۱عیسیٰ اُونجی ره ایله کده دَ شارِ خود خُو اَمَد و یارای شی ام از پُشتِ ازُو اَمَد. ۲وختِیکه روزِ آرام رسِید، اُو دَ عِبادت خانه دَ تعلِیم دَدو شُروع کد و غَدر کسا وختی تعلِیم شی ره شِنِید، حَیرو مَنده گُفت: ”اِی آدم اِی چِیزا ره از کُجا یاد گِرِفته؟ اِی چی رقم حِکمت اَسته که بَلدِه ازُو دَده شُده؟ چی مُعجزه های از دِستِ ازُو انجام مُوشه! ۳آیا اِی امُو نجار باچِه مریَم و بِرارِ یعقُوب، یوشا، یهُودا و شِمعون نِییه؟ آیا خوارون شی دَ امِینجی قد ازمو نِییه؟“ و اُونا قد ازُو مُخالِفَت کد. ۴عیسیٰ دَزوا گُفت: ”دَ یگ پَیغمبر دَ هیچ جای بےاِحتِرامی نَمُوشه، جُز دَ منطقِه خود شی و دَ بَینِ قَوما و خانِه خود شی.“ ۵اُو دَ اُونجی هیچ مُعجزه انجام دَده نَتنِست بغَیرِ ازی که دِست خُو ره دَ بَلِه چند ناجور ایشت و اُونا ره شفا دَد. ۶و اُو از بےایمانی ازوا حَیرو مَند.
بعد ازُو عیسیٰ دَ آغِیلای گِرد-و-بَر مِیگشت و تعلِیم مِیدَد. ۷اُو دوازده یار خُو ره کُوی کد و اُونا ره دُو دُو نفر رَیی کد و اُونا ره دَ بَلِه ارواحِ ناپاک اِختیار-و-قُدرت دَد ۸و دَزوا اَمر کد که بغَیر از یگ تَیاق بَلدِه سَفر خُو هیچ چِیز نَگِیره: نَه نان، نَه خُرجِین و نَه پَیسه دَ کمربَند خُو؛ ۹فقط چپلی دَ پای خُو کُنه و دُو کالا نَپوشه. ۱۰اُو امچُنان دَزوا گُفت: ”هر وختِیکه دَ یگ خانه داخِل مُوشِید، دَ امُونجی بُمنِید تا وختِیکه امزُو جای بُر نَشُدِید. ۱۱و دَ هر جای که قد شُمو خوش‌آمَد نَکد و دَ تورِه شُمو گوش نَدَد، وختِیکه امزُو جای بُر مُوشِید، خاکِ پایای خُو ره ٹَک بِزنِید تا دَ خِلافِ ازوا یگ شاهِدی بَشه.“ ۱۲پس اُونا رَیی شُد و دَ مردُم اِعلان کد که توبه کُنه. ۱۳اُونا غَدر جِنیات ره از مردُم بُر کد و ناجورای کَلو ره قد روغو مَسَح کده شفا دَد.
۱۴هیرودیس پادشاه دَزی باره خبر شُد، چراکه نامِ عیسیٰ مشهُور شُدُد. بعضی مردُم مُوگُفت: ”یَحیای تعمِید دِهِنده از مُرده ها دُوباره زِنده شُده و امزی خاطر اِی مُعجزه ها دَ وسِیلِه ازُو ظاهِر مُوشه.“ ۱۵مگم کسای دِیگه مُوگُفت: ”اُو اِلیاس پَیغمبر اَسته.“ یگ تِعدادِ دِیگه مُوگُفت که: ”اُو یگ پَیغمبر اَسته، رقمِ یکی از پَیغمبرا.“ ۱۶مگم وختِیکه هیرودیس اِی توره ره شِنِید، اُو گُفت: ”اِی امُو یحییٰ اَسته که ما سر زَدُم؛ آلی اُو از مُرده‌ها دُوباره زِنده شُده.“
۱۷چُون هیرودیس خود شی نفر رَیی کده یحییٰ ره دِستگِیر کدُد و اُو ره دَ بَندی‌خانه اَندختُد. اُو بخاطرِ هیرودیا خاتُونِ فِیلِیپُس بِرار خُو اِی کار ره کدُد، چراکه هیرودیس قد ازُو توی کدُد. ۱۸چُون یحییٰ دَ هیرودیس گُفتُد: ”بَلدِه تُو رَوا نِییه که خاتُونِ بِرار خُو ره بِگِیری.“ ۱۹امزی خاطر هیرودیا دَ برابرِ یحییٰ کِینه گِرِفتُد و میخاست که اُو ره بُکُشه مگم نَمِیتنِست، ۲۰چراکه هیرودیس از یحییٰ ترس مُوخورد، چُون اُو مِیدَنِست که یحییٰ یگ مردِ عادِل و مُقَدَّس اَسته و ازُو مُحافِظَت مُوکد. هر وختِیکه اُو تورِه یحییٰ ره مِیشِنِید، بیخی گِیج-و-حَیرو مُوشُد، ولے باز ام خوش دَشت که تورای شی ره گوش کُنه.
