۱دَ امزُو زمان عیسیٰ دَ روزِ آرام از مَنِه کِشت های گندُم تیر مُوشُد و یارای شی ازی که گُشنه بُود، شُروع دَ کَندو و خوردونِ خوشه های گندُم کد. ۲مگم وختِیکه فرِیسیا اِی کار ره هُوش کد، اُونا دَزُو گُفت: ”اونه، یارای تُو کاری ره انجام مِیدیه که دَ روزِ آرام رَوا نِیَسته.“ ۳عیسیٰ دَزوا گُفت: ”آیا شُمو نَخاندید که داوُود چِیز کار کد وختِیکه خود شی و رفِیقای شی گُشنه بُود؟ ۴اُو دَ خانِه خُدا داخِل شُده نانِ تقدِیم شُده ره خورد که خوردون شی بَلدِه ازُو و رفِیقای شی رَوا نَبُود، بَلکِه تنها بَلدِه پیشوایو رَوا بُود. ۵یا دَ تَورات نَخاندِید که دَ روزِ آرام پیشوایو دَ خانِه خُدا حُرمَتِ روزِ آرام ره نِگاه نَمُوکُنه، ولے باز ام بےگُناه اَسته؟ ۶مگم ما دَز شُمو مُوگُم، یَگو کس بُزُرگتَر از خانِه خُدا دَ اِینجی اَسته. ۷اگه معنای امزی توره ره پَی مُوبُردِید: ’ما رَحمت میخایُم، نَه قُربانی،‘ شُمو نفرای بیگُناه ره محکُوم نَمُوکدِید، ۸چُون «باچِه اِنسان» صاحِبِ روزِ آرام اَسته.“
۹عیسیٰ ازُونجی رفت و دَ عِبادت خانِه ازوا داخِل شُده ۱۰یگ آدم ره دِید که یگ دِست شی خُشک شُدُد. و اُونا از عیسیٰ پُرسان کده گُفت: ”آیا شفا دَدو دَ روزِ آرام رَوا اَسته یا نَه؟“ اُونا اِی ره گُفت تا اُو ره ملامَت کُنه. ۱۱عیسیٰ دَزوا گُفت: ”اگه کُدَمِ ازشُمو یگ گوسپو دَشته بَشِید و اُو دَ روزِ آرام دَ یگ چُقُوری بُفته، آیا اُو ره گِرِفته ازُونجی بُر نَمُوکُنِید؟ ۱۲پس اِنسان از گوسپو کده چِیقَس بااَرزِشتَر اَسته؛ اُو باید کومَک شُنه. امزی خاطر انجام دَدونِ کارای نیک دَ روزِ آرام رَوا اَسته.“ ۱۳اوخته دَ امزُو آدم گُفت: ”دِست خُو ره دِراز کُو.“ اُو دِراز کد و دِست شی رقمِ دِستِ دِیگِه شی وَری جور شُد. ۱۴مگم فرِیسیا بُرو رفت و دَ ضِدِ ازُو نَقشه کشِید که چی رقم اُو ره نابُود کُنه.
۱۵وختی عیسیٰ امزی نَقشه خبر شُد، اُو ازُونجی رفت. مگم یگ جمعیَتِ کٹه از پُشتِ ازُو رَیی شُد و اُو پگِ ازوا ره شفا دَد ۱۶و دَزوا اَمر کد که اُو ره بَرمَلا نَکُنه ۱۷تا چِیزی که دَ وسِیلِه اشعیای نَبی گُفته شُدُد، پُوره شُنه:
۱۸”اینَمی خِدمتگار مه اَسته که اُو ره اِنتِخاب کدیم
و دوست دَشتنی مه که جان مه از شی خوش-و-راضی اَسته.
ما روحِ خُو ره دَ بَلِه ازُو قرار مِیدیُم
و اُو عدالت ره دَ مِلَّت های غَیرِ یهُود اِعلان مُوکُنه.
