۱شرابِ انگُور اِنسان ره رِیشخَند مُونه و شرابِ قَوی باعِثِ جنجال مُوشه؛
هر کسی که مُعتادِ شراب شُنه، اُو دانا نِیَسته.
۲قارِ پادشاه رقمِ غُرِشِ شیر اَلّی اَسته:
کسی که قارِ ازُو ره بَیره جان خُو ره دَ خطر مِیندَزه.
۳دُوری از جنجال عِزَت-و-سرافرازی یگ شخص ره نِشو مِیدیه،
مگم آدمِ جاهِل زُود جنگ مُونه.
۴آدمِ ٹمبل زمِین خُو ره دَ مَوقِع شی قُلبه نَمُونه،
و دَ وختِ حاصِل هر چی تَلاش مُونه، چِیزی دَ دِست شی نَمییه.
۵مقصدِ دِلِ اِنسان رقمِ آوِ زیرِ چاه اَلّی اَسته،
مگم آدمِ دانا مِیتنه که اُو ره بِکشه.
۶غَدر کسا خود خُو ره وفادار فِکر مُونه،
مگم آدمِ قابِلِ اِعتِماد ره کِی پَیدا مِیتنه؟
۷آدمِ نیک دَ راستی-و-صداقت زِندگی مُونه
و اَولادای شی بعد ازُو خوش بَخت مُوشه.
۸پادشاه که دَ تَختِ قضاوَت مِیشِینه،
قد چِیمای خُو هر بَدی ره از خُوبی جدا مُونه.
۹کِی گُفته مِیتنه که ”ما دِل خُو ره پاک نِگاه کدیم،
و از خطا های خُو پاک شُدیم؟“
۱۰سنگای تَرازُو و اندازه های که غَلَط بَشه،
خُداوند از هر دُوی شی بَد مُوبَره.
۱۱حتیٰ یگ بَچکِیچه از رفتار خُو شِنَخته مُوشه
که اعمال شی پاک-و-دُرُست اَسته یا نَه.
۱۲گوش ره بَلدِه شِنِیدو و چِیم ره بَلدِه دِیدو،
هر دُوی شی ره خُداوند خَلق کده.
۱۳اگه خاو ره دوست دَری، غرِیب مُوشی،
پس بیدار بَش تاکه از نان سیر شُنی.
۱۴خرِیدارِ مال دَ دُکاندار مُوگه: ”بَد اَسته، بَد اَسته!“
و غَیتِیکه خرِیده دُور رفت، مُوگه که ”اَجَب دَ جان شی زَدُم!“
۱۵طِلّا و دانه ها غَدر پَیدا مُوشه،
مگم زِبونِ پُر دانِش مِثلِ جَواهِراتِ قِیمَتبای، کم پَیدا یَه.
۱۶کسی که ضامِنِ شخصِ بیگَنه شُده، کالای شی ره گِرَو بِگِیر
و امُو کالای شی ره مِثلِ گِرَو نِگاه کُو، چراکه اُو ضامِنِ خاتُونِ بیگَنه شُده.
۱۷نانی که از راهِ دروغ دَ دِست مییه شِیرِین اَسته،
مگم عاقُبَت شی کام ره تَلخ مُونه.
۱۸نَقشه های خُو ره دَ مشوَرِه دِیگرو بِکَش
و بِدُونِ هِدایَت دَ جنگ نَرو.
۱۹آدمِ چُغزَک رازهای دِیگرو ره تِیت مُونه،
پس قد آدمِ کَلوگوی شِشت-و-برخاست نَکُو.
۲۰کسی که آته و آبِه خُو ره نالَت کُنه،
چِراغ شی گُل شُده زِندگی شی گور وَری ترِیک مُوشه.
۲۱میراثی که دَ آسانی دَ دِست اَمَده بَشه
دَ آخِر بَرکت نَدره.
۲۲دَ دِل خُو نَگوی: ”ما بَدی ره قد بَدی جواب مِیدُم.“
تَوَکُل خُو ره دَ خُداوند بُکُو و اُو تُو ره نِجات مِیدیه.
۲۳خُداوند از سنگای نادُرُستِ تَرازُو بَد شی مییه
و تَرازُوهای غَلَط ام خُوب نِییه.
۲۴راه های اِنسان ره خُداوند تعیِین مُوکُنه،
پس اِنسان چِطور مِیتنه که خود شی راهِ خُو ره بُفامه؟
۲۵کسی که اَبَلَک-و-ناسَنجِیده نذر دَ گَردون خُو بِگِیره
اِمکان دَره که خود ره دَ دام بِندَزه.
۲۶پادشاهِ دانا بَدکارا ره از نیکُوکارا جدا مُونه
و دَ آخِر بَدکارا ره دَ زیرِ چَرخی مِیندَزه که گندُم ره از کاه جدا مُونه.
۲۷وِجدانِ اِنسان چِراغ خُداوند اَسته،
که پگِ رازهای تاشَکی اِنسان ره معلُومدار مُونه.
۲۸رَحمت و راستی پادشاه، ازُو حِفاظَت مُوکُنه
و تَختِ پادشاهی شی دَ وسِیلِه رَحمت پایَدار مُومَنه.
۲۹شان-و-شَوکتِ جوانا قُوَت شی اَسته
و عِزَتِ آدمای پِیر مُوی سفید شی.
۳۰ضَربه ها و زَخم ها، دِلِ اِنسان ره از بَدی پاک مُونه،
و رَده های شَلّاق خانِه دِل ره سُتره مُونه.