۱ رندا، چه اورشَلیما آتکگێن لهتێن پَریسی و شَریَتئے زانۆگر ایسّائے کِرّا آتک و گوَشتِش: ۲ ”تئیی مرید چێا مئے پت و پیرُکی رهبندا پرۆشنت و چه ورگا پێسر دستَ نشۆدنت؟“ ۳ آیانی پَسّئوا گوَشتی: ”شما چێا په وتی دۆد و رهبندانی دارگا هُدائے هُکمانَ پرۆشێت؟! ۴ هُدایا گوَشتگ: وتی پت و ماتا شرپ و اِزَّت بدئےو هرکَس که وتی پت و ماتا زاه و دْوا بدنت، باید اِنت کُشگ ببیت. ۵ بله شما گوَشێت: ’اگن کَسے وتی پت یا ماتا بگوَشیت: ”هما کُمکّ که من باید اِنت شمارا بداتێن، آ من هُدائے راها کُربانیگ کرتگ،“ ۶ نون زلورت نه‌اِنت آ وتی پت و ماتا شرپ بدنت.‘ شما په وتی دۆد و رهبندانی دارگا هُدائے هبرا پرۆشێت. ۷ او دورو و دوپۆستێن مردمان! اِشئیا نبیا چه هُدائے نێمگا شمئے بارئوا شَرّ گوَشتگ: ۸ اے مردم دپا منا سَتا دئینت، بله دلِش چه من باز دور اِنت. ۹ آ مُپتا منا پرستشَ کننت و مردمانی جۆڑێنتگێن راه و رَهبندان سۆجَ دئینت.“
۱۰ ایسّایا مردم وتی کِرّا لۆٹت و گوَشتنت: ”گۆش بدارێت و سرپد ببێت. ۱۱ آ چیزّے که دپا رئوت مردما ناپاکَ نکنت، بله هما چیزّ که چه دپا درَ کئیت مردما ناپاکَ کنت.“ ۱۲ نون مرید آییئے کِرّا آتکنت و گوَشتِش: ”زانئے که تئیی اے هبران پَریسی تئورێنتگ‌اَنت؟“ ۱۳ ایسّایا پَسّئو دات: ”هر نهالے که منی آسمانی پتا نکِشتگ، اَلّما گوَجگَ بیت. ۱۴ شما آیان بئے مکنێت، آ کۆرانی کۆرێن رهشۆن اَنت، وهدے یکّ کۆرے دومی کۆرا راها شۆنَ دنت گڑا دوێن چاتا کپنت.“
۱۵ پِتْرُسا گوَشت: ”اے مِسالئے مانایا مارا سرپد کن.“ ۱۶ ایسّایا گوَشت: ”شما اَنگت همینکدر ناسرپد اێت؟ ۱۷ نزانێت هرچے که دپا رئوت، لاپا مانَ بیت و پدا چه رۆتان درَ کئیت. ۱۸ بله هرچے که چه دپا درَ کئیت، بێها چه دلا پادَ کئیت و همے چیزّ انسانا ناپاکَ کنت. ۱۹ چێا که بدێن پِگر و هئیال، هۆن و کۆش، زِنا، بێننگی، دُزّی، درۆگێن شاهدی و کُپر، چه دلا چستَ بنت. ۲۰ اے سجّهێن، مردما ناپاک و پلیتَ کننت، بله اگن کَسے گۆن نشُشتگێن دستان ورگ بوارت، سِلّ و ناپاکَ نبیت.“
۲۱ ایسّایا آ جاگه یله دات و سور و سئیدونئے سرڈگارا شت. ۲۲ کَنهانی جنێنے که همۆدئے مردمے اَت آتک و کوکّاری کرت: ”او هُداوند، او داوود بادشاهئے چُکّ! ترا منی سرا بَزّگ بات. پلیتێن روهے منی جنکّا سکّ آزارَ دنت.“ ۲۳ بله ایسّایا جوابے ندات. نون مریدان دَزبندی کرت: ”اِشیا یَل کن، گلّێنی، مئے رَندا کپتگ و باز کوکّار کنگا اِنت.“ ۲۴ ایسّایا دَرّاێنت: ”من بَسّ په بنی اِسراییلئے گارێن مێشان راه دئیگ بوتگان.“ ۲۵ گڑا جنێن آییئے پادان کپت و گوَشتی: ”او هُداوند! منا کُمکّ کن.“ ۲۶ گوَشتی: ”چه چُکّانی دستا نانئے پَچ گِرگ و کُچکّانی دێما دئور دئیگ شَرّ نه‌اِنت.“ ۲۷ جنێنا گوَشت: ”او هُداوند! بله کُچکّ وتی واهندانی پرزۆنگئے سرارۆکێن نگنئے ٹُکّرانَ ورنت.“ ۲۸ گڑا ایسّایا آییئے پَسّئوا گوَشت: ”او بانُک! تئیی باور مُهر و رێدگ اِنت، پمێشکا هما ڈئول که تئو لۆٹئے اَنچُشَ بیت.“هما دمانا آییئے جنکّ دْراه بوت.
۲۹ ایسّایا آ جاگه اِشت و شت، چه جَلیلئے مَزَن‌گوَرمئے تئیابا گوَست و یکّ کۆهێئے سرا سر کپت و نِشت. ۳۰ بازێن مردمے آییئے کِرّا آتک، لَنگ، کۆر، مُنڈ، لِلّ و دگه هر پئیمێن نادْراهِش، ایسّائے دێما آورتنت و ایسّایا دْراه کرتنت. ۳۱ وهدے مردمان دیست که گُنگ هبر کنگا اَنت، مُنڈ دْراه بئیگا اَنت، لَنگ تَرّگا اَنت و کۆر گِندگا اَنت، گڑا اِسراییلی هئیران بوتنت و وتی هُدااِش ستا و سنا کرت.
۳۲ ایسّایا وتی مرید لۆٹت و گوَشتنت: ”منا اے مردمانی سرا بَزّگَ بیت، سئے رۆچ اِنت منی کِرّا اَنت و نون په ورگا هچِّش نێست. گۆن شدیگێن لاپا اِشان رُکست کنگَ نلۆٹان، چۆ مبیت که راها بتُسنت و بکپنت.“ ۳۳ مریدان درّاێنت: ”اے بَرّ و گیابانا په اینچُک مردمئے وراکا، نان چه کجا بیارێن؟“ ۳۴ گڑا ایسّایا چه مریدان جُست کرت: ”شمارا چُنت نان گۆن؟“گوَشتِش: ”هپت نان و لهتێن هُردێن ماهیگ.“ ۳۵ آییا مردم زمینئے سرا نندگئے هُکم داتنت. ۳۶ گڑا هپتێن نان و ماهیگی زرتنت، هُدائے شُگری گپت، نانی چُنڈ چُنڈ کرت و مریدانی دستا داتنت و مریدان مردمانی سرا بهر کرتنت. ۳۷ سجّهێنان سێرا وارت و رندا چه سر آتکگێن نانانی چُنڈان، مریدان هپت لَچ پُرّ کرت. ۳۸ چار هزار مردێنا وراک وارت، آیان جنێن و چُکّ هم گۆن اَت. ۳۹ مردمانی رُکست کنگا رَند، ایسّا بۆجیگا نِشت و مَگَدَنئے سرڈگارا شت.