۱ ایسّا مَسیه، هُدائے چُکّئے وشّێن مِستاگئے بُنگێج و شروهات.
۲ اَنچُش که اِشئیا نبیئے کتابا نبشته اِنت:
« بچار، من وتی کاسِدا چه تئو پێسر راهَ دئیان»
« که آ، تئیی راها تچک و تئیارَ کنت.»
۳ « گیابانا، کَسے گْوانکَ جنت:»
« هُداوندئے راها تئیار و»
« آییئے کِشکا راست و تچک بکنێت.»
۴ پاکشۆدۆکێن یَهیا گیابانا زاهر بوت و گْوانکی جت: ”چه وتی گناهان پشۆمان ببێت، تئوبه بکنێت و پاکشۆدی بکنێت که بَکشگَ بێت.“ ۵ مردم، چه یَهودیَهئے سجّهێن مێتگ و کلّگان و چه اورشَلیمئے شهرا آییئے کِرّا شتنت. وتی گناهِش منّتنت و یَهیایا اُردُنئے کئورا پاکشۆدیَ داتنت. ۶ یَهیایا چه اُشترئے پُٹان گوَپتگێن پۆشاک گوَرا اَت و پۆستێن کمربندے لانکا بستگ‌اَتی. آییا، مَدَگ و گیابانی بێنگَ وارت. ۷ یَهیایا جارَ جت و گوَشتی: ”چه من و رَند، مردے کئیت که چه من باز زۆرمندتر اِنت و منا اے لاهکی هم نێست که کۆنڈان بکپان و آییئے کئوشبندان ببۆجان. ۸ من شمارا گۆن آپا پاکشۆدیَ دئیان، بله آ شمارا گۆن هُدائے پاکێن روها پاکشۆدیَ دنت.“
۹ آ رۆچان، ایسّا چه جَلیلئے دَمگئے شهر ناسِرَها آتک و اُردُنئے کئورا یَهیائے دستا پاکشۆدی دئیگ بوت. ۱۰ اَنچُش که آ چه آپا در آیگا اَت، دیستی که آسمانئے دپ پَچ بوت و هُدائے پاکێن روه کپۆتێئے دْرۆشما آتک و آییئے سرا اێر نِشت. ۱۱ چه آسمانا اے تئوار آتک: ”تئو منی دۆستێن بَچّ ائے و من چه تئو باز وشّ و رَزا آن.“
۱۲ هما وهدا پاکێن روها ایسّا گیابانا رئوان دات. ۱۳ آ، تان چِلّ رۆچا گیابانا مَنت و شئیتان آییا باز چَکّاسگا اَت. اۆدا جنگلی جانوَر هم گۆن آییا هۆر اَتنت و پرێشتگان آییئے هِزمت کرت.
۱۴ چه یَهیائے دَزگیر بئیگا رَند، ایسّا جَلیلا شت و هُدائے بادشاهیئے وشّێن مِستاگئے جاری جت و ۱۵ گوَشتی: ”وهد آتکگ و رَستگ. هُدائے بادشاهی نزّیکّ اِنت. تئوبه بکنێت و هُدائے وشّێن مِستاگئے سرا باور بکنێت.“ ۱۶ ایسّا، جَلیلئے مَزَن‌گوَرمئے لَمبا رئوگا اَت که دو ماهیگیری دیست، شَمون و آییئے برات اَنْدْریاس، که په ماهیگیریا وتی دام و ماهۆران گوَرما چێر گێجگا اَتنت. ۱۷ ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”بیاێت، منی رَندگیریا بکنێت و من شمارا اَنچُشَ کنان که ماهیگ گِرگئے بدلا، مردمانی دلا شکار بکنێت.“ ۱۸ آیان هما دمانا وتی دام یله دات و آییئے همراه بوتنت. ۱۹ ایسّا که کمّے دێما شت زِبْدیئے چُکّ، آکوب و آییئے برات یوهَنّایی دیستنت، که بۆجیگا نِشتگ‌اَتنت و وتی ماهۆران سْراچگ و شَرّ کنگا اَتنت. ۲۰ اَنچُش که ایسّایا آ دیستنت، گْوانکی جتنت. آ دوێنان، وتی پت زِبْدی گۆن کارندهان بۆجیگا یله دات و ایسّائے همراه بوتنت.