۱۹اُو جنجال نَمُونه و نَه ام شَر-و-شور مُوکُنه،
و نَه ام آوازِ ازُو ره کس دَ کوچه ها مِیشنَوه.
۲۰اُو نَی جَغزی شُده ره مَیده نَمُونه
و نَه ام پلتِه نِیم‌سوخته ره گُل مُوکُنه
تا وختِیکه عدالت ره دَ پیروزی بِرسَنه.
۲۱و دَ نامِ ازُو مِلَّت های غَیرِ یهُود اُمِیدوار اَسته.“
۲۲اوخته اُونا یگ آدمِ جِندی ره دَ پیشِ ازُو اَوُرد که کور و گُنگه بُود و عیسیٰ اُو ره شفا دَد، بطَوری که امُو گُنگه تَنِست توره بُگیه و بِنگره. ۲۳و تمامِ مردُم حَیرو مَنده گُفت: ”آیا امی آدم باچِه داوُود نِییه؟“ ۲۴مگم وختِیکه فرِیسیا اِی توره ره شِنِید، اُونا گُفت: ”اِی نفر جِنیات ره بُر کده نَمِیتنه اگه دَ کومَکِ بعلزِبُول سردِستِه جِنیات نَبَشه.“ ۲۵عیسیٰ فِکرای ازوا ره پَی بُرد و دَزوا گُفت: ”هر مَملَکَت که دَ ضِدِ خود خُو تقسِیم تقسِیم شُنه، بیرو مُوشه و هر شار یا خانِه که دَ ضِدِ خود خُو تقسِیم تقسِیم شُنه، اُستوار نَمُومَنه. ۲۶اگه شَیطو، شَیطو ره بُر کُنه، اُو دَ ضِدِ خود خُو تقسِیم تقسِیم شُده؛ پس پادشاهی شی چِطور برقرار مُومَنه؟ ۲۷و اگه ما دَ وسِیلِه بعلزِبُول جِنیات ره بُر مُونُم، پَیرَوای ازشُمو دَ وسِیلِه چِیزخیل اُونا ره بُر مُونه؟ امزی خاطر، اُونا دَ بَلِه شُمو قضاوَت مُوکُنه. ۲۸لیکِن اگه ما دَ وسِیلِه روحِ خُدا جِنیات ره بُر مُونُم، بِدَنِید که پادشاهی خُدا دَ بَین شُمو اَمَده. ۲۹یا چِطور یگ نفر مِیتنه که دَ خانِه یگ آدمِ زورتُو داخِل شُنه و مال های شی ره غارَت کُنه، بِدُونِ ازی که اوّل امُو آدمِ زورتُو ره بسته کُنه؟ ولے بعد ازُو مِیتنه خانِه شی ره غارَت کُنه. ۳۰هر کسی که قد ازمه نِییه، دَ ضِد مه اَسته و هر کسی که قد ازمه جم نَمُوکُنه، اُو تِیت‌پَرَک مُونه.
۳۱امزی خاطر دَز شُمو مُوگُم، اِنسان هر رقم گُناه و کُفرگویی که کُنه، مِیتنه بخشِیده شُنه، مگم کُفرگویی دَ ضِدِ روح اُلقُدس بخشِیده نَمُوشه. ۳۲و هر کسی که دَ ضِدِ «باچِه اِنسان» توره بُگیه، بخشِیده مُوشه، مگم کسی که دَ ضِدِ روح اُلقُدس توره بُگیه، اُو بخشِیده نَمُوشه، نَه دَ اِی دُنیا و نَه دَ دُنیای که اَمدَنی یَه.
