۱دَ امزُو روزا بسم یگ جمعیَتِ کٹه جم شُد و ازی که بَلدِه خوردو چِیز نَدَشت عیسیٰ یارای خُو ره کُوی کده دَزوا گُفت: ۲”دِل مه دَ حالِ امزی جمعیَت مُوسوزه، چُون سِه روز شُده که قد ازمه اَسته و هیچ چِیز بَلدِه خوردو نَدره. ۳اگه اُونا ره گُشنه دَ خانه های شی رَیی کنُم، اُونا دَ بَینِ راه از حال موره، چراکه بعضی ازوا از راهِ دُور اَمَده.“ ۴یارای شی دَ جوابِ ازُو گُفت: ”کِی مِیتنه اَمیا ره دَمزی بیابو از نان سیر کُنه؟“ ۵عیسیٰ ازوا پُرسان کد: ”چند نان دَرِید؟“ اُونا گُفت: ”هفت نان.“ ۶پس دَ جمعیَتِ مردُم اَمر کد که دَ رُوی زمی بِشِینه. اوخته امُو هفت نان ره گِرِفته شُکرگُزاری کد و ٹوٹه کده دَ یارای خُو دَد تا دَ پیشِ جمعیَتِ مردُم بیله؛ و اُونا ایشت. ۷اُونا چند ماهی ریزه ام دَشت. عیسیٰ اُونا ره ام بَرکت دَد و اَمر کد که دَ پیشِ مردُم بیله. ۸پگِ ازوا خورده سیر شُد و اُونا ٹوٹه-و-پرچِه باقی‌مَنده ره که جم کد، هفت سَبَد پُر شُد. ۹تعدادِ ازوا تقرِیباً چار هزار نفر بُود. بعد ازُو عیسیٰ اُونا ره رُخصَت کد ۱۰و خود شی دِستی قد یارای خُو دَ کِشتی سوار شُد و دَ منطقِه دَلمانُوته رفت.
۱۱اوخته فرِیسیا اَمَد و جَر-و-بَحث ره قد عیسیٰ شُروع کد و از رُوی آزمایش تقاضای مُعجزِه آسمانی کد. ۱۲اُو از دِل خُو یگ آه کشِید و گُفت: ”چرا اِی نسل مُعجزه طلب مُونه؟ ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، هیچ مُعجزه بَلدِه امزی نسل نِشو دَده نَمُوشه.“ ۱۳و اُونا ره ایله کده پس دَ کِشتی شِشت و دَ اُو طرفِ دریا رفت.
۱۴ دَ امزُو غَیت یارا پُرمُشت کدُد که نان بِگِیره و دَ کِشتی ام کَلوتَر از یگ نان قد خُو نَدَشت. ۱۵اوخته عیسیٰ اُونا ره باخبر کده گُفت: ”باخبر بَشِید که از خمِیرمایِه فرِیسیا و خمِیرمایِه هیرودیس اِحتیاط کُنِید.“ ۱۶پس اُونا قد یگدِیگِه خُو گُفت: ”اِی ره از خاطری گُفت که نان نَدَرے.“ ۱۷عیسیٰ اِی ره پَی بُرده دَزوا گُفت: ”چرا دَ بارِه ازی که نان نَدرِید دَ بَین خُو توره مُوگِید؟ آیا هنوز ام پَی نَمُوبرِید و نَمُوفامِید؟ آیا دِل های شُمو سخت اَسته؟ ۱۸آیا شُمو چِیم دَرِید ولے نَمِینگرِید و گوش دَرِید ولے نَمِیشنَوِید؟ آیا دَ یاد شُمو نِییه؟ ۱۹وختِیکه امُو پَنج نان ره بَلدِه پَنج هزار نفر ٹوٹه کدُم، از ٹوٹه-و-پَرچِه که جَم کدِید چند سَبَد پُر شُد؟“ اُونا گُفت: ”دوازده سَبَد.“ ۲۰ اُو گُفت: ”وختِیکه هفت نان ره بَلدِه چار هزار نفر ٹوٹه کدُم، از ٹوٹه-و-پرچِه که جَم کدِید چند سَبَد ره پُر کدِید؟“ اُونا گُفت: ”هفت سَبَد.“ ۲۱پس عیسیٰ دَزوا گُفت: ”آیا تا هنوز ام نَمُوفامِید؟“
