۱څۀ مُوده پس عيسىٰ دَ ګليل دَ درياب بلے غاړے ته لاړو چه تيبرياس هم ورته وائى. ۲اَؤ يوه لويه ګڼه ورپسے وه چا چه دَ ناروغو دَ روغولو اَؤ دَ رنځُورانو دَ روغيدو ننداره ليدلے وه. ۳بيا عيسىٰ دَ غرۀ لمنے ته لاړو اَؤ هلته دَ مُريدانو سره کښيناستو. ۴دَ فسح دَ اختر وخت رانزدے وو کُوم چه دَ يهوديانو لوئے اختر وى. ۵بيا چه عيسىٰ خپلے سترګے اُوچتے کړے نو يوه لويه ګڼه ئے وليده چه دَ هغۀ په طرف راروانه ده. نو عيسىٰ فيليپوس ته ووئيل چه ”مُونږ به دَ دے خلقو دَ پاره ډوډئ دَ کُومه را پيدا کوو؟“ ۶دا ئے صرف دَ هغۀ دَ آزميښت دَ پاره ووئيل، ګنى هسے عيسىٰ ته دا معلُومه وه چه هغه به څۀ کوى.
۷فيليپوس ورته جواب ورکړو چه ”په دوؤ سوو دينارو به هم دومره ډوډئ ونۀ شى چه دَ دے خلقو لږه لږه ورسى.“
۸دَ هغۀ په مُريدانو کښے يو مُريد اندرياس چه دَ شمعُون پطروس ورور وو، هغۀ ته ئے ووئيل چه ۹”دلته يو هلک دے. دَ هغۀ سره دَ اوربشو پينځۀ ډوډئ اَؤ دوه کبان شته، خو هغه به دَ دے دومره خلقو دَ پاره څۀ وى؟“
۱۰عيسىٰ ووئيل، ”دا خلق کښينوئ.“ هلته ښه ډير واښۀ وُو، نو سړى چه خوا اَؤ شا پينځۀ زره وُو، کښيناستل. ۱۱بيا عيسىٰ ډوډئ واخستے، شکر ئے وکړو اَؤ هغه ئے په هغه ناستو خلقو وويشلے اَؤ هم دغه رنګ عمل ئے دَ کبانو سره وکړو اَؤ هغوئ په مړه ګيډه وخوړل. ۱۲کله چه ټولو ښۀ په مړه خيټه خوراک وکړو نو هغۀ خپلو مُريدانو ته ووئيل، ”دا پاتے شوے ټُکړے راټولے کړئ دَ دے دَ پاره چه هيڅ هم درنه ضائع نۀ شى.“ ۱۳هغوئ داسے وکړل اَؤ دَ هغه پنځو ډوډو دَ خوړلو نه پس دومره ټُکړے پاتے شوے چه دولس ټوکرئ ترے ډکے شوے.
۱۴کله چه خلقو دَ عيسىٰ دا مُعجزه وليده نو دا خبره خوره شوه چه په رښتيا دا به هم هغه نبى وى دَ کُوم دَ راتلو زيرے چه شوے وو. ۱۵عيسىٰ چه دَ دے نه خبر شو چه هغوئ دَ هغۀ دَ نيولو اَؤ خپل بادشاه جوړولو په اِراده دَ راتلو نيت لرى نو هغه بيرته غرۀ ته ستُون شو.
۱۶چه شپه خوره شوه نو دَ عيسىٰ مُريدان دَ درياب غاړے ته لاړل، ۱۷په خپله کِشتئ کښے کښيناستل اَؤ کفرنحُوم ته دَ پورے وتو په نيت ئے خپله کِشتئ ټيل وهله. تيارۀ بيا خوره شوے وه اَؤ عيسىٰ لا ورسره يو ځائے شوے نۀ وو. ۱۸په دے دوران کښے تيزه سيلئ چليده اَؤ درياب چپے چپے وو. ۱۹کله چه هغوئ درے څلور ميله کِشتئ وچلوله نو هغوئ عيسىٰ په اوبو باندے روان وليدو چه دَ کِشتئ په لور را نزدے کيږى. هغوئ ويرے واخستل، ۲۰خو عيسىٰ آواز ورکړو، ”ويريږئ مه، دا زَۀ يم.“ ۲۱نو بيا هغوئ دے ته تيار شُو چه هغه کِشتئ ته پريږدى اَؤ سمدستى کِشتئ هغه غاړے ته ورسيده چرته چه دَ دوئ دَ تلو نيت وو.
