زَبور

بهر ۱۰۰

هُداوند نێک اِنت و مِهری اَبدمان

شُگرگزاریئے زَبورے.


۱ او سجّهێن زمین!

په هُداوندا شادمانیئے گوانکا بجن.

۲ هُداوندا په شادهی پرستش کنێت،

گۆن شادمانیئے سئوتان آییئے بارگاها بیاێت.

۳ بزانێت که هُداوند، هُدا اِنت،

هماییا مارا اَڈّ کرتگ و ما هماییئیگ اێن،

ما آییئے کئوم، آییئے چَراگاهئے رمگ اێن.

۴ آییئے دروازگان گۆن شُگرگزاری بپُترێت و

آییئے بارگاها گۆن ستا و سنا.

آییئے شُگرا بگرێت و آییئے ناما بساڑاێت،

۵ که هُداوند نێک اِنت و مِهری اَبدمان،

آییئے وپاداری نَسلانی نَسل برجاهَ مانیت.