۱ پَریسی و سَدوکیانی لهتێن مردم ایسّائے کِرّا په آییئے چَکّاسگا آتک و آسمانی نشانیے لۆٹتِش. ۲ بله ایسّایا پَسّئو دات: ”وهدے بێگاهَ بیت شما گوَشێت: ’بۆم و هئوا وشَّ بیت چێا که آسمانئے رَنگ سُهر اِنت.‘ ۳ سباها گوَشێت: ’مرۆچی توپّانَ بیت چێا که آسمانئے رَنگ مُج و هۆنچک اِنت.‘ اے پئیما آسمانئے رنگ و نشانیانی کِساس کنگا زانێت، بله زمانگ و وهدئے نشانیانی کِساس کنگا نزانێت. ۴ شِرّ و زِنهکارێن نَسل و پَدرێچ نشانیَ لۆٹیت، بله آیان یونُس نبیئے نشانیا اَبێد، دگه هچّ نشانیے دئیگَ نبیت.“رَندا ایسّایا آ یله داتنت و شت.
۵ وهدے مرید مَزَن‌گوَرمئے دومی پهناتا رَستنت زانتِش که نانِش شمُشتگ. ۶ ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”هُژّار بێت! چه پَریسی و سَدوکیانی هُمیرا پهرێز کنێت.“ ۷ گڑا آ وت‌مان‌وت هبر کنگا لگّتنت: ”واجه پمێشکا چُشَ گوَشیت که ما نان گۆن وت نئیاورتگ.“ ۸ ایسّایا زانت که چے گوَشگا اَنت، پمێشکا گوَشتی: ”او کَمباوران! چێا جێڑگا اێت که ’گۆن ما نان نێست،‘ ۹ اَنگت هچّ سرپد نبوتگێت؟! شما آ پنچێن نان شمُشتگ، که پنچ هزار مردما سێرا وارت و چه سر آتکگێن نگنان چُنت سَپْت پُرّ کرت؟ ۱۰ یا هما هپتێن نان که چار هزار مردما وارت و سێر کرت و شما چه سر آتکگێنان چُنت سَپْت پُرّ کرت؟ ۱۱ گڑا چۆن سَرکِچَ نئوَرێت که من گۆن شما نانانی بارئوا هبر نکرتگ؟ چه پَریسی و سَدوکیانی هُمیرا پهرێز کنێت.“ ۱۲ گڑا مرید سرپد بوتنت که آییا نگوَشتگ چه آرتێن هُمیرا پهرێز بکننت، چه پَریسی و سَدوکیانی تالیما وتا دور بدارنت.
۱۳ وهدے ایسّا کئیسَریَه پیلیپیئے سرڈگارا آتک، چه وتی مریدان جُستی کرت: ”مردم انسانئے چُکّئے بارئوا چے گوَشنت، من کئے آن؟“ ۱۴ آیان پَسّئو دات: ”لهتێنَ گوَشیت پاکشۆدۆکێن یَهیا ائے، لهتێنَ گوَشیت اِلیاس نبی ائے، دگه لهتێنَ گوَشیت اِرِمیا نبی ائے یا چه آ دگه نبیان یکّے.“ ۱۵ گڑا چه آیان جُستی کرت: ”شما وت منی بارئوا چے گوَشێت، من کئے آن؟“ ۱۶ شَمون پِتْرُسا پَسّئو دات: ”تئو مَسیه ائے، نمیرانێن هُدائے چُکّ.“ ۱۷ ایسّایا دَرّاێنت: ”او شَمون، او یونائے چُکّ! تئو بَهتاورے ائے، چێا که اے هبر انسانێا په تئو زاهر و پَدّر نکرتگ، منی پت که آسمانا اِنت، آییا پَدّر کرتگ. ۱۸ ترا گوَشان: تئو پِتْرُس ائے و اے تَلارئے سرا من وتی کِلیسائے بُنیاتا اێرَ کنان که مَرکئے زۆر آییا هچبر پرۆشَ ندنت و آییئے سرا سۆبێنَ نبیت. ۱۹ من آسمانی بادشاهیئے کلیتان ترا دئیان، زمینئے سرا هرچے که تئو مکنَ کنئے، آسمانا هم مکن کنگَ بیت، هرچے که زمینئے سرا تئو رئوا کنئے آسمانا هم رئوا کنگَ بیت.“ ۲۰ رَندا آییا وتی مرید پرمان کرتنت: ”هچکَسا مگوَشێت که من مَسیه آن.“
۲۱ چه هما وهدا رَند ایسّا گۆن وتی مریدان په تچک و پَدّری هبر کنگا لگّت که ”اَلّما، باید اِنت اورشَلیما برئوان، چه کئومئے کماش، مزنێن دینی پێشوا و شَریَتئے زانۆگرانی دستا سکّی و سۆری بسگّان و کُشگ ببان و سئیمی رۆچا زندگ ببان و جاه بجنان.“ ۲۲ پِتْرُسا آ یکّ کِرّے کَشّت و په ایراز گوَشتی: ”او هُداوند! هُدا چُش مکنات. گۆن تئو هچبر اے پئیما نبیت.“ ۲۳ ایسّایا چَکّ تَرّێنت و گۆن پِتْرُسا گوَشتی: ”او شئیتان! چه منی دێما دور بئے. تئو منی راها بندگا ائے، تئیی هئیال هُدایی هئیالے نه‌اِنت، انسانی هئیالے.“
۲۴ رَندا ایسّایا مرید لۆٹتنت و گوَشتی: ”اگن کَسے لۆٹیت منی رَندگیریا بکنت، باید اِنت وتی دِلئے سجّهێن لۆٹ و واهگان یله بدنت و په ساهئے نَدر کنگا، وتی جندئے سَلیبا بَڈّا بکنت و منی راها گام بجنت. ۲۵ چێا که، اگن کَسے وتی ساهئے رَکّێنگئے جُهدا بکنت، آییا باهێنیت، بله آ که وتی ساها په منیگیَ باهێنیت، آییا رَکّێنیت. ۲۶ اگن کَسێا سجّهێن دنیا برسیت، بله وتی ساها بباهێنیت، گڑا آ چۆنێن سۆبے بارت و چے کَٹِّتَ کنت؟ مردم وتی ساها په چِه کیمّتے بها زُرتَ کنت؟
۲۷ انسانئے چُکّ گۆن وتی پتئے مزنێن شان و مڑاها پرێشتگانی همراهیا کئیت، گڑا هرکَسا آییئے کرتگێن کارانی مُزّا دنت. ۲۸ شمارا راستێنَ گوَشان، اِدا لهتێن مردم اۆشتاتگ که تان آیانی دێما انسانئے چُکّئے بادشاهی زاهر مبیت، مَرکئے تاما نچَشنت.“