۲۲بل سحر هغه ګڼه دَ درياب په بله غاړه ولاړه وه اَؤ هغوئ هلته صرف يوه کِشتئ کتلے وه اَؤ دَ دے نه خبر وُو چه عيسىٰ دَ خپلو مُريدانو سره کِشتئ ته نۀ وو ختلے، څوک چه دَ هغۀ نه بغير لرے لاړل. ۲۳بهر حال دَ تيبرياس نه نورے کِشتئ دے غاړے ته هغه ځائے ته نزدے راغلے چرته چه خلقو هغه ډوډئ خوړلے وه، په کُومه چه مالِک شکر ويستلے وو. ۲۴کله چه خلقو وکتل چه هلته نۀ خو عيسىٰ وو اَؤ نۀ ئے مُريدان وُو نو هغوئ په خپله په کشتو کښے سوارۀ شول اَؤ دَ عيسىٰ په تلاش کښے کفرنحُوم ته روان شول.
۲۵هغوئ په بله غاړه عيسىٰ وليدو اَؤ هغوئ عيسىٰ ته ووئيل، ”مالِکه! تۀ دلته کله راغلے؟“
۲۶عيسىٰ جواب ورکړو، ”رښتيا خو دا دى چه زَۀ په دے خبر يم چه تاسو زما په تلاش کښے ځکه نۀ ئے راغلى چه تاسو نخښے وکتلے بلکه ځکه چه تاسو ډوډئ وخوړه اَؤ لوږه مو ما ته شوه. ۲۷تاسو خوارى وکړئ، نۀ صرف دَ دے فانى ډوډئ دَ پاره بلکه دَ هغے ډوډئ دَ پاره چه دَ تل تر ژوندُون پورے پاتے کيږى. اَؤ اِبن آدم به تاسو ته دا ډوډئ درکړى ځکه چه هم په هغۀ باندے پلار يعنے خُدائے په خپله دَ اِختيارمند کيدو مُهر لګولے دے.“
۲۸بيا هغوئ هغۀ ته ووئيل چه ”مُونږ ته څۀ کول په کار دى چه دَ خُدائے کار وکړو؟“
۲۹عيسىٰ جواب ورکړو چه ”دَ خُدائے کار دا دے چه په هغه چا ايمان راؤړى چه هغه ئے را استولے دے.“
۳۰هغوئ ووئيل، ”تۀ مُونږ ته کُومه مُعجزه ښکاره کولے شے چه مُونږ په تا ايمان راؤړو؟ تۀ به څۀ وکړے؟ ۳۱لکه چه صحيفے وائى چه زمُونږ پلارُونو نيکُونو په صحرا کښے من خوړلو، هغۀ هغوئ له دَ آسمان نه خوراک ورکوو.“
۳۲عيسىٰ جواب ورکړو، ”زَۀ تاسو ته دا وايم چه دا رښتيا نۀ دى چه مُوسىٰ تاسو ته دَ آسمان نه رښتينے ډوډئ درکوله بلکه دا رښتيا دى چه زما پلار تاسو ته دَ آسمان نه ډوډئ درکوى. ۳۳کُومه ډوډئ چه خُدائے درکوى هغه دَ آسمان نه راکُوزيږى اَؤ دُنيا له ژوندُون ورکوى.“
۳۴هغوئ هغۀ ته ووئيل، ”مالِکه! مُونږ ته دغه ډوډئ اوس اَؤ هميشه راکوه.“