۲۲وختی اُونا دَ بَیت صَیدا اَمَد، مردُم یگ آدمِ کور ره دَ دِیرِ عیسیٰ اَوُرد و دَ پیش شی عُذر-و-زاری کد که دِست خُو ره دَ بَلِه ازُو بیله. ۲۳اُو از دِستِ امزُو آدمِ کور گِرِفت و اُو ره از آغِیل بُرو بُرد. بعد ازُو چِیمای شی ره لُعابِ دان کد و دِستای خُو ره دَ بَلِه ازُو ایشته از شی پُرسان کد: ”آیا کُدَم چِیز مِینگری؟“ ۲۴اُو باله توخ کده گُفت: ”مردُم ره مِینگرُم که مِثلِ دِرختا وَری معلُوم مُوشه و راه مِیگرده.“ ۲۵عیسیٰ بسم دِستای خُو ره دَ بَلِه چِیمای ازُو ایشت. اوخته اُو دقِیق توخ کد و بِینایی شی پس اَمَد و اُو تمامِ چِیزا ره روشو-و-واضِح دِید. ۲۶پس عیسیٰ اُو ره دَ خانِه شی رَیی کده گُفت: ”دَ امزُو آغِیل نَرو.“
۲۷عیسیٰ و یارای شی دَ آغِیلای منطقِه قَیصَریِه فِیلِیپُس رفت. اُو دَ بَینِ راه از یارای خُو پُرسان کده گُفت: ”مردُم مَره کِی مِیدَنه؟“ ۲۸اُونا دَ جواب شی گُفت: ” بعضی‌ها مُوگیه یحیای تعمِید دِهِنده؛ و بعضی های دِیگه مُوگیه اِلیاس پَیغمبر و بعضی های دِیگه یکی از پَیغمبرا.“ ۲۹اُو ازوا پُرسان کد: ”شُمو مَره کِی مِیدَنِید؟“ پِترُس دَ جواب شی گُفت: ”تُو مسیح اَستی.“ ۳۰پس عیسیٰ دَزوا اَمر کد که دَ بارِه ازُو دَ هیچ کس چِیز نَگیه.
۳۱اوخته اُو شُروع دَ تعلِیم دَدونِ ازوا کد و گُفت: ”لازِم اَسته که «باچِه اِنسان» رَنج-و-عذابِ کَلو بِنگره و دَ وسِیلِه رِیش سفیدا، پیشوایونِ عالی مقام و عالِمای دِین رَد شُده کُشته شُنه و بعد از سِه روز دُوباره زِنده شُنه.“ ۳۲عیسیٰ امی توره ره واضِح گُفت؛ و پِترُس اُو ره دَ یگ گوشه بُرد و شُروع کد که اُو ره مَنع کنه. ۳۳مگم عیسیٰ پس دَور خورد و سُون یارای خُو توخ کده پِترُس ره سرزنِش کد و گُفت: ”از مه دُور شُو، اَی شَیطو! چراکه فِکر تُو دَ چِیزای اِلٰهی نِییه، بَلکِه دَ چِیزای اِنسانی اَسته.“
۳۴اوخته عیسیٰ جمعیَتِ مردُم ره قد یارای خُو کُوی کد و دَزوا گُفت: ”اگه کسی میخایه که از مه پَیرَوی کُنه، باید خود ره اِنکار کُنه و صلِیب خُو ره باله کده از پُشتِ ازمه بییه.“ ۳۵چُون هر کسی که بِخایه جان خُو ره نِجات بِدیه، اُو ره از دِست مِیدیه؛ مگم هر کسی که جان خُو ره بخاطرِ ازمه و خوشخبری از دِست بِدیه، اُو ره نِجات مِیدیه. ۳۶بَلدِه اِنسان چی فایده دَره که تمامِ دُنیا ره دَ دِست بیره، مگم جان خُو ره از دِست بِدیه؟ ۳۷یا اِنسان دَ عِوَضِ جان خُو چِیزخیل دَده مِیتنه؟ ۳۸پس هر کسی که از مه و از تورای مه دَ مینکلِ امزی نسلِ زِناکار و گُناهکار نَنگ دَشته بَشه، «باچِه اِنسان» ام وختِیکه دَ بُزُرگی-و-جلالِ آتِه خُو قد ملایکه های مُقَدَّس مییه ازُو نَنگ مُونه.