زَبور

بهر ۱۰۱

وپادارێن مردم شۆهازَ کنان

داوودئے زَبور.


۱ مِهر و اَدلئے سئوتا جنان،

ترا نازێنان، او هُداوند!

۲ بێمئیاریئے راها رئوان.

منی کرّا کدی کائے؟

گۆن دلپهکی وتی لۆگا زندَ گوازێنان.

۳ وتی چمّان سِلّ و بَژّناکێن چیزّانی چارَگا نئیلان،

چه ناراهێن کاران بێزار آن، منا گۆن چُشێن چیزّان کار نێست.

۴ گُمراه‌دلێن مردمان چه وت دورَ داران،

منا گۆن هچّ بدیێا کارَ نبیت.

۵ گار و گُمسارَ کنان هماییا که وتی همساهگئے باپُشتا هبرَ کنت.

هچّ پُرکبرێن چمّ و گروناکێن دلێئے اۆپارا نکنان.

۶ منی چمّ زمینئے سرا وپادارێن مردم شۆهازَ کننت

تانکه گۆن من جَهمنند ببنت،

هما کَس منی هزمتکار بوتَ کنت

که په بێمئیاریَ گَردیت.

۷ پرێبکارا منی لۆگا جاگهَ نبیت و

درۆگبند منی هزمتا کرتَ نکنت.

۸ هر سُهبا مُلکئے سجّهێن بدکاران تباهَ کنان،

رَدکاران چه هُداوندئے شهرا گار و گُمسارَ کنان.