۳۵عيسىٰ هغوئ ته ووئيل، ”زَۀ دَ ژوندون ډوډئ يم. څوک چه ما له راځى هغه به هيڅکله نۀ وږے کيږى اَؤ څوک چه په ما ايمان راؤړى هغه به هيڅکله نۀ تږى کيږى. ۳۶خو څنګه چه ما ووئيل چه تاسو زَۀ ليدلے يم خو ايمان راباندے نۀ راؤړئ. ۳۷هر څۀ چه زما پلار ما ته راکوى هغه به ما له راځى اَؤ څوک چه ما له راځى هغه به زَۀ هيڅ کله ونۀ شړم. ۳۸زَۀ دَ آسمان نه دَ خپلے رضا کولو دَ پاره نۀ يم راکُوز شوے بلکه دَ هغۀ دَ رضا دَ پاره چا چه زَۀ را استولے يم. ۳۹دا دَ هغۀ رضا ده چه هغۀ چه ما ته هر څۀ راکړى دى دَ هغے نه يو هم ورک نۀ کړم خو هغه ټول په آخرى ورځ راپورته کړم. ۴۰ځکه چه دا زما دَ پلار مرضى ده چه هر هغه څوک چه زوئے ووينى اَؤ په هغۀ ايمان راؤړى، هغه دے دَ تل ژوندُون خاوند شى، اَؤ زَۀ به ئے په آخرى ورځ بيا پاڅوم.“
۴۱په دے باندے يهوديان وګُوريدل ځکه چه هغۀ ووئيل چه ”زَۀ هغه دَ آسمان نه راکُوزه شوے ډوډئ يم.“ ۴۲هغوئ ووئيل، ”په رښتيا چه دَئے خو دَ يُوسف زوئے عيسىٰ دے چه مُونږ دَ دَۀ مور اَؤ پلار پيژنُو، نو بيا څنګه دَئے وئيلے شى چه زَۀ دَ آسمان نه راکُوز شوے يم؟“
۴۳نو بيا عيسىٰ جواب ورکړو چه ”په خپلو کښے مه ګُوريږئ ۴۴ځکه چه ما ته يو داسے سړے نۀ شى راتلے کُوم چه پلار چه زَۀ ئے راليږلے يم ما ته رانۀ کاږى، اَؤ زَۀ به هغه په آخرى ورځ راپورته کړم. ۴۵اَؤ دا دَ نبيانو په صحيفو کښے ليک دى. ”اَؤ هغوئ به خُدائے پوهه کړى.“ هر هغه څوک چه دَ پلار آؤرى اَؤ زده کړى هغه ما ته راځى. ۴۶زما مطلب دا نۀ دے چه ګنى چا پلار ليدلے دے بے له هغۀ نه چه دَ خُدائے نه راغلے دے، هغۀ پلار ليدلے دے. ۴۷په رښتيا رښتيا زَۀ تاسو ته دا وايم چه ايمان راړُونکے دَ تل ژوندُون خاوند دے. ۴۸زَۀ دَ ژوندُون ډوډئ يم ۴۹ستاسو پلارُونو نيکُونو په صحرا کښے من وخوړلو اَؤ هغوئ مړۀ دى. ۵۰خو زَۀ دَ هغے ډوډئ خبره کوم کُومه چه دَ آسمان نه راځى، هر څوک چه هغه وخورى نو هغه هيچرے نۀ مرى. ۵۱زَۀ دَ ژوندُون ډوډئ يم چه دَ آسمان نه راکُوزه شوے ده. اَؤ څوک چه دا ډوډئ وخورى هغه به تل ژوندے وى. کُومه ډوډئ چه زَۀ ورکوم هغه زما جُسه ده اَؤ زَۀ ئے دَ دُنيا دَ ژوندون دَ پاره ورکوم.“
۵۲په دے په يهوديانو کښے يوه زبردسته جګړه راپورته شوه، هغوئ ووئيل چه ”دا سړے خپله جُسه مُونږ ته خوړلو له څنګه را کولے شى؟“
