۱ من چه مَسیهئے اَرواه و جَبینا راستَ گوَشان و درۆگَ نبندان، منی دل و درون چه پاکێن روها اے هبرئے شاهدیا دنت که ۲ منا سۆزناکێن اندۆه و مُدامێن دردے دلا اِنت. ۳ درێچا وتی همرَگ و همزاتێن براتانی هاترا، من نالت کنگ بوتێنان و چه مَسیها بسِستێنان. ۴ آ، اِسراییلی اَنت که په چُکّی زورگ بوتگ‌اَنت. شان و شئوکت، اَهد و پئیمان، شَریَتئے رسگ، پرستشئے راه و رَهبند و هُدائے لبز و کرار همایانیگ اَنت. ۵ بُنپیرُک همایانیگ اَنت و مَسیه هم که سجّهێنانی هُدا اِنت، جِسمی هسابا چه همایانی نَسل و پَدرێچا اِنت. آییا مُدام ستا و سنا بات. اَنچُش بات. آمین.
۶ چُش نه‌اِنت که هُدائے هبرا پرۆش وارتگ. چێا که هر بنی اِسراییلیے، اِسراییلی نه‌اِنت. ۷ اِبراهێمئے هر چُکّ و نُماسگے آییئے راستێن اۆبادگ نه‌اِنت. بله ”تئیی نَسل و پَدرێچ چه اِساکا هساب آرگَ بیت.“ ۸ اے چیزّ پێشَ داریت که هُدائے چُکّ آ نه‌اَنت که جِسمی چُکّ اَنت. واده داتگێن چُکّ اِبراهێمئے نَسل و پَدرێچ هساب آرگَ بنت. ۹ پرچا که واده و کرار چُش اَت: ”گیشّێنتگێن وهدا پِرَ تَرّان و سارَها مردێن‌چُکّے بیت.“ ۱۰ تهنا اِش نه‌اَت، گۆن رِبِکّایا هم همے پئیمێن چیزّے بوت، وهدے آ په وتی جاڑێن چُکّان لاپ‌پُرّ بوت. آیانی پت هم هما یکّێن اَت، بزان مئے بُنپیرک اِساک. ۱۱-۱۲ بله چه اِشیا پێسر که چُکّ پێدا ببنت و نێکی یا بدی بکننت، رِبِکّایا گوَشگ بوت که ”مسترێن کَسترێنئے هِزمتا کنت.“ اے ڈئولا بوت تان هُدائے اِراده چه گِچێنکاریا بَرجاه دارگ ببیت، بله چه کار و کِردئے راها نه، چه هماییئے راها که اِنسانا گْوانکَ جنت. ۱۳ اَنچُش که نِبیسگ بوتگ: ”آکوب منا دۆست اَت و چه ایسّوا نپرتُن کرت.“
۱۴ گڑا چے بگوَشێن؟ هُدا نااِنساپ اِنت؟ هچبر! ۱۵ چێا که گۆن موسّایا گوَشیت: ”اگن بلۆٹان گۆن یکّێا مهربان ببان، گۆن آییا مهربانَ بان و اگن بلۆٹان کَسێئے سرا رَهم بکنان، آییئے سرا رَهمَ کنان.“ ۱۶ بزان، اے اِنسانئے واهگ و وَس کنگئے سرا نبیت، رَهم کنگ هُدائے دستا اِنت. ۱۷ پرچا که پاکێن کتاب گۆن پِرئونا گوَشیت: ”من ترا په اے مکسدا مزنی داتگ که چه تئو وتی زۆر و واکا پێش بداران تانکه منی نام سجّهێن زمینا جار جنَگ ببیت.“ ۱۸ گڑا بزان، هُدا هرکَسئے سرا که بلۆٹیت رَهمَ کنت و هرکَسئے دلا که بلۆٹیت سِنگَ کنت.
