۱وختِیکه عیسیٰ از گُفتونِ امزی تورا خلاص شُد، اُو جلِیلیه ره ایله کده دَ منطقِه یهُودیه دَ اُو طرفِ دریای اُردُن رفت. ۲یگ جمعیَتِ کٹه از پُشتِ شی اَمَد و اُو اُونا ره دَ اُونجی شفا دَد.
۳دَمزُو غَیت بعضی فرِیسیا دَ پیشِ ازُو اَمَد تا اُو ره آزمایش کُنه و ازُو پُرسان کده گُفت: ”آیا بَلدِه یگ مرد رَوا اَسته که خاتُون خُو ره دَ هر عِلَّتی که بَشه طلاق بِدیه؟“ ۴اُو دَ جوابِ ازوا گُفت: ”آیا شُمو نَخاندید که خالِقِ ازوا دَ شُروع اُونا ره مَرد و زَن خَلق کد ۵و گُفت، ’امزی خاطر مرد آته و آبِه خُو ره ایله کده قد خاتُون خُو یگجای مُوشه و هر دُوی شی یگ جِسم مُوشه؟‘ ۶دَمزی صُورت اُونا دِیگه دُو جِسم نِییه، بَلکِه یگ جِسم اَسته. پس چِیزی ره که خُدا یگجای کده اِنسان نَباید جدا کُنه.“ ۷اُونا دَزُو گُفت: ”پس چرا مُوسیٰ اَمر کد که دَ خاتُون خُو طلاق‌نامه بِدی و اُو ره ایله کُو؟“ ۸اُو دَزوا گُفت: ”مُوسیٰ بخاطرِ سنگدِلی شُمو اِجازه دَد که شُمو خاتُون خُو ره طلاق بِدِید. لیکِن از اوّل اِی رقم نَبُود. ۹و ما دَز شُمو مُوگُم، هر کسی که خاتُون خُو ره بغَیر از عِلَّتِ زِنا طلاق بِدیه و قد دِیگه خاتُو توی کُنه، اُو زِنا مُونه.“
۱۰یارای شی دَزُو گُفت: ”اگه وَضعیَتِ مرد دَ برابرِ خاتُون شی امی رقم بَشه، پس توی نَکدو بِهتر اَسته.“ ۱۱لیکِن اُو دَزوا گُفت: ”هر کس نَمِیتنه اِی توره ره قبُول کُنه، بَلکِه تنها اُو کسای قبُول مُوکُنه که بَلدِه ازوا عطا شُده. ۱۲چُون بعضی کسا اَسته که خُنثیٰ دَ دُنیا اَمَده؛ بعضی کسا دَ وسِیلِه مردُم خُنثیٰ شُده و کسای ام اَسته که از خاطرِ پادشاهی آسمو خودون خُو ره خُنثیٰ کده. کسی که مِیتنه اِی ره قبُول کُنه، بیلِید که قبُول کُنه.“
۱۳اوخته بچکِیچای ریزه دَ پیشِ عیسیٰ اَوُرده شُد تا اُو دِست خُو ره دَ سرِ ازوا بیله و دُعا کُنه. مگم یارای شی کسای ره که بچکِیچا ره اَوُرده بُود، سرزَنِش کد. ۱۴ولے عیسیٰ گُفت: ”بیلِید که بچکِیچای ریزه پیشِ ازمه بییه و اُونا ره از اَمَدو دَ پیشِ ازمه مَنع نَکُنِید، چراکه پادشاهی آسمو دَمزی رقم کسا تعلُق دَره.“ ۱۵اوخته دِستای خُو ره دَ سرِ ازوا ایشت و ازُونجی رفت.
۱۶دَ امزُو زمان یگ آدم دَ پیشِ عیسیٰ اَمَده گُفت: ”اُستاد، ما چی کارِ نیک انجام بِدُم تا زِندگی اَبَدی ره دَ دِست بیرُم؟“ ۱۷ عیسیٰ دَزُو گُفت: ”چرا دَ بارِه کارِ نیک از مه پُرسان مُونی؟ تنها یگ وجُود دَره که نیک اَسته و بَس. لیکِن اگه تُو میخاهی دَ زِندگی اَبَدی داخِل شُنی، احکام ره دَ جای بیَر.“ ۱۸اُو آدم پُرسان کد: ”کُدَم احکام ره؟“ عیسیٰ گُفت: ”قتل نَکُو، زِنا نَکُو، دُزی نَکُو، شاهِدی دروغ نَدی، ۱۹دَ آته و آبِه خُو اِحتِرام کُو و همسایِه خُو ره رقمِ خود خُو اَلّی دوست دَشته بَش.“ ۲۰امُو آدمِ جوان دَزُو گُفت: ”ما پگِ امزیا ره دَ جای اَوُردیم. دِیگه چی کمبُود دَرُم؟“ ۲۱عیسیٰ دَزُو گُفت: ”اگه میخاهی که کامِل شُنی، بورُو، دارایی خُو ره سَودا کُو و پَیسِه شی ره دَ غرِیبا بِدی؛ اوخته تُو دَ عالمِ باله صاحِبِ یگ گنج مُوشی. بعد ازُو بیه و از مه پَیرَوی کُو.“ ۲۲وختِیکه امُو آدمِ جوان اِی توره ره شِنِید، غَمگی شُد و ازُونجی رفت، چراکه اُو مال-و-دَولتِ کَلو دَشت.
۲۳اوخته عیسیٰ دَ یارای خُو گُفت: ”ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، بَلدِه آدمِ دَولتمَند غَدر سخت اَسته که دَ پادشاهی آسمو داخِل شُنه. ۲۴بسم دَز شُمو مُوگُم که تیر شُدونِ اُشتُر از نیفِه سِیزو آسوتَر اَسته نِسبَت دَ داخِل شُدونِ آدمِ دَولتمَند دَ پادشاهی خُدا.“ ۲۵وختی یارا امی توره ره شِنِید، اُونا غَدر حَیرو شُد و گُفت: ”پس کِی مِیتنه نِجات پَیدا کُنه؟“ ۲۶عیسیٰ سُون ازوا توخ کده گُفت: ”بَلدِه اِنسان اِی کار نامُمکِن اَسته، لیکِن بَلدِه خُدا پگِ چِیزا مُمکِن اَسته.“
۲۷اوخته پِترُس دَ جواب شی گُفت: ”اینه، مو تمامِ چِیز خُو ره ایله کدے و از تُو پَیرَوی مُونی. پس دَز مو چِیزخیل مِیرَسه؟“ ۲۸عیسیٰ دَزوا گُفت: ”ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، وختِیکه تمامِ چِیزا از نَو جور مُوشه و «باچِه اِنسان» دَ تَختِ بُزُرگی-و-جلال خُو مِیشِینه، شُمو کسای که از مه پَیرَوی کدِید ام دَ دوازده تَخت شِشته دَ بَلِه دوازده طایفِه اِسرائیل قضاوَت مُوکُنِید. ۲۹و هر کسی که خانه ها یا بِرارو یا خوارو یا آته و آبه یا خاتُو یا بچکِیچا یا زمِینای خُو ره بخاطرِ نامِ ازمه ایله کده بَشه، صد برابر شی ره دَ دِست میره و وارِثِ زِندگی اَبَدی ام مُوشه. ۳۰مگم غَدر کسای که اوّل اَسته آخِر مُوشه و آخِرها اوّل.“