۱آدمای لَوڈه-و-بےشعُور دَ دِل خُو مُوگیه:
”خُدا وجُود نَدره.“
اُونا فاسِد اَسته و کارای زِشت انجام مِیدیه،
دَ مینکلِ ازوا هیچ کس کارِ نیک انجام نَمِیدیه.
۲خُداوند از عالمِ باله سُون بَنی آدم توخ مُونه
تا بِنگره که آیا کُدَم آدمِ دانا وجُود دَره که دَ طلبِ خُدا بَشه؟
۳اُونا پگ شی گُمراه شُده و قتی فاسِد گشته،
دَ مینکلِ ازوا هیچ کس کارِ نیک انجام نَمِیدیه، حتیٰ یگ نفر ام نَه.
۴آیا تمامِ آدمای شرِیر-و-بَدکار هیچ دانایی نَدره
که قَوم مَره رقمِ نان اَلّی مُوخوره
و خُداوند ره یاد نَمُوکُنه؟
۵پس اُونا سخت وَحشَت زَده مُوشه،
چراکه خُدا قد مردُمای عادِل اَسته.
۶ اَی شرِیرو، شُمو قَصدِ آدمِ غرِیب-و-بیچاره ره باطِل مُونِید،
مگم خُدا پناهگاهِ ازوا اَسته.
۷ کشکِه نِجات بَلدِه اِسرائیل از صَهیون بییه!
وختی خُداوند خوشبَختی قَوم خُو ره دُوباره بیره،
یعقُوب خوشی مُونه، اِسرائیل خوشحال مُوشه.