۱ او هُداوند! من په دل و جان دێم په تئو کایان.
۲ او منی هُدا! تئیی سرا تئوکلَ کنان،
مئیل که پَشَل و شرمندگ ببان و
دژمن منی سرا بالادست ببنت.
۳ جی هئو! آ که تئیی سرا اۆست و امێتَ کنت،
هچبر سرجَهل ببنت.
آ که بے سئوَبا بێوپاییَ کننت
سرجَهل و شرمندگَ بنت.
۴ او هُداوند! راها منا پێش دار و
وتی کِشکا منا تالیم دئے.
۵ دێم په وتی راستیا منا رهشۆن بئے و سَبک بدئے،
چیا که تئو منی رَکّێنۆکێن هُدا ائے و
سجّهێن رۆچا تئیی اِنتزار و ودارا آن.
۶ او هُداوند! وتی رهمت و مِهرا یات کن،
چیا که آ چه اَزلا هست‌اَنت.
۷ منی ورناییئے ناپرمانی و گناهان یات مکن،
وتی مِهرئے کساسا منا یات کن
که تئو نێک ائے، او هُداوند!
۸ هُداوند نێک و راست اِنت،
پمێشکا گُنهکاران راها سۆجَ دنت.
۹ بێکِبر و دربێشێن مردمان راستیئے راها رهشۆنیَ دنت،
و وتی کشکا آیان پێشَ داریت.
۱۰ هما که هُداوندئے اَهد و پئیمانئے سرا اۆشتنت،
آییئے سجّهێن راه په آیان چه مِهر و وپایا سررێچ اَنت.
۱۱ او هُداوند! په وتی نامئیگی منی گناه و مئیاران ببَکش،
چیا که مزن اَنت.
۱۲ کئے اِنت هما که په دل هُداتُرس ببیت؟
هُداوند آییا هما راستێن راها سۆجَ دنت که باید اِنت گچێنی بکننت.
۱۳ آ وتی رۆچان په سێری و هزگاریَ گوازێنیت و
آییئے چُکّ و اۆبادگ زمینئے میراس برۆکَ بنت.
۱۴ هُداوند وتی دلئے راز و رمزان گۆن هداتُرسان درشانَ کنت،
وتی اَهد و پئیمانا په آیان پَجّارێنیت.
۱۵ منی چمّ مُدام دێم په هُداوندا اَنت،
چیا که هما اِنت که منی پادان چه داما آزاتَ کنت.
۱۶ وتی دێما گۆن من بکن و منا رهمت ببَکش،
چیا که من بێکَس و سِتَم دیستگێنے آن.
۱۷ منی دلئے سَکّی و سۆری باز اَنت،
منا چه پرێشانیا برَکّێن.
۱۸ منی رنج و سکّیان بچار و
سجّهێن گناهانُن ببَکش.
۱۹ منی دژمنان بچار که چینچُک باز اَنت و
چه من چۆن په کَهر نپرتَ کننت.
۲۰ منی زِندا بپهرێز و برَکّێن،
مئیل که شرمندگ ببان،
چیا که تئیی باهۆٹ و مئیار آن.
۲۱ تچکی و راستی منی نگهپان بات،
چیا که منی اُمێت تئو ائے.
۲۲ او هُدا! اِسراییلا چه سجّهێن سکّی و سۆریان برَکّێن.