۱بعد ازُو بَلدِه مه یگ نَی دَده شُد که رقمِ چیوِ اندازه گِیری بُود و دَز مه گُفته شُد: ”باله شُو و خانِه خُدا و قُربانگاه ره اندازه بِگِیر و تِعدادِ کسای ره که دَ اُونجی عِبادت مُونه حِساب کُو. ۲لیکِن حَولی بُرونِ خانِه خُدا ره ایله بِدی و اُو ره اندازه نَگِیر، چراکه اُو بَلدِه مِلَّت ها دَده شُده و اُونا بَلدِه چِل و دُو ماه شارِ مُقَدَّس ره پایمال مُونه. ۳و ما دَ دُو شاهِد خُو که کالای پلاسی پوشِیده، قُدرت-و-اِختیار مِیدیُم که مُدَتِ یگ هزار و دُوصد و شصت روز نَبُوَت کُنه.“ ۴اَمیا دُو دِرختِ زَیتُون و دُو چِراغدان اَسته که دَ حُضُورِ خُداوندِ عالم ایسته مُوشه. ۵اگه کُدَم کس بِخایه که دَزوا ضَرَر بِرسَنه، آتِش از دانِ ازوا بُر مُوشه و دُشمَنای ازوا ره قُورت مُونه؛ و هر کسی که قَصد کُنه دَزوا ضَرَر بِرسَنه باید امی رقم کُشته شُنه. ۶امیا قُدرت-و-اِختیار دَره که آسمو ره بَند کُنه تا دَ دَورونِ روزای که نَبُوَت مُونه بارِش نَباره. امچُنان امیا دَ بَلِه آو ها قُدرت-و-اِختیار دَره که اُونا ره دَ خُون تبدِیل کُنه و هر غَیتِیکه بِخایه، زمی ره دَ هر رقم بَلا گِرِفتار کُنه.
۷و زمانی که اُونا شاهِدی دَدون خُو ره خلاص کُنه، «جانوَرِ وَحشی» که از چاهِ بےآخِر بُر مُوشه قد ازوا جنگ مُونه و دَ بَلِه ازوا پیروز مُوشه و اُونا ره مُوکُشه. ۸جَسَد های ازوا دَ سَرَکِ عُمُومی شارِ کٹه پورته مُوشه که بطَورِ کِنایه «سَدُوم» و «مِصر» گُفته شُده، دَ امزُو جای که مَولای ازوا ام دَ صلِیب میخکوب شُد. ۹مُدَتِ سِه و نِیم روز مردُما از هر قَوم و طایفه و زِبو و مِلَّت جَسَدای ازوا ره توخ مُونه و اِجازه نَمِیدیه که اُونا دَ قبر ایشته شُنه. ۱۰باشِنده های رُوی زمی بخاطرِ ازوا خوشی مُونه و جشن گِرِفته دَ یگدِیگِه خُو تُحفه رَیی مُونه، چراکه امی دُو پَیغمبر باشِنده های رُوی زمی ره دَ عذاب کدُد. ۱۱لیکِن بعد از سِه و نِیم روز، روحِ حَیات از جانِبِ خُدا دَ جَسَد های ازوا دَراَمد و اُونا سرِ پایای خُو ایسته شُد و کسای که اُونا ره دِید، سخت ترس خورد. ۱۲اوخته اُونا از عالمِ باله یگ آوازِ بِلند ره شِنِید که دَزوا گُفت: ”دَ اِینجی باله بیِید.“ و دَ حالِیکه دُشمَنای ازوا توخ مُوکد اُونا دَ آوُر سُونِ آسمو باله رفت. ۱۳دَ امزُو ساعت یگ زِلزِلِه قَوی رُخ دَد که دَهُم حِصِّه شار تباه شُد و هفت هزار نفر دَ امزُو زِلزِله از بَین رفت و کسای که باقی مَندُد، ترس خورده خُدای آسمو ره حمد-و-ثنا گُفت. ۱۴«وای» دوّم تیر شُد؛ اینه، «وای» سِوّم دَ زُودی مییه.
۱۵وختِیکه ملایکِه هفتُم شیپُور ره دَ صَدا اَوُرد، آواز های بِلند دَ آسمو شِنِیده شُد که مُوگُفت: ”پادشاهی دُنیا از خُداوند مو و از مسیح ازُو شُد و اُو تا اَبَداُلاباد پادشاهی مُونه.“ ۱۶و امُو بِیست و چار بُزُرگ که دَ حُضُورِ خُدا دَ بَلِه تَخت های خُو شِشتُد، رُوی دَ خاک اُفتَده خُدا ره پرَستِش کد ۱۷و گُفت:
”تُو ره شُکر-و-سِپاس مُوگی اَی خُداوند-خُدای قادِرِ مُطلَق که اَستی و بُودی،
چراکه تُو قُدرتِ بُزُرگ خُو ره دَ دِست گِرِفتے و دَ پادشاهی کدو شُروع کدے.
۱۸مِلَّت ها قار شُد و غَضَبِ ازتُو اَمَد.
آلی زمانی رَسِیده که مُرده ها ره قضاوَت کُنی
و دَ خِدمتگارای خُو یعنی دَ پَیغمبرا
و دَ مُقَدَّسِین و دَ کسای که از نام تُو مِیتَرسه،
چی ریزه و چی کٹه، اَجر بِدی
و کسای که زمی ره تباه مُونه، اُونا ره نابُود کُنی.“
۱۹اوخته خانِه خُدا دَ عالمِ باله واز شُد و صندُوقِ عهدِ خُدا دَ مَنِه خانِه شی دِیده شُد و دَ اُونجی آتِشَک، آواز ها، گُرگُردراغ، زِلزِله و زالِه شَدِید رُخ دَد.