۱ او هُداوند! داوودا یات کن و
آییئے سَکّی و سۆریان.
۲ گۆن هُداوندا سئوگندے وارتی و
گۆن آکوبئے زۆرمندێن هُدایا کئولی کرت و گوَشتی:
۳-۵ ”تانکه په وتی هُداوند، q2-5 په آکوبئے زۆرمندێن هُدایا لۆگے اَڈّ مکنان، q2-5 وتی جِندئے لۆگا نرئوان، q2-5 وتا آرام کنگا نئیلان، q2-5 چَمّان نَزَّ نئیاران، q2-5 مِچاچان ڈُکّگا نئیلان.“
۶ بچار، ما اِپْراتَهئے شهرا اَهد و کَرارئے پێتیئے زِگر اِشکت و
جاهارئے سرڈگارا دَر گێتک.
۷ ”بیاێت آییئے لۆگا رئوێن و
آییئے پادانی پدگئے دێما سُجدهَ کنێن و گوَشێن:
۸ ’هُداوند! جاه جن و وتی آسودگیئے جاگها بیا
گۆن وتی زۆرئے اَهد و کَرارئے پێتیا.
۹ تئیی دینی پێشوایان پهرێزکاریئے پۆشاک گوَرا بات و
تئیی وپادارێن هزمتکار شادهیئے کوکّار بکناتنت.‘“
۱۰ په وتی هزمتکار داوودا بچار
وتی ” رۆگن پِر مُشتگێنا“دئور مدئے.
۱۱ هُداوندا گۆن داوودا سئوگندے وارت،
کئولے کرتی و چه وتی زبانا نبجّیت، که:
”من چه تئیی اۆبادگان یکّے
تئیی بادشاهی تهتا نادێنان.
۱۲ اگن تئیی چُکّ، منی اَهد و کَرارئے سرا بۆشتنت و
منی هما رهبندانی رندگیریا بکننت که منِش سۆجَ دئیان،
گڑا تئیی اۆبادگ، تئیی بادشاهی تهتا نندنت، تان اَبد.“
۱۳ چێا که هُداوندا سَهیون در چتگ و
په وتی منندجاها دۆستی بوتگ، گوَشتگی:
۱۴ ”اے منی آرامجاه اِنت، تان اَبد.
من همِدا وتی بادشاهی تهتا نِندان
چێا که دۆستُنَ بیت.
۱۵ من اشیا برکتَ دئیان و آبادَ کنان
اِشیئے گریبان لاپ‌سێرَ کنان.
۱۶ من اِشیئے دینی پێشوایان رَکّگئے پۆشاکا گورا دئیان و
اِشیئے وپادارێن مردم په شادهی کوکّارَ کننت.
۱۷ من اِدا په داوودا کانٹے رۆدێنان و
په وتی ”رۆگن پِر مُشتگێنا“چراگے رۆکَ کنان.
۱۸ اِشیئے دژمنان، شرمساریئے پۆشاکا گورا دئیان و
اِشیئے سر گۆن دْرپشۆکێن تاجێا بُرزَ بیت.“