۱ هما چیزّانی تالیما بدئے که گۆن راستیا همدَپ اَنت. ۲ مزن‌اُمرێن مردێنان تالیم بدئے که گْران و سنگین ببنت، شَرپدار ببنت و داشتِش ببیت. باید اِنت آیان راستێن ایمان و مِهر و سَگّ و برداشت ببیت.
۳ همے ڈئولا مزن‌اُمرێن جنێنان تالیم بدئے که شَرپدارێن زندے بگوازێننت، باپُشتا هبر مکننت و شرابی مبنت. آ باید اِنت شَرّێن کار و کِردئے درس و سَبکّا بدئینت. ۴ گڑا کَسترێن جنێنان سر و سۆج کرتَ کننت که چۆن وتی لۆگواجه و چُکّان دۆست بدارنت، ۵ چۆن داشتِش ببیت و پاک و پارسا ببنت، چۆن وتی لۆگئے کاران دلگۆش ببنت، چۆن مهربان و وتی لۆگواجهانی پرمانبردار ببنت تانکه کسّ هُدائے هبر بُهتام جنَگ مبیت.
۶ همے پئیما وَرناێن مردێنان هم دلبڈّی بدئے که داشتِش ببیت. ۷ تئو هر شرّێن کارا په آیان مسالے ببئے. تالیم دئیَگا تچک و راست و گْران و سنگین ببئے و ۸ تئیی هبر و بئیان راست ببنت که کسّ آیانی تها رَدیے در گێتک مکنت و تئیی بَدواه پَشل و شرمندگ ببنت و مئے هلاپا هچّ بدێن هبرے کرت مکننت.
۹ گُلامان تالیم بدئے که هر کارا وتی واجهانی پرمانبردار ببنت، آیان وشّ و رَزا بکننت، گۆن آیان همجوابی مکننت، ۱۰ چه آیانی مالان هچّ چیزّ مدُزّنت و شَرّێن اَمانَتدار ببنت تانکه هما تالیم که مئے رکّێنۆکێن هُدائے بارئوا اِنت، آ تالیما په مردمان دِلکَشّ بکننت. ۱۱ چێا که هُدائے رهمت که سجّهێن مردمان رکّێنتَ کنت، زاهر بوتگ. ۱۲-۱۳ اے رهمت مارا تالیمَ دنت که ما وتا چه هُداناپَرمانی و دنیایی هئوا و هئوَسان دور بدارێن و همے وهدا که ما وتی مُبارکێن اُمێتئے اِنتزار و وَدارا اێن، بزان وتی مزنێن هُدا، وتی رَکّێنۆکێن ایسّا مَسیهئے پُرشئوکتێن آیگئے وَدارا اێن، اے دنیایا په جِندئے داشت و پهرێزکاری و هُداتُرسی زند بگوازێنێن. ۱۴ ایسّا مَسیها وتی زند په ما نَدر کرت که مارا چه مئے سجّهێن سِلکاریان بمۆکیت و په وت کئومے پاک و پلگار بکنت که آییئے جندئیگ ببیت و اے کئوم په شرّێن کارئے کنگا هُبّیگ و هُدۆناک ببیت.
۱۵ اے هما چیزّ اَنت که تئو باید اِنت اِشانی تالیما بدئیئے. گۆن سَرجمێن اهتیارے آیان دلبَڈّی بدئے و په ترُندی سرپدِش کن. مئیل که مردم ترا بے‌اَرزش سرپد ببنت.