۲۱ ایسّا و آییئے مرید کَپَرناهومئے شهرا شتنت. شَبَّتئے رۆچا ایسّا کَنیسَها شت و مردمی تالیم داتنت. ۲۲ مردم چه آییئے درس و سَبکّان هئیران اَتنت، چێا که آییا شَریَتئے زانۆگرانی پئیما درسَ ندات، گۆن واک و اِهتیارے تالیمَ دات. ۲۳ همے وهدا، کَنیسَهئے تها یکّ مردێا که آییا جِنّے پِر اَت، کوکّار کنانا گوَشت: ۲۴ ”او ایسّا ناسِری! ترا گۆن ما چِه کار اِنت؟ آتکگئے که مارا گار و تباه بکنئے؟ منَ زانان تئو کئے ائے، تئو هُدائے گچێن کرتگێن هما پاکێن ائے.“ ۲۵ ایسّایا جِنّ هکّل دات و گوَشتی: ”وتی دپا بدار و اے مردا یله دئے.“ ۲۶ جِنّا آ مرد سکّ پْرِتک و ژامبلێنت و کوکّار کنان چه آییا در آتک. ۲۷ مردمان په هئیرانی وت‌مان‌وتا گوَشت: ”اے چۆنێن هبرے؟ گوَشئے نۆکێن تالیمے، گۆن چُشێن واک و اِهتیارے که جِنّان هم هُکمَ دنت و جِنّ هم آییئے هبرا مَنّنت.“ ۲۸ دێر نگوَست که جَلیلئے سجّهێن کِرّ و گوَران، ایسّایا نام در آورت.
۲۹ ایسّا، اَنچُش که چه کَنیسَها در کپت، آکوب و یوهَنّائے همراهیا شَمون و اَنْدْریاسئے لۆگا شت. ۳۰ اۆدا، شَمونئے وَسّیگ تپیگ اَت و نِپادئے سرا وپتگ‌اَت. اَنچُش که ایسّا لۆگا آتک، نادْراهئے هالِش دات، ۳۱ ایسّا نزّیکّا شت، آییئے دستی گپت و پادی کرت. آییئے تَپ کپت، آ وشّ بوت و آیانی هِزمت کنگا لگّت.
۳۲ بێگاها رۆنِندا رَند، مردمان وتی نادْراه که آیانی نیاما گنۆک و جِنّی هم هست‌اَت، ایسّائے کِرّا آورتنت. ۳۳ شهرئے سجّهێن مردم، لۆگئے دپا مُچّ بوتنت. ۳۴ ایسّایا بازێنے دْراه کرت که ڈئول ڈئولێن نادْراهیان گپتگ‌اَتنت و بازێن گنۆکانی جِنّی کَشّتنت، آییا جِنّ په هبرا نه‌اِشتنت، چێا که جِنّان آ پَجّاهَ آورت.
۳۵ سَباها ماهَلّه که اَنگت تهار اَت، ایسّا پاد آتک، چه لۆگا در کپت، یکّ گِستا و پناهێن جاگهێا شت و دْوایی کرت. ۳۶ شَمون و آییئے همراه په ایسّائے شۆهازا در کپتنت. ۳۷ وهدے ایسّااِش دیست، گۆن آییا گوَشتِش: ”سجّهێن مردم ترا شۆهاز کنگا اَنت.“ ۳۸ ایسّایا گوَشت: ”بیاێت دگه نێمگێا برئوێن، دێم په کِرّ و گوَرئے هَلک و هَنکێنان، تانکه من وشّێن مِستاگا برسێنان، چێا که من په همے کارا آتکگان.“ ۳۹ گڑا، سجّهێن جَلیلا تَرّ و تابی کرت، کَنیسَهانی تها وشّێن مِستاگئے جاری جت و جِنّیانی جِنّی هم کَشّت و در کرتنت.
۴۰ یکّ مردے، که آییا سْیَه‌گَرّ اَت ایسّائے کِرّا آتک، کۆنڈان کپت، دَزبندی کرت و گوَشتی: ”اگن تئو بلۆٹئے، منا وشّ و پَلگار کرتَ کنئے.“ ۴۱ ایسّایا آییئے سرا سکّ بَزّگ بوت، دستی شهارت و آ مردی دست پِر مُشت و گوَشتی: ”منَ لۆٹان، وشّ و پَلگار بئے.“ ۴۲ هما دمانا آ مرد چه سْیَه‌گَرّا دْراه بوت. ۴۳ رُکست کنگئے وهدا، ایسّایا کَڈّن کرت و گوَشت: ۴۴ ”هُژّار بئے. هچکَسا چه اے هبر و هالا سَهیگ مکن. بله برئو، وتا دینی پێشوایا پێش بدار و په وتی پاک و پَلگاریا، هما کُربانیگ که موسّائے شَریَتا نبیسگ بوتگ، هئیراتی بکن تانکه په آیان گواه و شاهدیے ببیت.“ ۴۵ بله آ مرد که چه اۆدا در کپت، وتی دْرهبکشیئے هبری هر جاه شِنگ و تالان کرت. اے سئوَبا، نون ایسّایا سرزاهرا، هچّ شهرێا شتَ نکرت، دشت و گیابان و گِستاێن جاگهانَ ترّت. بله اَنگت مردم چه هر نێمگا آییئے کِرّا آتکنت.