۲۱بِلآخِره یگ فرصت بَلدِه هیرودیا برابر شُد. وختِیکه هیرودیس دَ روزِ سالگِیرِه خُو بَلدِه نفرای دَربار و قومَندانای نِظامی و کٹه کَلونای جلِیلیه یگ مِهمانی ترتِیب دَد، ۲۲دُخترِ هیرودیا دَ مجلِس دَر اَمَده رَقص کد و هیرودیس و مِهمونای شی ره خوشحال کد. پس پادشاه دَ امزُو دُختر گُفت: ”هر چِیزی که میخاهی از مه طلب کُو و ما دَز تُو مِیدیُم.“ ۲۳اُو بَلدِه شی قَسم خورده گُفت: ”هر چِیزی که از مه طلب کُنی، ما دَز تُو مِیدیُم حتیٰ اگه نِیمِ مَملَکَت مه ام بَشه.“ ۲۴دُختر بُرو رفته دَ آبِه خُو گُفت: ”چِیزخیل طلب کنُم؟“ آبِه شی گُفت: ”سرِ یحیای تعمِید دِهِنده ره.“ ۲۵فَوری دُختر دَوِیده دَ پیشِ پادشاه اَمَد و خاهِش کده گُفت: ”ما میخایُم که امی‌آلی سرِ یحیای تعمِید دِهِنده ره دَ یگ پطنُوس دَز مه بِدی.“ ۲۶پادشاه غَدر غَمگی شُد، ولے بخاطرِ اِحتِرام دَ قَسم خُو و ام بخاطرِ مِهمونا نَخاست که خاهِشِ دُختر ره رَد کنه. ۲۷دِستی پادشاه جَلاد ره رَیی کد و اَمر کد که سرِ یحییٰ ره بیره. اُو رفته دَ بَندی‌خانه سرِ یحییٰ ره از تَن شی جدا کد ۲۸و سر شی ره دَ یگ پطنُوس اَوُرده دَ دُختر دَد و دُختر اُو ره دَ آبِه خُو دَد. ۲۹وختِیکه شاگِردای یحییٰ اِی خبر ره شِنِید، اُونا اَمَد و جَسَد شی ره بُرده دَ یگ قبر دَفن کد.
۳۰رسُولا دُوباره دَ گِردِ عیسیٰ جم شُد و پگِ چِیزای ره که کدُد و تعلِیمی ره که دَدُد دَزُو نَقل کد. ۳۱اُو دَزوا گُفت: ”شُمو تنهای خُو دَ یگ جای گوشه بیِید و کم وَری دَمراسی کُنِید.“ چُون کَلو مردُم میمَد و مورفت و اُونا حتیٰ بَلدِه نان خوردو وخت نَدَشت.
۳۲پس اُونا تنهای خُو دَ کِشتی سوار شُده دَ یگ جای گوشه رفت. ۳۳مگم غَدر کسا اُونا ره دَ حالِ رفتو دِید و اُونا ره شِنَخت و از تمامِ شارا پای‌پیده امُو سُو رَیی شُد و ازوا کده پیش دَ اُونجی رسِید.
۳۴امی که عیسیٰ از کِشتی تا شُد، جمعیَتِ کٹه ره دِید و دِل شی دَ حالِ ازوا سوخت، چراکه اُونا رقمِ گوسپندوی بے‌چوپو بُود. پس اُو شُروع کد که چِیزای کَلو دَزوا تعلِیم بِدیه.
