۱اَی تمامِ مردُمِ رُوی زمی،
بَلدِه خُداوند آوازِ خوشی بُر کُنِید!
۲خُداوند ره قد خوشی عِبادت کُنِید
و سرُود خانده دَ حُضُورِ ازُو بیِید.
۳بِدَنِید که خُداوند، خُدا اَسته.
اُو مو ره خَلق کده و مو دَزُو تعلُق دَری؛
مو قَوم ازُو اَستی و گوسپندوی علفچر شی.
۴دَ درگه ھای ازُو قد شُکرگُزاری داخِل شُنِید
و دَ حَولی های شی قد سِتایش؛
اُو ره شُکر-و-سِپاس بُگِید و نام شی ره سِتایش کُنِید،
۵چراکه خُداوند نیکو اَسته،
رَحمت شی اَبَدی و وفاداری ازُو نسل اَندر نسل.