۱خُداوند قد مُوسیٰ گپ زَده گُفت: ۲”قد بَنی اِسرائیل گپ بِزَن و دَزوا بُگی: ’وختِیکه یگ مَرد یا خاتُو نَذرِ خاص یعنی نَذرِ وَقف دَ گردون خُو مِیگِیره و خود ره بَلدِه خُداوند وَقف مُونه، ۳اُو باید از شرابِ انگُور و شراب قَوی پرهیز کُنه و سِرکِه انگُور و سِرکِه دِیگه چِیزا ره وُچی نَکُنه؛ از هیچ رقم آوِ انگُور وُچی نَکنه و انگُورِ تازه یا خُشک نَخوره. ۴اُو دَ تمامِ روزای وَقف خُو چِیزای ره که از تاگِ انگُور حاصِل مُوشه نَخوره، از خسته گِرِفته تا پوست شی. ۵اُو دَ تمامِ روزای نَذرِ وَقف خُو تیغ ره دَ سر خُو نَزَنه؛ تا تکمِیل شُدونِ روزای که خود ره بَلدِه خُداوند وَقف کده، مُقَدَّس بَشه و بیله که گِیسو ها یعنی مُوی های سر شی دِراز بییه. ۶اُو دَ تمامِ روزای که خود ره بَلدِه خُداوند وَقف کده، باید دَ نزدِیکِ جِنازه نَرَوه. ۷ حتیٰ اگه آته، آبه، بِرار یا خوار شی ام بُمُره؛ اُو باید خود ره نَجِس نَکُنه، چراکه نشانِ وَقفِ ازُو بَلدِه خُدای شی دَ سرِ ازُو اَسته. ۸اُو دَ تمامِ روزای وَقف خُو بَلدِه خُداوند مُقَدَّس اَسته.
۹اگه یَگو کس بےبلغه دَ پالُوی ازُو بُمُره و سرِ وَقف شُدِه ازُو نَجِس شُنه، اوخته اُو سر خُو ره دَ روزِ پاک شُدون خُو تَراش کُنه، یعنی دَ روزِ هفتُم تراش کُنه. ۱۰اُو دَ روزِ ھشتُم یگ جوره قُمری یا دُو چُوچِه کَوتر ره دَ پیشِ پیشوا دَ دانِ درگِه خَیمِه مُلاقات بَیره ۱۱و پیشوا یکی ازوا ره دَ عِنوانِ قُربانی گُناه و دِیگِه شی ره دَ عِنوانِ قُربانی سوختَنی تقدِیم کده بَلدِه ازُو کِفاره کنه، چراکه اُو نفر بخاطرِ جِنازه گُناه کده؛ دَ امزُو روز اُو سر خُو ره دُوباره تقدِیس کُنه ۱۲و روزای وَقف خُو ره از نَو بَلدِه خُداوند نَذر کُنه و یگ نَربَرِه یگ ساله ره دَ عِنوانِ قُربانی جُرم بَیره. روزای پیش ازُو حِساب نَمُوشه، چراکه سرِ وَقف شُدِه شی نَجِس شُد.
۱۳اینی قانُون ره نفرِ وَقف شُده دَ امزُو روز دَ جای بیره که روزای وَقفِ ازُو تکمِیل مُوشه: اُو باید دَ دانِ درگِه خَیمِه مُلاقات اَوُرده شُنه ۱۴و اُو قُربانی خُو ره دَ خُداوند تقدِیم کُنه، یعنی یگ نَربَرِه یگ ساله و بےعَیب دَ عِنوانِ قُربانی سوختَنی، یگ بارِه مادِه یگ سالِه و بےعَیب دَ عِنوانِ قُربانی گُناه، یگ قُوچِ بےعَیب دَ عِنوانِ قُربانی سلامَتی، ۱۵یگ ٹُکری نانِ فطِیر، ٹِکی های ره که از بِهترِین آرد و قد روغو گٹ شُده بَشه و نان های فطِیرِ تُنُک ره که دَ رُوی شی روغو ملِیده شُده بَشه قد هدیِه غَلّه-و-دانِه ازوا و قد هدیه های وُچی‌کدَنی ازوا. ۱۶پیشوا امُو چِیزا ره دَ حُضُورِ خُداوند بَیره و قُربانی گُناه و قُربانی سوختَنی ازُو ره تقدِیم کُنه. ۱۷اُو قُوچ ره دَ عِنوانِ قُربانی سلامَتی قد ٹُکری نانِ فطِیر دَ خُداوند تقدِیم کُنه و هدیِه غَلّه-و-دانه و هدیِه وُچی‌کدَنی ازُو نفر ره ام تقدِیم کُنه. ۱۸اوخته نفرِ وَقف شُده سرِ تقدِیس شُدِه خُو ره دَ دانِ درگِه خَیمِه مُلاقات کَل کُنه و مُوی سرِ تقدِیس شُدِه خُو ره گِرِفته دَ آتِشی پورته کُنه که دَ زیرِ قُربانی سلامَتی اَسته. ۱۹پیشوا یگ قَی جوشَنده شُدِه قُوچ ره قد یگ ٹِکی فطِیر و یگ نانِ فطِیرِ تُنُک از ٹُکری گِرِفته دَ بَلِه دِستِ نفرِ وَقف شُده بیله؛ اِی کار ره بعد از تَراش شُدونِ سرِ تقدِیس شُدِه ازُو کُنه. ۲۰اوخته پیشوا اُونا ره دَ عِنوانِ هدیِه بِلند کدَنی دَ حُضُورِ خُداوند بِلند کُنه؛ اُونا قد سِینِه بِلند شُده و رانِ تقدِیم شُده حِصِّه مُقَدَّس بَلدِه پیشوا اَسته. بعد ازُو امُو نفرِ وَقف شُده مِیتنه شراب وُچی کُنه.
۲۱اِی قانُون بَلدِه نفرِ وَقف شُده اَسته که دَ گردون خُو نَذر مِیگِیره. قُربانی ازُو بَلدِه خُداوند باید مُطابِقِ نَذر شی بَشه، عِلاوِه از چِیزی که اُو مِیتَنه تقدِیم کُنه. اُو مُطابِقِ نَذری که دَ گردون خُو گِرِفته باید عمل کُنه و قانُون ره بَلدِه وَقف خُو اِجرا کُنه.‘“
۲۲خُداوند قد مُوسیٰ گپ زَده گُفت: ۲۳”قد ھارُون و باچه های شی گپ بِزَن و دَزوا بُگی: ’بَنی اِسرائیل ره دَ امزی طرِیقه بَرکت بِدِید و دَزوا بُگِید:
۲۴”خُداوند تُو ره بَرکت بِدیه و از تُو مُحافِظَت کُنه.
۲۵خُداوند قد نُورِ رُوی خُو دَ بَلِه تُو روشَنی کُنه و فَیضِ ازُو نصِیب تُو شُنه.
۲۶خُداوند رُوی خُو ره سُون تُو کُنه و دَز تُو صُلح-و-آرامِش بِدیه.“
۲۷دَمزی رقم اُونا نام مَره دَ پیشِ بَنی اِسرائیل بِگِیره و ما اُونا ره بَرکت مِیدیُم.‘“