۱ او هُدا! گناهئے بُهتاما چه منی سرا بٹَگلێن،
هُداناباورێن کئومێئے دێما، په منی هَکّا جاه بجن و
منا چه بدکار و پرێبکارانی دستا برَکّێن،
۲ چیا که تئو منی کلات ائے.
تئو پرچا منا چه وت دور کرتگ؟
چیا چه دژمنئے آزارا
مۆتک بیاران؟
۳ وتی رُژن و راستیا راه دئے،
تانکه منی رهشۆن ببنت و
منا پاکێن کۆها و تئیی بارگاها بیارنت.
۴ آ وهدی هُدائے کُربانجاها رئوان،
دێم په هُدایا که منی وشّی و شادهی اِنت.
او هُدا، منی هُدا!
ترا گۆن چنگا نازێنان.
۵ او منی اَرواه! چیا گیمّرتگئے؟
چیا منی دل و درونا پرێشان ائے؟
اۆست و اُمێت هُدائے سرا بکن،
چیا که نۆکسرا هماییا نازێنان،
وتی رَکّێنۆک و وتی هُدا.