۱جوابِ مُلایم قار-و-غَضَب ره تا مِیشَنّه،
مگم تورِه سخت خَشمِ اِنسان ره کَلو مُونه.
۲زِبونِ آدمِ دانا عِلم-و-معرِفَت ره قابِلِ قبُول جور مُونه،
مگم از دانِ آدمای جاهِل حَماقَت بُر مُوشه.
۳تمامِ جای ها دَ پیشِ چِیمِ خُداوند اَسته
و اُو مردُمِ خُوب و بَد ره تَشخِیص مُونه.
۴زِبونی که سلامَتی دَ وجُود میره، مِثلِ یگ دِرختِ حَیات اَسته.
مگم زِبونِ فِریبکار روحِ اِنسان ره مَیده مُونه.
۵آدمِ جاهِل نصِیحَتِ آتِه خُو ره خار حِساب مُونه،
لیکِن شخصِ هُوشیار پَند-و-سرزنِش ره قبُول مُونه.
۶دَ خانِه آدمِ نیک مال-و-دَولت کَلو اَسته،
لیکِن عایدِ شخصِ بَد زَحمت-و-جنجال دَز شی پَیدا مُونه.
۷لب های آدمای دانا عِلم-و-معرِفَت ره تِیت مُونه،
مگم دِلِ آدمای بےعقل اُوطور نِییه.
۸خُداوند از قُربانی بَدکارا نَفرَت دَره،
لیکِن از دُعای مردُمای نیک خوش شی مییه.
۹خُداوند از راه-و-طرِیقِ آدمِ بَدکار بَد مُوبَره،
مگم اُو پَیرَوِ راستی ره دوست دَره.
۱۰کسی که راهِ راست ره ایله کنه، جَزای سخت دَ اِنتِظار شی اَسته
و کسی که از اِصلاح شُدو نَفرَت دَشته بَشه، اُو مُومُره.
۱۱اگه دوزَخ و عالمِ مُردا دَ نظرِ خُداوند بَرمَلا یَه،
پس دِلِ اِنسان چِیقس کَلوتَر دَزُو معلُومدار اَسته.
۱۲آدمِ لَوڈه سرزنِش-و-تَنبیه ره خوش نَدره
و پیشِ آدمای دانا نَموره.
۱۳دِلِ خوش، چِهره ره خوشحال مُونه،
مگم غَم-و-غُصِّه دِل روحِ اِنسان ره پژمُرده.
۱۴دِلِ آدمِ دانا دَ تَلاشِ دانایی اَسته،
مگم دانِ آدمای بےعقل خود ره از جهالَت سیر مُونه.
۱۵تمامِ روز های زِندگی مردُمِ بَدبَخت سراسر پُر از جنجال اَسته،
مگم دِلِ خوش، زِندگی شی مِثلِ مِهمانی دایمی اَلّی اَسته.
۱۶ مال-و-دَولتِ کم قد ترسِ خُداوند بِهتر اَسته
نِسبَت دَ دارایی کَلونی که قد جنجال-و-تَشوِیش یگجای بَشه.
۱۷نان-و-پیاز دَ جای که مُحَبَت بَشه بِهتر اَسته
نِسبَت دَ گوشتِ گاو که قد نَفرَت قتی بَشه.
۱۸آدمِ تُندخُوی جنجال پَیدا مُوکُنه،
مگم آدمِ باصَبر-و-حَوصِله جنجال ره قُوی مُونه.
۱۹راهِ آدمِ سُست قد خار پوشَنده یَه،
مگم راهِ دُرُستکارا اَوار اَسته.
۲۰باچِه دانا آتِه خُو ره خوشحال مُونه،
مگم آدمِ بےعقل آبِه خُو ره پوزخَند مِیزَنه.
۲۱آدمِ کمعقل از لَوڈه‌گی خوشی حاصِل مُونه،
لیکِن آدمِ فامِیده دَ راهِ راست قَدَم میله.
۲۲نَقشِه که بِدُونِ مشوَره کشِیده مُوشه ناکام مُومَنه،
لیکِن مُشاوِرای کَلو باعِثِ کامیابی مُوشه.
۲۳اِنسان وختِیکه جوابِ خُوب مِیدیه ازُو لِذَت مُوبَره،
و تورِه که دَ جای شی گُفته شُنه، چِیقس خُوب اَسته!
۲۴راهِ حَیات، آدمِ دانا ره سُون باله مُوبَره
و نَمیله که اُو دَ عالمِ مُردا بوره.
۲۵خُداوند خانِه آدمای مغرُور ره از بَین مُوبَره،
لیکِن پُلوانِ زمِینِ خاتُونِ بیوه ره ثابِت نِگاه مُونه.
۲۶خُداوند از نَقشه های بَد نَفرَت دَره،
لیکِن از توره های پاک-و-خالِص خوش شی مییه.
۲۷کسی که دَ پُشتِ فایدِه ناحق مِیگرده دَ خانَوادِه خُو نُقص مِیرسَنه،
مگم کسی که از رِشوَت بَد شی مییه، عُمرِ ازُو دِراز مُوشه.
۲۸آدمِ نیک-و-صادِق پیش از جواب دَدو فِکر مُونه،
لیکِن از دانِ بَدکارا چِیزای خراب بُر مُوشه.
۲۹خُداوند از بَدکارا دُوری مُونه،
لیکِن اُو دُعای آدمای نیک-و-صادِق ره گوش مُونه.
۳۰نُورِ چِیما دِل ره خوش مُونه،
و خبرِ خوش استُغونا ره تازه و سالِم نِگاه مُونه.
۳۱کسی که سرزنِشِ زِندگی بَخش ره قبُول کُنه،
از جُملِه آدمای دانا حِساب مُوشه.
۳۲کسی که پَند-و-نصِیحَت ره رَد مُونه،
اُو دَ جانِ خود خُو رِیشخَندی مُونه،
لیکِن کسی که سرزنِش ره قبُول مُوکُنه
دِلِ ازُو دانا مُوشه.
۳۳ترسِ خُداوند دَ اِنسان حِکمت یاد مِیدیه،
و فروتنی، عِزَت و اِحتِرام ره دَ وجُود میره.