۱ آسکئے پئیما که په کئورئے آپان زهیروار اِنت،
همے پئیما، او منی هُدا، منی اَرواه تئیی زهیران اِنت.
۲ منی اَرواه په هُدایا تُنّیگ اِنت،
په زِند بکشۆکێن هُدایا،
که بارێن کدی هُدائے بارگاها رئوان و آییئے دێما زاهرَ بان؟
۳ شپ و رۆچ وراکُن اَرس اِنت،
وهدے مردم مُدام منا گوَشنت:
”تئیی هُدا کجا اِنت؟“
۴ وهدے وتی دلئے دردان درشانَ کنان،
هئیالا کپان که چِه پئیما مزنێن مُچّیئے همراه اتان،
جشنئے مزنێن مُچّیئے و
گۆن شادهیئے کوکّار و شُگرگزاریئے سئوتان
دێم په هُدائے لۆگا آیانی رهشۆن اتان.
۵ او منی اَرواه! چیا گیمّرتگئے؟
چیا منی دل و درونا پرێشان ائے؟
اۆست و اُمێت هُدائے سرا بکن،
چیا که نۆکسرا هماییا نازێنان،
وتی رَکّێنۆک و
۶ وتی هُدایا.
منی درونا اَرواه گیمّرتگ
پمێشکا ترا چه اُرْدُنئے سرڈگار و هِرمۆنئے کۆها یاتَ کنان،
چه میسارئے کۆها.
۷ تئیی مزنێن آپشارانی گْرندا،
جُهلانکی، جُهلانکیا گوانکَ جنت،
تئیی سجّهێن چئول و مئوج،
منی سرا پرُشتگ‌اَنت.
۸ رۆچا، هُداوند وتی مِهرا دێمَ دنت و
شپا سئوت و زێملی گۆن من اِنت،
دْواے دێم په وتی زِند بَکشۆکێن هُدایا.
۹ گۆن هُدایا که منی تلار اِنت گوَشان:
”چیا منا شمُشتگِت؟
چیا چه دژمنئے آزارا
مۆتک بیاران؟“
۱۰ دژمنانی شگانان، منی هڈّ هورت کرتگ‌اَنت،
چیا که سجّهێن رۆچا منا گوَشنت:
”تئیی هُدا کجا اِنت؟“
۱۱ او منی اَرواه! چیا گیمّرتگئے؟
چیا منی دل و درونا پرێشان ائے؟
اۆست و اُمێت هُدائے سرا بکن،
چیا که نۆکسرا هماییا نازێنان،
وتی رَکّێنۆک و وتی هُدایا.