۱۹ چه من جُستَ کنئے: ”گڑا هُدا چێا اَنگت مارا اێرَ جنت؟ آییئے اِرادهئے دێما کئے اۆشتاتَ کنت؟“ ۲۰ بله، او اِنسان! په راستی تئو کئے ائے که گۆن هُدایا یکّ و دو بکنئے؟ اے شَرّێن هبرے که اڈّ کرتگێنے وتی اَڈّ کنۆکا بگوَشیت: ”چیا منا اے پئیما اڈِّت کرتگ؟“ ۲۱ کوزهگرا اے هَکّ نێست که چه گِلئے یکّێن چَنکا دَرپے په اَلکاپێن و درپے په اَنچاێن کارێا اَڈّ بکنت؟
۲۲ گڑا چے؟ هرچُنت هُدایا وتی کَهر و گَزب پێش دارگ و وتی واک و کدرت پَدّر کنگ لۆٹت، بله اَنگت آییئے اِهتیارا اَت، گۆن مزنێن اۆپارے آ مردمان بسگّیت که کَهر و گَزبئے چێرا اَتنت و گار و گُمسار بئیگئے لاهک. ۲۳ گڑا چے؟ بلکێن آییا چُش کرتگ تان وتی شان و شئوکتا هما مردمان پێش بداریت که آییئے رَهمتئے چێرا اَنت، هما مردم که هُدایا پێسرا په شان و شئوکتا تئیار کرتگ‌اَنت. ۲۴ ما هم که هُدائے گْوانک جتگێن اێن اے رَهمتئے چێرا اێن، تهنا چه یَهودیانی نیاما گْوانک جنگ نبوتگێن، چه دَرکئومانی نیاما هم گْوانک جنگ بوتگێن. ۲۵ اَنچُش که هوشا نَبیئے کتابَ گوَشیت:
”هما که منی کئوم نه‌اَت، من آییا وتی کئومَ گوَشان،
هما که منی دُردانگ نه‌اَت من آییا وتی دُردانگَ گوَشان.“
۲۶ اَنچُش هم:
”هما جاگها که گۆن آیان گوَشگ بوت: ’شما منی کئوم نه‌اێت،‘
اۆدا آ، زِندگێن هُدائے چُکّ گوَشگَ بنت.“
۲۷ اِسراییلئے بارئوا اِشئیا نَبی جارَ جنت و گوَشیت:
”بِلّ که بنی اِسراییلئے چُکّ، دَریائے رێکانی کِساسا باز ببنت،
بله چه آیان تهنا یکّ کَسانێن پَشت کپتگێن بهرے رَکّیت.
۲۸ چێا که هُداوند زمینئے سرا وتی شئور و هُکما په تێزی و مُهکمی برجاهَ کنت.“
۲۹ هما پئیما که اِشئیا نَبیا پێشگۆیی کرتگ:
”اگن لشکرانی هُداوندا په ما نَسل و پَدرێچ مه‌اِشتێن،
گڑا ما هم سُدومئے مردمانی پئیما بوتگ‌اَتێن و
مئے آسَر هم گُمورَهئے مردمانی آسَر اَت.“
۳۰ نون چے بگوَشێن؟ هما دَرکئوم که په پاکی و پَلگاریا جُهدِش نکرت، پاکی و پَلگاری‌اِش رَسِت، هما پاکی و پَلگاری که چه باورا کئیت. ۳۱ بله اِسراییلیان که چه شَریَتئے راها په پاکی و پَلگاریا جُهد کرت، چه شَریَتئے راها په پاکی و پَلگاریا نرَستنت. ۳۲ پرچا چُش بوت؟ پمێشکا که آیانی جُهد، باورئے سرا نه‌اَت، کار و کِردئے سرا اَت. آیان مان گیشّێنۆکێن سِنگئے سرا ٹَگل وارت. ۳۳ اَنچُش که نِبشته اِنت:
”من سَهیونا سِنگے اێرَ کنان که مردمانَ ٹَگلێنیت،
تَلارے که آیان دئورَ دنت،
هرکَس که آییئے سرا باور بکنت پَشَل و شرمندگَ نبیت.“