۳۳اگه دِرخت ره خُوب کاله کُنِید، اُو میوِه خُوب مِیدیه و اگه دِرخت ره خراب کاله کُنِید، اُو میوِه خراب مِیدیه، چُون دِرخت از میوِه خُو شِنَخته مُوشه. ۳۴اَی اَولادای تِیرمار، چِطور مِیتنِید چِیزای خُوب بُگِید، دَ حالِیکه شرِیر اَستِید؟ چُون دانِ اِنسان از چِیزی که دَ دِلِ اِنسان پِرَیمو اَسته، توره مُوگیه. ۳۵آدمِ خُوب از خزانِه خُوبِ دِل خُو چِیزای خُوب بُر مُونه و آدمِ شرِیر از خزانِه بَد خُو چِیزای بَد بُر مُونه. ۳۶مگم ما دَز شُمو مُوگُم که مردُم بَلدِه هر تورِه پُوچ-و-ناسَنجِیده که مُوگیه، دَ روزِ قضاوَت باید حِساب بِدیه؛ ۳۷چُون از خاطرِ تورای خُو عادِل حِساب مُوشی و از خاطرِ تورای خُو محکُوم مُوشی.“
۳۸اوخته یگ تعداد از عالِمای دِین و فرِیسیا دَزُو گُفت: ”اَی اُستاد، مو میخاهی که از تُو یگ مُعجزه بِنگری.“ ۳۹اُو دَ جوابِ ازوا گُفت: ”نسلِ شرِیر و زِناکار مُعجزه طلب مُونه! مگم هیچ مُعجزه دَزوا نِشو دَده نَمُوشه بغَیر از مُعجزِه یونُس پَیغمبر. ۴۰چُون امُو رقم که یونُس سِه شاو و سِه روز دَ کَورِه ماهی مَند، «باچِه اِنسان» ام سِه شاو و سِه روز دَ کَورِه زمی مُومَنه. ۴۱دَ روزِ قضاوَت مردُمِ نینوا قد امزی نسل ایسته مُوشه و اِی نسل ره محکُوم مُونه، چراکه مردُمِ اُو زمان بخاطرِ موعِظِه یونُس توبه کد. و آلی یَگو کس بُزُرگتَر از یونُس دَ اِینجی اَسته. ۴۲ملِکِه جنُوب دَ روزِ قضاوَت قد امزی نسل باله مُوشه و امیا ره محکُوم مُونه، چُون اُو از دُورتَرِین منطقِه دُنیا اَمَد تا حِکمتِ سُلَیمان ره گوش بِگِیره، و آلی یَگو کس بُزُرگتَر از سُلَیمان دَ اِینجی اَسته.
۴۳وختِیکه روحِ ناپاک از یگ آدم بُر مُوشه بَلدِه آرام گِرِفتو دَ جای های خُشک موره، مگم پَیدا نَمِیتنه. ۴۴اوخته اُو مُوگیه، ’پس دَ خانِه خُو مورُم، امزُو جای که اَمدُم.‘ وختِیکه پس مییه، اُو امُو خانه ره خالی، جارُو شُده و مُنَظَم مِینگره. ۴۵اوخته اُو رفته هفت روحِ دِیگه ره قد خُو میره که بَدتَر از خود شی یَه و اُونا دَ اُونجی داخِل شُده جای-دَ-جای مُوشه؛ و آخِرِکار حالتِ امزُو نفر بَدتَر از اوّل شی مُوشه. عَینِ چِیز قد امزی نسلِ شرِیر ام مُوشه.“
۴۶دَ حالِیکه عیسیٰ هنوز قد امزُو جمعیَت توره مُوگُفت، آبِه شی و بِرارون شی دَ بُرو ایسته بُود و میخاست که قد شی توره بُگیه. ۴۷یگ نفر اَمَده دَزشی گُفت: ”اونه، آبِه تُو و بِرارون تُو دَ بُرو ایسته یَه و میخایه که قد تُو توره بُگیه.“ ۴۸مگم کسی که امی ره گُفتُد عیسیٰ دَ جواب شی گُفت: ”آبِه مه کِی اَسته و بِرارون مه کِی یَه؟“ ۴۹و دِست خُو ره سُون یارای خُو دِراز کده گُفت: ”اینیا آبِه مه و بِرارون مه اَسته. ۵۰چُون هر کسی که خاست-و-اِرادِه آتِه مَره که دَ آسمو اَسته دَ جای بیره، اونَمُو بِرار و خوار و آبِه مه اَسته.“