۳۵ازی که روز تیر شُدُد، یارای شی دَ پیشِ ازُو اَمَده گُفت: ”اِینجی بیابو اَسته و روز ام ناوخت شُده. ۳۶اَمیا ره رُخصَت کُو که دَ منطقه های گِرد-و-بَر و آغِیلا بوره و یَگو چِیز بَلدِه خُو خرِیده بُخوره.“ ۳۷مگم اُو دَ جوابِ ازوا گُفت: ”خودون شُمو بَلدِه ازوا یَگو چِیز بِدِید که بُخوره.“ اُونا دَزُو گُفت: ”آیا مو رفته دُوصد دِینار ره نان بِخری تا بَلدِه ازیا بِدی که بُخوره؟“ ۳۸اُو دَزوا گُفت: ”چند نان دَرِید؟ بورِید و بِنگرِید.“ اُونا رفته معلُومات گِرِفت و گُفت: ”پَنج نان و دُو ماهی.“ ۳۹اوخته دَزوا اَمر کد که پگِ مردُم ره ڈَل ڈَل دَ بَلِه سَوزه ها بِشَندَنه. ۴۰پس مردُم دَ ڈَل های صد نفری و پِنجاه نفری شِشت. ۴۱اوخته عیسیٰ امُو پَنج نان و دُو ماهی ره گِرِفته سُون آسمو توخ کد و شُکرگُزاری کده نان ها ره ٹوٹه کد و دَ یارای خُو دَد تا دَ پیشِ مردُم بیله؛ و امُو دُو ماهی ره ام دَ بَینِ ازوا تقسِیم کد. ۴۲پگِ مردُم خورد و سیر شُد ۴۳و یارا ٹوٹه-و-پَرچِه نان و ماهی ره که جَم کد دوازده سَبَد پُر شُد. ۴۴کسای که نان خورد، تقرِیباً پَنج هزار مَرد بُود.
۴۵عیسیٰ فَوری یارای خُو ره وادار کد که دَ کِشتی سوار شُنه و پیشلونِ ازُو دَ اُو طرفِ دریا دَ بَیت صَیدا بوره تا خود شی امُو جمعیَت ره رُخصَت کُنه. ۴۶بعد از خُدا حافِظی قد مردُم، اُو بَلدِه دُعا کدو دَ بَلِه یگ کوه رفت. ۴۷وختِیکه شام شُد، کِشتی دَ مینکلِ دریا رسِید و عیسیٰ تنهای خُو دَ خُشکی بُود. ۴۸اُو دِید که یارای شی کِشتی ره دَ سختی حَرکت مِیدیه، چُون باد از دَمِ رُوی ازوا مِیزَد. پس اُو تقرِیباً دَ پَیرِه چارُمِ شاو دَ رُوی آوِ دریا راه رفته سُون ازوا اَمَد و میخاست که از بَغلِ ازوا تیر شُنه. ۴۹مگم وختی اُونا دِید که اُو دَ رُوی دریا راه موره، اُونا فِکر کد که اَرواح اَسته و چِیغ زَد، ۵۰چُون پگِ ازوا اُو ره دِیده ترس خورد. مگم اُو فَوری قد ازوا دَ توره گُفتو شُد و گُفت: ”باجُراَت بَشِید؛ ما اَستُم، ترس نَخورِید.“ ۵۱اوخته اُو قد ازوا دَ کِشتی سوار شُد و باد آرام شُد. اُونا کامِلاً حَیرو شُدُد، ۵۲چراکه مُعجزِه نان ره پَی نَبُردُد، بَلکِه دِل های ازوا سخت شُدُد.
۵۳وختی اُونا از دریا تیر شُد، دَ سرزمِینِ گِنیسارِت اَمَد و دَ اُونجی لَنگر اَندخته کِشتی ره ایسته کد. ۵۴امی که اُونا از کِشتی بُرو اَمَد، مردُم فَوری عیسیٰ ره شِنَخت ۵۵و دَ عَجَله دَ سرتاسرِ امزُو منطقه رفت و ناجورا ره دَ بَلِه توشَکا ایشته دَ هر جای که شِنِید عیسیٰ دَ اُونجی اَسته، بُرد. ۵۶و دَ هر جایی که عیسیٰ مورفت یعنی دَ آغِیلا، شارا و اَطراف، مردُم ناجورا ره دَ چار راهی ها می‌ایشت و دَ پیشِ ازُو عُذر-و-زاری مُوکد که بَلدِه ازوا اِجازه بِدیه تا دَ دامونِ چَپَن شی دِست بِزنه و هر کسی که دِست مِیزَد شفا پَیدا مُوکد.