۱واقِعاً خُدا دَ حقِ اِسرائیل نیکو اَسته،
دَ حقِ کسای که پاک دِل اَسته.
۲لیکِن ما، نزدِیک بُود که پایای مه بِلَخشه
و کم مَندُد که قَدم های مه از راه بُر شُنه.
۳چُون حَسَدِ آدمای کِبری-و-مغرُور ره خوردُم
وختِیکه کامیابی-و-آسایشِ شرِیرو ره دِیدُم.
۴چراکه اُونا تا دَمِ مَرگ دَرد-و-رَنج نَدره؛
و جِسمِ ازوا چاق-و-قَوی اَسته.
۵اُونا رقمِ مردُمِ عام دَ مُشکِلات نِییه
و مِثلِ دِیگرو دَ بَلا گِرِفتار نَمُوشه.
۶امزی خاطر، مغرُوری گردوبَندِ ازوا یَه
و ظُلم رقمِ کالا اُونا ره پوشَنده.
۷چِیمای ازوا از چاغی بُرو بُر شُده
و خیالاتِ دِلِ ازوا حد-و-اندازه نَدره.
۸اُونا رِیشخَندی مُونه و توره ھای شرِیرانه مُوگیه؛
اُونا مغرُورانه مردُم ره تهدِید دَ ظُلم مُونه.
۹اُونا دان خُو ره دَ ضِدِ آسمو قرار مِیدیه
و زِبونِ ازوا دَ رُوی زمی اِدعاهای کَلو مُونه.
۱۰امزی خاطر مردُم سُون ازوا دَور مُوخوره
و توره های ازوا ره رقمِ آو های کَلو وُچی مُونه.
۱۱و اُونا مُوگیه: ”خُدا چِطور مِیتَنه بُفامه؟
آیا حضرتِ اعلیٰ دانایی دَره؟“
۱۲اَرے، آدمای شرِیر امی رقم اَسته؛
همیشه دَ آسایش اَسته و مال-و-دَولتِ ازوا کَلو شُده موره.
۱۳واقعاً ما دِل خُو ره بےفایده پاک نِگاه کدیم
و دِستای خُو ره دَ نشانی بےگُناهی شُشتیم.
۱۴تمامِ روز ما دُچارِ بَلا-و-مُصِیبت اَستُم
و هر صُبح سرزَنِش مُوشُم.
۱۵اگه مُوگُفتُم که ”ما امی رقم گُفته مورُم،“
واقعاً، ما دَ حقِ جماعتِ بچکِیچای تُو خیانَت مُوکدُم.
۱۶وختی ما چورت زَدُم تا امی توره ره بُفامُم،
بَلدِه مه کَلو مُشکِل تمام شُد،
۱۷تا اِی که دَ جایگاهِ مُقَدَّسِ خُدا داخِل شُدُم؛
اوخته عاقُبَتِ شرِیرو ره پَی بُردُم.
۱۸راستی که اُونا ره دَ جای لَخشَندُک قرار مِیدی؛
و اُونا ره تاه پورته کده نابُود مُوکُنی.
۱۹اونه، اُونا دَ یگ لحظه نابُود مُوشه
و دَ وسِیلِه وَحشَت ها کامِلاً از بَین موره!
۲۰اُونا مِثلِ خاوِ یگ نفر اَسته که بیدار مُوشه و خاو ره پُرمُشت مُونه؛
اَی خُداوند، غَیتِیکه باله مُوشی، خیالاتِ ازوا ره خار-و-حقِیر حِساب مُونی.
۲۱وختِیکه جان مه تلخ شُدُد
و دِل مه پاره پاره بُود،
۲۲ اوخته ما لَوڈه بُودُم و فهم نَدشتُم
و دَ پیش تُو رقم یگ حَیوان بُودُم.
۲۳دَ هر حال، ما دایم قد ازتُو اَستُم
و تُو از دِستِ راست مه مِیگِیری.
۲۴تُو قد مشوَرِه خُو مَره هِدایَت مُونی
و بعد ازُو مَره صاحِبِ عِزَت-و-اِحتِرام مُونی.
۲۵دَ آسمو غَیر ازتُو کِی ره دَرُم؟
و دَ زمی غَیر ازتُو هیچ چِیز ره نَمیخایُم.
۲۶اِمکان دَره که جِسم و دِل مه از کار بُفته،
ولے خُدا تکیه‌گاهِ دِل مه و اِنتِخاب مه اَسته تا اَبَد.
۲۷دَ حقِیقت، کسای که از تُو دُور اَسته، از بَین موره؛
و کسای که دَزتُو بےوَفایی مُونه، اُونا ره نابُود مُونی.
۲۸لیکِن بَلدِه ازمه، خُوب اَسته که دَ خُدا نزدِیک بَشُم.
ما خُداوند-خُدا ره پناهگاهِ خُو جور کدیم
تا از پگِ کارای ازُو نقل کنُم.