۱ بابِلئے کئورانی کَشا،
ما نِشت و گرێت،
وهدے ما سَهیون یات کُرت.
۲ ما درچکانی سرا
وتی سرۆز و چَنگ دْرتکنت،
۳ که مئے بندیگ کنۆکان مارا گوَشت: ”سئوت بجنێت،“
که مئے آزار دئیۆکان چه ما شادهیئے سئوت لۆٹِت.
گوَشتِش: ”په ما چه سَهیونئے سئوتان یکّے بجنێت.“
۴ ما که دَرانڈێه اێن،
هُداوندئے سئوتان چۆن جتَ کنێن؟
۵ او اورشَلیم! اگن من ترا شمُشت،
منی راستێن دست وتی هُنرا بشمۆشات.
۶ منی زبان نُکّا بلِچّات
اگن ترا یات مکنان و
اگن اورشَلیما وتی مسترێن شادهی سرپد مبان.
۷ او هُداوند! یاتا بدار
که اورشَلیمئے کپگئے رۆچا اِدومیان چے کرت.
”پرۆشێتی“آیان گوَشت،
”چه بُنا پرۆشێتی.“
۸ او بابِلئے جنکّ! تئو زوتّ دێم په تباهیا رئوئے،
بَهتاور هما اِنت که ترا سِزا دنت،
هما چیزّانی سزایا که تئو گۆن ما کرتگ‌اَنت.
۹ بَهتاور هما اِنت که تئیی چُکّانَ زوریت و
تلارانی سرا جنت.