۱ باورمندان یاتا پِرّێن که هاکم و اِهتیاردارانی اِزّتا بکنێت، آیانی پرمانبردار ببێت و په هر شرّێن کارئے کنگا تئیار ببێت. ۲ هِچکَسا بُهتام مجنێت و گۆن مردمان اَڑ و کُڑ مکنێت، باید نَرمدل ببێت و گۆن سجّهێن مردمان په بێکِبری پێش بیاێت.
۳ یکّ وهدے ما هم بےاَگل و ناپرمان و گُمراه بوتگێن و هر پئیمێن بدێن واهگ و هئوا و هئوَسانی گلام بوتگێن. ما وتی زند بدکاری و هسدّئے تها گوازێنتگ. نَپرتئے هکدار بوتگێن و ما گۆن یکدومیا نَپرت کُرتگ.
۴ بله مئے رکّێنۆکێن هُدائے مهربانی و مِهر که زاهر بوت، ۵ هُدایا مارا رکّێنت. مارا مئے نێکێن کارانی سئوَبا نرکّێنتی، وتی رهمئے سئوَبا رکّێنتی. آییا مارا شُشت و پاکێن روهئے برکتا نۆکێن زندے دات و اے پئیما مارا رکّێنتی. ۶ هُدایا مارا مئے رکّێنۆکێن ایسّا مَسیهئے برکتا، چه پاکێن روها سررێچ کرت، ۷ تانکه ما که آییئے رهمتئے برکتا بێگناه و بێمئیار هساب بوتگێن، اَبدمانێن زندئے اُمێتئے میراسدار ببێن. ۸ اے گپّ راست اِنت و منَ لۆٹان که تئو اے تالیمئے سرا زۆر بدئیئے، تانکه هما مردمان که وتی اُمێت گۆن هُدایا بستگ، وتی دلگۆشا گۆن شَرّێن کاران بکننت. اے شَرّێن هبر اَنت و په هرکَسا پائِدَگمَند اَنت.
۹ چه بێسرێن اَڑ و کُڑان و مُپتێن سر و بُن کنگان و چه دپجاک و شَریَتئے بارئوا جنگ و جێڑهان وتا دور بدار، چێا که اے بێمانا و بێپائدگێن گپّ اَنت. ۱۰ انچێن مردمے که باورمندانی رُمبا پرُشت و پرۆشَ کاریت، یکّ و دو رندا آییا هبردار کن. اگن شَرّ نبوت، وتا چه آییا دور بدار. ۱۱ چێا که تئو زانئے که اے گُمراه و گُنهکارێن مردمے و وتی جندئے گُناهان بار اِنت.
۱۲ من اَرتِماسا یا تیکیکاسا تئیی کرّا راهَ دئیان. اَنچۆ که کئیت، تئو جُهد بکن که نیکوپُلیسئے شهرا، منی کرّا بیائے، چێا که منی اِراده اِنت که برئوان و زمستانا همۆدا بگوازێنان. ۱۳ وتی سجّهێن وَسا بکن که وکیل زێناس و اَپولُسا آیانی سپرا کُمَکّ بکنئے. بچار که آ په هچّ چیزّا مُهتاج مبنت. ۱۴ مئے مردم باید اِنت در بِبرنت که چۆن وتا په شَرّێن کاران وَپْکَ کننت تانکه دگرانی زلورتان پوره بکننت. اے پئیما مئے مردمانی زندگی بێسَمَرَ نبیت.
۱۵ اے سجّهێن مردم که منی کرّا اَنت، ترا سلامَ کننت. هما باوَرمند که مارا دۆستَ دارنت، آیان سلام کن. هُدائے رهمت شمئے سجّهێنانی سرا ساهێل بات.