۱ چه اِشان و رند من چارت تَه آسمانا دروازگے پَچ اِنت و هما کَرنائے ڈئولێن تئوار که من پێسرا اِشکتگ‌اَت گۆن من هبرا اِنت. گوَشگا اَت: ”اِدا بُرزاد بیا که من ترا پێشَ داران چه اے چیزّان و رند اَلّما چے بئیگی اِنت.“ ۲ هما دمانا هُدائے روه منی دلا پُترت و من دیست تَه اَرشا تَهتے اێر اِنت و یکّے تَهتئے سرا نِشتگ. ۳ آ که تَهتئے سرا نِشتگ‌اَت، گِندگا یَشْم و روبیئے سِنگئے رنگ اَت و زُمُرُّدپئیمێن سَنجێا تَهتئے چپّ و چاگرد گپتگ‌اَت. ۴ اے تَهتئے چپّ و چاگردا بیست و چار تَهت اێر اَت و بیست و چار کماش آیانی سرا نِشتگ‌اَت. کماشان اسپێتێن پۆشاک گوَرا اَت و تلاهێن تاجِش سرا اَت. ۵ چه تَهتا گِرۆکئے شهم در آیگا اَت، گْرند و بُرزێن تئوار اَتنت و تَهتئے دێما آسئے هپت مَشَل رۆک اَت. اے مَشَل هُدائے هپتێن روه اَنت. ۶ تَهتئے دێما پوره دریاے اَت که چۆ شیشّگا اَت، چۆ بلۆرا.
تَهتئے چپّ و چاگردا، نیامجینا، چار سَهدار هست‌اَت که دێما و پُشتا سَرجما چمِّش پِر اَت. ۷ ائولی سَهدار شێرئے پئیما اَت، دومی گوَسکئے پئیما، سئیمیا مردمی دێمے پِر اَت و چارمی بالێن وَکابێئے رنگا اَت. ۸ چه اے چارێن سَهداران هر یکّێا شش بانزُل و هر نێمگا چمّ پِر اَت، بانزُلانی چێرا هم. اے هچّ بسَّ نکننت و شپ و رۆچ گوَشگا اَنت:
”پاک اِنت، پاک اِنت، پاک اِنت،
پُرواکێن هُداوندێن هُدا پاک اِنت،
هما که هست بوتگ، هست‌اِنت و آیگی اِنت.“
۹ هر وهدا که سَهدار تَهتئے سرا نِشتگێنا، اَبد تان اَبد زندگێنا شان و شئوکت و شرپَ دئینت و آییئے شُگرا گرنت، ۱۰ گڑا بیست و چارێن کماش تَهتئے سرا نِشتگێنئے دێما کپنت و هماییا نازێننت که اَبد تان اَبد زِندگ اِنت، وتی تاجان تَهتئے دێما اێرَ کننت و گوَشنت:
۱۱ ”مئے هُداوند و مئے هُدا!
تئو شان و شئوکت، اِزّت و زۆرَ کرزئے،
چێا که تئو سجّهێن چیزّ اَڈّ کرتگ‌اَنت و
سجّهێن چیزّ چه تئیی واهگا
جۆڑ بوتگ و هست‌اَنت.“