۵۳عيسىٰ جواب ورکړو، ”په رښتيا رښتيا زَۀ تاسو ته وايم چه تر څو چه تاسو دَ اِبن آدم جُسه ونۀ خورئ اَؤ دَ هغۀ وينه ونۀ څښئ تر هغے تاسو په ځان کښے ژوندُون نۀ شئ ليدے. ۵۴څوک چه زما جُسه وخورى اَؤ زما وينه وڅښى هغه دَ تل ژوندُون خاوند دے اَؤ هغه به زَۀ په آخرى ورځ پورته کړم. ۵۵زما جُسه حقيقى خوراک دے اَؤ زما وينه حقيقى څښاک دے ۵۶څوک چه زما جُسه خورى اَؤ زما وينه څښى هغه په ما کښے پاتے کيږى اَؤ زَۀ په هغۀ کښے پاتے کيږم ۵۷لکه چه ژوندى پلار زَۀ راواستولم اَؤ زَۀ دَ پلار په وجه ژوندے يم، دغه شان څوک چه ما وخورى هغه به زما په وجه ژوندے وى ۵۸هم دا هغه ډوډئ ده چه دَ آسمان نه را کُوزه شوے ده اَؤ دا دَ هغه ډوډئ په شان نۀ ده چه زمُونږ پلارُونو نيکونو وخوړله اَؤ مړۀ شول. څوک چه دا ډوډئ وخورى هغه به تل تر تله ژوندے وى.“
۵۹دا خبرے عيسىٰ هغه وخت په عبادت خانے کښے وکړے کله چه هغۀ په کفرنحُوم کښے تعليم ورکولو ۶۰دَ هغۀ ډيرو مُريدانو دَ دے په آؤريدو ووئيل چه ”دا زمُونږ دَ زغم نه بهر ده، نو بيا ئے څوک آؤريدلے شى؟“
۶۱عيسىٰ خبر وو چه دَ هغۀ مُريدان په دے حقله ګُوريږى، نو هغۀ هغوئ ته ووئيل چه ”آيا تاسو په دے خفه کيږئ؟ ۶۲دا څۀ خبره ده که تاسو اِبن آدم هغه ځائے ته په ختو ووينئ چرته چه هغه وړُومبے وو؟ ۶۳صرف رُوح دَ ژوندُون سبب دے، جُسه دَ هيڅ کار نۀ ده اَؤ کُومے خبرے چه ما تاسو ته کړے دى هغه هم رُوح دے اَؤ هم ژوندُون. ۶۴خو بيا هم په تاسو کښے ځنے داسے دى چه ايمان نۀ لرى.“ ځکه چه عيسىٰ ته دَ مخکښے نه دا معلُومه وه چه څوک به ايمان نۀ راؤړى اَؤ څوک به په هغۀ مُخبرى کوى. ۶۵ځکه هغۀ ووئيل چه ”دغه وجه ده چه ما تاسو ته ووئيل چه هيڅوک هم ما ته نۀ شى راتلے تر څو چه پلار ورته دا توان ورکړے نۀ وى.“
۶۶دَ هغه وخت نه پس دَ عيسىٰ ډير مُريدان دَ هغۀ نه په شا شول اَؤ دَ هغے نه پس دَ هغۀ سره نۀ ګرزيدل. ۶۷نو عيسىٰ هغه دولسو مُريدانو ته ووئيل، ”آيا تاسو هم ما پريښودل غواړئ؟“
۶۸شمعُون پطروس ورته جوب ورکړو، ”مالِکه چا له به مُونږ لاړ شُو؟ تا سره خو دَ تل ژوندُون خبرے دى. ۶۹زمُونږ په تا ايمان دے اَؤ مُونږ په دے پوهه شوى يُو چه تۀ دَ خُدائے قُدوس يئے.“
۷۰عيسىٰ جواب ورکړو، ”آيا ما تاسو دولس واړه غوره کړى نۀ يئ څۀ؟ خو په تاسو کښے يو اِبليس هم دے!“ ۷۱دَ هغۀ مطلب دَ شمعُون اسکريوتى دَ زوئے يهوداه نه وو ځکه چه هم دا هغه وو چه په عيسىٰ به مُخبرى کوى اَؤ هغه په دغه دولسو مُريدانو کښے يو وو.