [اُونا ره «رسُول» لَقَب دَد]، تا قد شی یگجای بَشه و تا اُونا ره بَلدِه وَعظ کدو رَیی کُنه ۱۵و اُونا قُدرت دَشته بَشه که جِنیات ره بُر کُنه. ۱۶[امُو دوازده نفر ره که مُقرَر کد] اینیا بُود: شِمعون که اُو ره پِترُس نام ایشت، ۱۷یعقُوب باچِه زِبدی و یوحَنّا بِرارِ یعقُوب که اُونا ره «بوآنِرگِس» یعنی «باچه های گُرگُردراغ» نام کد؛ ۱۸اَندریاس، فِیلِیپُس، بَرتولما، متیٰ، توما، یعقُوب باچِه حَلفی، تَدَّی، شِمعونِ غَیرَتی ۱۹و یهُودای اِسخَریوطی که یهُودای اِسخَریوطی عیسیٰ ره دَ گِیر دَد.
۲۰اوخته عیسیٰ خانه رفت و مردُم بسم جم شُد دَ اندازِه که اُو و یارای شی بَلدِه نان خوردو ام فرصت پَیدا نَتنِست. ۲۱وختِیکه قَومای نزدِیک شی اِی ره شِنِید، اُونا اَمَد تا اُو ره بُبره، چُون اُونا مُوگُفت که اُو عَصاب خُو ره از دِست دَده.
۲۲عالِمای دِین که از اورُشَلیم اَمَده بُود، مُوگُفت: ”اُو بعلزِبُول دَره و جِنیات ره دَ کومَکِ سردِستِه جِنیات بُر مُونه.“
۲۳ پس عیسیٰ اُونا ره پیش خُو کُوی کد و مَثَل اَوُرده دَزوا گُفت: ”شَیطو چِطور مِیتنه که شَیطو ره بُر کُنه؟ ۲۴اگه یگ مَملَکَت دَ ضِدِ خود خُو تقسِیم تقسِیم شُنه، اُو مَملَکَت نَمِیتنه که اُستوار بُمنه. ۲۵و اگه یگ خانَوار دَ ضِدِ خود خُو تقسِیم تقسِیم شُنه، اُو خانَوار نَمِیتنه که اُستوار بُمنه. ۲۶اگه شَیطو ام دَ ضِدِ خود خُو باله شُنه و تقسِیم تقسِیم شُنه، اُو نَمِیتنه که مُقاوِمَت کنه، بَلکِه آخِر شی رَسِیده. ۲۷امی رقم هیچ کس نَمِیتنه که دَ خانِه آدمِ زورتُو داخِل شُنه و مال های شی ره چُور-و-چَپاوُل کُنه تاکه اوّل آدمِ زورتُو ره بسته نَکُنه؛ ولے بعد ازُو مِیتنه خانِه ازُو ره چَپاوُل کُنه.
۲۸ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، تمامِ گُناه های اِنسان و هر رقم کُفرگویی که کُنه، بخشِیده مُوشه. ۲۹مگم هر کسی که دَ ضِدِ روح اُلقُدس کُفرگویی کُنه، تا اَبَد بخشِیده نَمُوشه، بَلکِه اُو محکُوم دَ گُناهِ اَبَدی اَسته.“ ۳۰چُون اُونا مُوگُفت: ”اُو یگ روحِ ناپاک دَره.“
۳۱اوخته آبه و بِرارونِ عیسیٰ اَمَد و دَ بُرو ایسته شُده یَگو کس ره رَیی کد تا اُو ره کُوی کُنه. ۳۲جمعیَتِ مردُم دَ گِرد ازُو شِشتُد و اُونا دَزُو گُفت: ”آبِه تُو و بِرارون تُو دَ بُرو یَه و تُو ره طلب مُونه.“ ۳۳اُو دَ جوابِ ازوا گُفت: ”آبِه مه کِی اَسته و بِرارون مه کِی یَه؟“ ۳۴و سُونِ امزُو کسای که دَ گِرد شی شِشتُد، توخ کده گُفت: ”اینیا آبه و بِرارون مه اَسته؛ ۳۵چُون هر کسی که خاست-و-اِرادِه خُدا ره دَ جای بیره، اونَمُو بِرار و خوار و آبِه مه اَسته.“