۱دَ اِتوار په ورځ سحر وختى چه لا توره خړه وه مريم مګدلينى هغه قبر له راغله اَؤ څۀ ګورى چه دَ قبر دَ خُلے نه ګټ بيرته کړے شوے وو. ۲نو هغے په شمعُون پطروس اَؤ هغه بل مُريد پسے دَؤ کړو چا سره چه عيسىٰ مينه کوله اَؤ ورته ئے ووئيل چه ”هغوئ خو مالِک دَ قبر نه وړے دے، اَؤ دا نۀ ده معلُومه چه کُوم ځائے ئے هغه ښخ کړے دے.“
۳نو پطروس اَؤ هغه بل مُريد پاڅيدل اَؤ قبر پلو روان شول. ۴هغوئ څنګ په څنګ زغاښتل خو بل مُريد دَ پطروس نه مخکښے شو اَؤ قبر ته ئے ځان ورسوو. ۵هغۀ دَ ننه وکتل اَؤ دَ لټے کفن ئے وليدو چه هلته پروت وو خو دَ ننه ورنۀ راغلو. ۶بيا شمعُون پطروس په هغۀ پسے راغے اَؤ قبر ته ورننوتو. هغۀ دَ لټے کفن وليدو ۷اَؤ هغه رومال چه دَ عيسىٰ سر ئے پرے تړلے وو هغه دَ کفن سره نۀ وو پروت بلکه ځان له جُدا نغښتے شوے په يو بل ځائے کښے پروت وو. ۸نو بيا کُوم مُريد چه مخکښے راغلے وو هغه هم قبر ته ورننوتو اَؤ وئے ليدل اَؤ يقين ئے راغے. ۹تر دغه وخته هغوئ دَ صحيفو په مطلب نۀ وُو رسيدلى چه دا ئے ښکاره کړے وه چه عيسىٰ به خامخا دَ مړو نه بيا ژوندے پاڅى.
۱۰نو مُريدان بيرته کورته لاړل. ۱۱خو مريم دَ قبر نه بهر ولاړه وه اَؤ ژړل ئے. کله چه هغے وژړل نو بيا ئے په قبر کښے سر ور دَ ننه کړو، ۱۲اَؤ هلته ئے دوه فرښتے په سپينو جامو کښے دَ مړى په ځائے ناستے وليدے، يوه سر پَلو اَؤ بله پښو ته، په هغه ځائے کښے چرته دَ عيسىٰ لاش کيښودے شوے وو. ۱۳هغوئ هغے ته ووئيل چه ”اَئے ښځے! تۀ ولے ژاړے؟“
هغے جواب ورکړلو چه ”هغوئ زما مالِک چرته وړے دے اَؤ ما ته دا نۀ ده معلُومه چه هغه ئے کُوم ځائے ښخ کړے دے.“
۱۴دَ دے خبرو نه پس هغے مخ راواړولو اَؤ څۀ ګورى چه عيسىٰ هم هلته ولاړ دے، خو هغے ونۀ پيژندلو چه دا عيسىٰ دے. ۱۵عيسىٰ هغے ته ووئيل، ”ته ولے ژاړے؟ تۀ څوک لټوے؟“
هغے دا خيال وکړو چه ګنى دا دَ دے باغ مالى دے، نو ورته ئے ووئيل، ”صاحبه! که چرے تا دَ دے ځائے نه وړے دے نو ما ته دا ووايه چه هغه دِ کُوم ځائے ښخ کړے دے، نو زَۀ به هغه دَ هغه ځائے نه يوسم.“
۱۶عيسىٰ ووئيل، ”مريمے!“
هغے هغۀ ته مخ ورو ګرزوو اَؤ وئے وئيل، ”ربونى!“ چه په عبرانئ کښے اُستاذ ته وئيلے شى.
۱۷عيسىٰ ووئيل، ”ما ته لاس مه راؤړه ځکه چه زَۀ لا پلار ته نۀ يم تلے خو زما ورُوڼو له لاړه شه اَؤ هغوئ ته ووايه چه زَۀ اوس خپل پلار ته اَؤ ستاسو پلار ته، خپل خُدائے ته اَؤ ستاسو خُدائے ته پاس ځم.“
۱۸مريم مګدلينى مُريدانو له لاړه اَؤ وئے وئيل چه ”ما مالِک وليدو!“ اَؤ هغوئ ته ئے دَ هغۀ پيغام ورسوو.
۱۹هم دَ هغه اِتوار په ورځ ماښام چه مُريدانو دَ يهوديانو دَ ويرے نه دروازے بندے کړے وے ناست وُو، چه عيسىٰ راغے دَ هغوئ په مينځ کښے ودريدو اَؤ ورته ئے ووئيل، ”په تاسو دِ سلامتيا وى!“ ۲۰اَؤ بيا ئے هغوئ ته خپل لاسُونه اَؤ خپله پوښتئ وښووله. نو کله چه مُريدانو مالِک وليدو نو هغوئ ډير خوشحاله شُو. ۲۱عيسىٰ يو ځل بيا ووئيل چه ”په تاسو دِ سلامتيا وى، څنګه چه پلار زَۀ را استولے يم هم دغسے زَۀ تاسو استوم.“ ۲۲بيا ئے په هغوئ وپُوکل اَؤ وئے وئيل، ”رُوحُ القُدس واخلئ! ۲۳که چرے تاسو دَ چا ګُناهُونه وبخښئ نو هغوئ وبخښلے شُو، اَؤ که چرے تاسو هغه ونۀ وبخښئ نو هغه به نابخښلے پاتے شى.“
۲۴په دولسو مُريدانو کښے يو توما چه برغونے هم بللے شى دَ نورو سره هغه وخت هلته موجُود نۀ وو چه عيسىٰ راغے. ۲۵نو مُريدانو هغۀ ته حال ووے چه مُونږ مالِک ليدلے دے. هغۀ ووئيل چه ”تر څو چه ما دَ هغۀ په لاس دَ ميخُونو سُورے ليدلے نۀ وى، اَؤ خپلے ګوتے مے پرے نۀ وى لګولے په کُوم ځائے کښے چه ميخُونه ټک وهلى شوى وُو اَؤ خپل لاسُونه دَ هغۀ په پوښتئ ونۀ لګوم نو زَۀ به دا يقين ونۀ کړم.“
۲۶يوه هفته پس دَ هغۀ مُريدان بيا په کوټه کښے ناست وُو اَؤ توما ورسره موجُود وو. سره دَ دے چه دروازے بندے وے نو عيسىٰ ورغے دَ هغوئ په مينځ کښے ودريدو اَؤ وئے وئيل، ”په تاسو دِے سلامتيا وى“ ۲۷بيا ئے توما ته ووئيل، ”خپلے ګوتے دلته کيږده اَؤ زما لاسُونه ووينه اَؤ خپل لاس وړاندے کړه اَؤ زما په پوښتئ ئے ولګوه اَؤ نور شک مه کوه خو يقين وکړه.“ ۲۸توما ووئيل، ”زما مالِکه اَؤ زما خُدايه!“
۲۹عيسىٰ ووئيل، ”په دے چه تا زَۀ وليدم نو ايمان دِ راؤړو. بختور دى هغوئ چه زَۀ ئے نۀ يم ليدلے خو ايمان راؤړى.“
۳۰بے شکه چه عيسىٰ دَ خپلو مُريدانو په وړاندے نورے هم ډيرے مُعجزے څرګندے کړے، کُومے چه په دے کتاب کښے نۀ دى ليکلے شوے. ۳۱اَؤ هغه چه دلته ليکلے شوے دى دا تش په دے غرض دى چه تاسو په دے ايمان راؤړئ چه عيسىٰ هم مسيح دے، يعنے دَ خُدائے زوئے، اَؤ دَ ايمان راؤړلو په وسيله دَ هغۀ په نوم ژوندُون ولرئ.